Jólablaðið - 01.12.1947, Qupperneq 41

35
Mcr fannsr óskemmtilegt að hlnsta á þetta, en ekki þýddi að fást
um það. ,,Allt í lagi. Ég skal vera kurteis á morgun,“ sagði ég.
,,Nú fer þetta að lagast,“ sagði Dernnger. ,,En ég verð að refsa þér.“
Hann teygði sig í neðn skúffuna á skrifborðinu, þar sem vöndurinn lá.
,,Nei, nei,“ sagði ég. ,,Ef þér refsið mér, verð ég ekki géður."
,,Jæ;a, en hvað á ég að gera viðvík'andi kvæðmu, sem stóð á töflunni í
dag?“ sagði Derringer. ,,Eg verð að refsa þér fynr það.“
,,Nei, alls ekki,“ þverskallaðist ég.
,,Jæja, allt í lagi, sagði Derrmger skólastjón. ,,En þú verður þá að
vera vænn.“
,,Ég ætla að gera það. Má ég fara núna?"
,,Já,“ sagði hann. ,,Já. En ég ætla að athugá þetta.“
Eg lagði af stað út tir stofunni.
,.BÍddu augnablik! “ kallaði hann. ,,011um hlýtur að þykja grunsam-
legt þetta, að þú heyrist ekki veina. Þú ættir að koma mn fyrir og veina
svo sem tíu sinnum 02 fara svo."
O
,,Veina?“ sagði ég. ,,Ég get ekki veinað nema ég finni til.
,,Þú getur það víst. Reyndu að gefa frá þér nokkur sársaukavem."
,,Eg held ég geti það ekkt,“ sagði ég.
,,Ég ætla að lemja þennan stól tíu högg með vendmum," sagði Derr-
mger skólastjón, ,,og þú veinar um leið.
,,Haldið þér, að nokkuð lag verði á því?" spurði ég.
,,Auðvitað tekst Jiað. Við skulum byrja."
Derringer lamdi stóhnn með vendinum, og ég reyndi að veina eins
og ég gerði í gær, en ekki var það eðlilegt. Það var áreiðanlega eitthvað
tortryggilegt við það.
Við vorum að Jtessu, þegar ungfrú Daffney sjálf birtist í stofunni,
,yn á því áttum við ekki von.
Við tíunda höggið sneri ég mér að Dernnger og sagði: ,,Nú eru
kommr tíu.“
Þá kom ég auga á ungfrú Daffney. Hún gapti af undrun.
,,Fáeina í viðbót, góði, til frekari áherzlu!" sagði Derringer.
Áður en ég gat sagt honum, að ungfrú Daffney væn í stofunm, hélt
hann áfram að flengja stólinn og ég að veina.
Þetta var andstyggilegt.