Jólablaðið - 01.12.1947, Síða 16

I o
til lands og sjóar seggir spranga,
söngunnn fugla hvergi dvín.
H ún vermir, hún skín.
Loftsms, jarðar yl og angan
enginn nnssa kann.
Hún vermir, hún skín
og hýr gleður mann.
Bráðlega sölnar foldin fríða,
farvmn lofts og blóminn hlíða,
þá ofan slær í ægmn víða
ágæt sólin geislum sín.
Hún vernnr, hún skín.
Allra handa skepnur skríða
í skjól um veraldar rann.
Hún vernnr, hún skín
og hýr gleður mann.
Hennar Ijós þótt halh degi,
hverskyns dyggðir fölna megi,
allt er hreint á hennar vegi.
Hún kann vinna ull og lín.
Hún vermir, hún skín.
Hann í raun óg sælan segi,
er sa'. við ylinn þann.
Hún vermir, hún skín
og hýr gkður mann.
(Vikivaki cr kvœðadans íslenzkur, haldinn nm jólin).