Goðasteinn - 01.09.2022, Blaðsíða 212

210
Goðasteinn 2022
Fjölskyldan fluttist frá Löndum til Reykjavíkur 1947 og þar vann Sigríður
fyrir sér með saumaskap næstu ár. Hún hafði þá eignast frumburð sinn, Elsie
Júníusdóttur, sem fædd er 1945, en faðir hennar var Júníus Halldór Valdimars-
son. Elsie er gift Runólfi Haraldssyni og eiga þau þrjár dætur, Sigríði, Valgerði
Láru og Ólafíu Ósk, og 17 afkomendur að auki. Sigríður giftist 10. maí 1951
Ólafi Gíslasyni frá Lambhaga á Rangárvöllum, syni hjónanna Gísla Nikulás-
sonar og Ingileifar Böðvarsdóttur, en Ingileif var fyrri kona Gísla. Seinni kona
hans var Valgerður Sigurþórsdóttir, sem gekk Ólafi í móðurstað. Sigríður hafði
kynnst Ólafi þegar hann var til sjós syðra með bræðrum hennar, þeim Guð-
varði og Erlendi, og hann komið á heimili foreldra hennar áður en saman dró
með þeim. Sigríður og Ólafur eignuðust saman þrjú börn: Vilmundur Rúnar er
fæddur 1951. Eiginkona hans er Helga Sigurðardóttir. Börn þeirra eru drengur,
sem fæddist og dó 1974, Ólafur, Árni og María, og barnabörnin eru 6. Þór-
unn Svala er fædd 1953. Maður hennar er Svavar Jóhannesson. Synir þeirra
eru Sindri, sem fæddist og dó 1993, og Styrmir. Guðrún Bára er fædd 1955.
Hún er gift Árna Magnússyni. Dóttir þeirra er Hafrún Gróa, og þau eiga eitt
barnabarn.
Sigríður og Ólafur fluttust nýgift austur á Rangárvelli og réðu sig í ráðs-
mennsku hjá Skúla Thorarensen á Geldingalæk. Þau stofnuðu nýbýlið Hjarð-
arbrekku út úr landi Lambhaga 1953, og reistu þar allar byggingar frá grunni,
bæði íbúðar- og peningshús. Allt var þar með gamla laginu á frumbýlingsárum
þeirra, heyvinnuvélar dregnar af hestum og þægindi og tækni til að létta störfin
af skornum skammti. En tíminn vann með þeim og framfarirnar gengu í garð
smám saman með vélvæðingu sveitanna, og í Hjarðarbrekku bjuggu þau hjón
búi sínu óslitið til 1999 er þau fluttust að Selfossi og settust að í Grenigrund 14.
Sigríður undi vel hag sínum í Hjarðarbrekku og þeim Ólafi búnaðist vel þar,
enda bæði dugnaðar- og atorkufólk. Sigríður var mikil myndarhúsfreyja, hús-
móðir af gamla skólanum eins og þar stendur, og stóð fyrir heimilinu af miklum
myndarbrag. Hún bakaði, prjónaði og saumaði flest til heimilisins og var jafn-
oki Ólafs við útiverkin. Þau voru samtaka um flesta hluti og miklir höfðingjar
heim að sækja og viðmót þeirra beggja var í senn hlýlegt og glaðlegt. Krásir
húsfreyjunnar voru þar ekki skornar við nögl og öðrum veitingum í mat og
drykk haldið þétt að gestum, sælgætisskálin var á sínum stað, svo að öllu leyti
var tryggt að enginn færi svangur úr Hjarðarbrekku. Foreldrar Sigríðar dvöldu
þar í skjóli dóttur sinnar meira og minna síðustu æviárin, og löngum voru þar
3–4 börn í sumardvöl og létu vel af vistinni.
Réttardagurinn var alltaf stór í sniðum í Hjarðarbrekku, því þá var gjarnan
slátrað lambi til réttarveislunnar, svo gangnamenn og aðrir sem þangað komu