Goðasteinn - 01.09.2022, Side 183

181
Goðasteinn 2022
mömmustelpa. Að eiga unglingsárin á Syðri-Rauðalæk var gæfa systkinanna
allra, heimilið var stórt og fjölmennt og mikill myndarbragur á öllu.
Guðjón faðir þeirra systkina lagði áherslu á að senda þau öll til mennta.
Gréta fór í húsmæðraskóla til Reykjavíkur en sjálf hefði hún heldur viljað fara í
menntaskóla. Þá gerðist það kvöld eitt er hún var á gangi um götur borgarinnar
að ómur af píanóleik barst henni til eyrna. Þar hljómaði Für Elise en þetta var í
fyrsta skiptið sem Gréta heyrði leikið á píanó. Hún heillaðist að eigin sögn og
er fram liðu stundir voru öll hennar börn send í píanónám.
Gréta lauk námi frá húsmæðraskólanum með einkunina 9,4 og fékk vinnu á
Vefnaðarstofu Karólínu Guðmundsdóttur í Reykjavík. Fljótlega lá leiðin austur,
hún fluttist á Hellu til föður síns og gerðist hótelstýra. Hún var fyrirmynd-
arstarfskraftur og eftir því var tekið hvað Gréta var alltaf í fallegum kjólum sem
hún hafði saumað sjálf. Var hún eftirsótt þegar aðstoðar var þörf við saumaskap
í sveitinni.
Árið 1948 kynntist hún Óskari Karelssyni frá Brekkum í Hvolhreppi. Þau
giftust 1949 og eignuðust 4 börn sem kveðja móður sína með virðingu og þökk.
Þau Margrét, Katrín Jónína, Valgerður og Guðjón Halldór. Afkomendur eru
orðinn hinn myndarlegasti hópur sem Gréta var afar stolt af. Óskar og Gréta
gerðust frumbyggjar á svokölluðum Nýbýlum í Hvolhreppi. Byggja þurfti jörð-
ina frá grunni og var það mikið átak fyrir ung hjón sem unnu verkið af dugn-
aði og eljusemi. Bjuggu þau myndarbúi með hesta, kýr, kindur og hænur. Oft
var gestkvæmt í Miðtúni og ætíð pláss fyrir næturgesti um lengri eða skemmri
tíma. Þar var á ferðinni ungt fólk sem tók þátt í þeim verkum sem til féllu og
eiga þau dýrmætar minningar um búskaparhætti sem eru nánast horfnir í dag.
Í hvert mál lagði Gréta máltíð á borðið. Þá lagði hún metnað í að rækta garð-
inn og snyrtimennskan var í hávegum höfð, bæði utan- sem innandyra. Fengu
þau hjónin viðurkenningu fyrir snyrtimennsku á býlinu og var það vel verð-
skuldað.
Gréta var sterk kona, æðrulaus að upplagi og lét fátt koma sér úr jafnvægi
þótt ýmislegt gengi á á langri ævi. Það kom hvað glögglegast í ljós er íbúðarhús-
ið í Miðtúni brann ásamt öllu innbúi milli jóla og nýárs árið 1980. Um nóttina
þann 31. desember 1980 varð rafmagnslaust í Miðtúni og segir Halldór svo frá:
Það var svo kalt í húsinu þegar við fjölskyldan vöknuðum að við fórum niður á
Hvolsvöll heim til Möggu systur. Við vorum ekki búin að vera þar lengi þegar
hringt var og sagt að kviknað væri í Miðtúni. Af einhverjum ástæðum blossaði
upp eldur þegar rafmagnið var sett aftur á, eins gott að við vorum farin. Þarna
horfðu foreldrar mínir á allt sem þau höfðu gert fyrir heimilið sitt fuðra upp og
verða að ösku á fáeinum tímum. Um kvöldið var ég dáldið skelkaður, sérstak-