Stjörnur - 01.02.1950, Qupperneq 46

hennar með jafnmikilli beyskju. Ef til vill myndi hann þá fremur
skilja hana og dæma hana vægar.
— Eg myndi heldur vilja deyja, en að vera lokuð innan fangelsis-
veggja, sagði hún.
— Við skulum ekki tala meira um það, sagði hann. Nú ert þú frí og
frjáls, og við skulum gleyma því, sem liðið er.
— Ég er hrædd um, að það verði ekki í bráð, sem ég gleymi því,
svaraði hún. Ég ætlaði einu sinni að fara að segja þér hversvegna ég
var dæmd, en þá vildir þú ekki hlusta á mig. Nú verð ég að gera það.
Hann skyldi að hún þarfnaðist þess að létta á hjarta sínu, svo hann
hreyfði ekki mótmælum.
En myndi hann nú leggja trúnað á frásögn hennar, hugsaði hún.
Enginn hafði trúað henni. Dómarinn hafði horft á hana með skilningi,
en samt hafði hann dæmt hana seka, dæmt hana til fimm ára fang-
elsisvistar.
— Fimm ár er langur tími, sagði Sam.
— Ég var höfð í þrjá mánuði í varðhaldi á meðan ég beið þess að
dómurinn væri kveðinn upp, sagði hún.
— Slíkt getur fyrir alla komið, sagði Sam, jafnvel hið bezta fólk.
— Ég tilheyri ekki þeim beztu, sagði hún og draup höfði. Ég ...
Ég er Toní Marachek og það er nóg. „Hvar fenguð þér loðkáp-
una?“ spurði dómarinn. Ég sagði eins og satt var. Ég hafði kynnst
manni, sem sagðist elska mig'. Hann gaf mér pelsinn. „Það er ósköp
trúlegt," sagði saksóknarinn. Það er satt, svaraði ég. Ég fór með pels-
inn til veðlánara, vegna þess að ég var peningalaus. „En hinn eðal-
lyndi elskhugi yðar, hvað varð um hann?“ spurðu þeir. Ég þurfti
ekki að svara þeirri spurningu. Þeir vissu vel að hann hafði fyrirfar-
ið sér. „Það er ofur einfalt að skella skuldinni á dauðan mann,“ sögðu
þeir. Loðkápunni hefði verið rænt við innbrot, sem framið hafði ver-
ið í stærsta vöruhúsi borgarinnar. Hvar hafði ég verið það kvöld og
hvað hafði ég aðhafst. Ég hafði engan til að bera mér vitni. Og svo
var ég dæmd.
— Já, sagði Sam, þegar hún þagnaði, en þeir höfðu dóminn þó
skilor ðsbundinn ?
— Já, vegna þess að þetta var fyrsta brot. En veiztu hvað slíkt hefur
í för með sér?
— Já, ég þykist vita, að sá, sem einu sinni hefur verið dæmdur, sé
alltaf tortryggður. Sé hann einhversstaðar nálægur, þar sem innbrot
46 STJÖRNUR