Skógræktarritið - 15.10.2014, Qupperneq 8

SKÓGRÆKTARRITIÐ 20146
Sigurður lét sér sérstaklega annt um áhugamanna-
félögin innan Skógræktarfélags Íslands. Hin árlegu
skógræktarþing og Ársrit Skógræktarfélagsins voru
áhrifaríkur farvegur fyrir fræðslu og hvatningu frá
honum. Sigurður var einstaklega ötull á ritvellinum
og skráði jafnframt með ljósmyndun alla þætti
þróunar í skógrækt á hans tíð, bæði líffræðilega
þætti og tæknilega, enda jafnan með myndavélina
framan á sér þar sem hann gekk um. Hann rakti svo
sögu skógræktar á Íslandi frábærlega vel í máli og
myndum með aðstoð Skúla Björns Gunnarssonar í
bókinni Íslandsskógar - Hundrað ára saga sem kom
út 1999.
Skógræktarþingin verða mörgum skógræktarmönnum
minnisstæð ekki síst vegna framlags Sigurðar á þeim
árum sem hann sótti þau. Þar voru haldnar innblásnar
ræður, blaðalaust, og farið í fræðandi skoðunarferðir
undir leiðsögn staðkunnugra, sem oft var krydduð
leiftrandi athugasemdum hugsjónamannsins
Sigurðar, blönduðum húmor og glaðværð. Síðast en
ekki síst var samhugurinn efldur með tærum veigum
og söng - hinni sönnu Skógarmannaskál - sem
sunginn var í grænum lundum framtíðarvona - um
land allt!
Sigurður var í nánari tengslum við landið, menningu
þess og náttúru en gengur og gerist. Hann kom auga
á hið sérstæða sem flestum yfirsást og nýtti það til
að opna hugi fólks og miðla þekkingu sinni. Þar naut
sín sagnamaðurinn Sigurður. Margar sögur eru t.d.
af svörum Sigurðar um tilvist Lagarfljótsormsins
sem hann eitt sinn taldi sig sjá ljóslifandi. Ég upplifði
eina slíka. Fyrir um 20 árum var haldinn á Hallorms-
stað fundur SNS, Norrænnar samstarfsnefndar um
skógræktarrannsóknir. Norrænu rannsóknarráðin
áttu aðild að þessu og ég sótti fundinn fyrir hönd
Rannsóknaráðs Íslands. Sigurður Blöndal var að sjálf-
sögðu leiðsögumaður á skógargöngu og lék á alls
oddi að venju. Að lokinni fróðleiksferð um skóginn var
slegið upp skógarmannamóttöku í Guttormslundi.
Þegar hæfileg stemning var risin bað einhver Sigurð
að segja frá því þegar hann sá Lagarfljótsorminn. Það
gerði Sigurður með tilþrifum á sinni góðu norsku
og lýsti – „ ...hvordan ormens rygg hevet sig op fra
vandfladen og tvistet sig op over floden - og jeg
kunne fölge den helt indtil den forsvandt - netop
der bakom næsset!“. Erlendu gestirnir hlustuðu á
þetta bergnumdir. Eftir nokkra þögn spyr dr. Viggo
Mohr, afar varkár norskur lífefnafræðingur og þá yfir-
maður lífvísinda og líftækni hjá Norska rannsókna-
ráðinu: „ -....og tror du virkelig at du så ormen?“.
Sigurður leit sposkur á Norðmanninum og svaraði:
„Ja, - dette er nu akkurat som at spörge om man
virkelig tror på skogrejsning i Island!“. Frásagnar-
gleði Sigurðar og viðbrögð gesta við svarinu náðust
á mynd en það var ekki spurt frekar út í Orminn!
Þannig náði Sigurður til fólks. Þannig upplifði ég
samskiptin við hann og nú er ekki annað eftir en
þakka allt sem hann veitti mér og mínum líkum.
Minnismerkin blasa við um allt land í ungum skógum
nýrrar aldar.
Tré er í flestum trúarbrögðum heimsins máttugt
tákn fyrir eilífðina og samhengi lífsins. „Plantaðu
tré og þú eignast hlutdeild í eilífðinni“ segir ein-
hversstaðar.
Þótt Sigurður hafi ekki verið trúaður á tilvist Himna-
ríkis getum við raunhyggjufólk alveg leyft okkur að
vona að það verði endurfundir - þó það verði ekki
nema í smásveiflum á bylgjum ómsins frá Mikla-
hvelli sem enn er hægt að hlusta á - eða inni í öllu
því ósýnilega efni og orku sem samkvæmt núverandi
viðtekinni heimsmynd stjarneðlisfræðinnar fyllir
alheiminn allt að 95% . En enginn getur séð þetta af
því það liggur einfaldlega utan við þann raunheim
sem við getum mælt. Þetta efni er þó uppspretta
þyngdaraflsins sem heldur alheiminum saman
og ræður þróun hans! Eilífðin er raunvísindunum
órannsakanleg og þau geta heldur engu svarað um
tilgang lífsins. Samt trúum við flest á tilgang þess.
Tilgangurinn er lífið sjálft!
Í auðmýkt okkar gagnvart hinu óræða biðjum við
almættið að blessa og geyma minninguna um
Sigurð Blöndal!
Vilhjálmur Lúðvíksson
Nestor Sigurður fræðir aðalfundargesti árið 2007, m.a. heiðursfélaga
Skógræktarfélags Íslands, Óla Val Hansson og Vigdísi Finnbogadóttur.
Mynd: BJ