Skógræktarritið - 15.10.2014, Blaðsíða 76

SKÓGRÆKTARRITIÐ 201474
Á könglaslóðum í Alaska
Ágúst Árnason, fyrrverandi skógarvörður í Skorradal,
kynntist Barböru Kalen haustið 1958, þegar hann
vann við könglasöfnun á vegum Manning Seed
Company, í Alaska. Hann hafði ferðast vítt og breitt
um ríkið og var Skagway síðasti viðkomustaður hans
í ferðinni.
Umboðsmaður Manning Seed Company í Skagway
var munkur sem rak vistheimili fyrir unga indíána
sem áttu ekki í önnur hús að venda. Sá lét Ágúst fá
stálpaðan pilt af vistheimilinu sem leiðsögumann og
saman héldu þeir út í skóg í leit að könglum. „Þetta
var ágætis strákur en hann hafði aðallega áhuga á
því að klífa fjöll. Við klifruðum öll fjöll og firnindi en
könglasöfnunin var skrambi léleg,“ segir Ágúst sem
leist ekki á blikuna enda fékk hann aðeins borgað
fyrir það sem hann safnaði en ekkert fast kaup.
„Hótelvistin var nokkuð dýr þannig að ég sá að ég
vann ekkert fyrir mér og vildi hætta þessu,“ segir
Ágúst sem var þá þegar búinn að panta far með
flugvél. Síðasta kvöldið sem hann hugðist dvelja í
Skagway fór hann á barinn þar sem fjöldi fólks var
samankominn. „Ég fór að tala við hina og þessa um
þetta vandamál mitt. Það voru margir sem töldu
að það væri nóg af könglum þarna og að ég þyrfti
bara að komast á rétta leið. Þar á meðal var lítill og
þrekinn maður sem var mjög fyrirferðamikill og talaði
mikið. Við lentum á spjalli og hann vildi allt fyrir mig
gera, bauðst meira að segja til að lána mér bílinn
sinn. Ég gaf nú ekki mikið út á þetta en vildi fá að tala
við hann í betra tómi daginn eftir þegar runnið væri
af honum,“ segir Ágúst og bætir við að þetta hafi
orðið til þess að hann hafi hætt við að fara.
„Ég vissi ekkert hvar hann ætti heima, maðurinn
sem ég hafði talað við og ætlaði að redda mér um
allt, þannig að ég fór til barþjónsins og spurðist fyrir
um hann. Hann sagði mér að það þýddi nú ekkert að
tala við hann fyrripart dags eftir svona nótt.“
Til að drepa tímann rölti Ágúst um bæinn og rakst
þá á verslun sem seldi ljósmyndavörur. „Ég fór inn til
að skoða og velja nokkrar slides-myndir til að taka
með mér heim. Konan í búðinni fór að spjalla við mig
og úr verður að hún býður mér heim til sín í kvöld-
mat og myndakvöld ásamt tveimur kennslukonum
úr skólanum. Þetta var Barbara Kalen.“
Um kvöldið bankaði Ágúst upp á hjá Barböru Kalen
og var tekið vel á móti honum. „Þegar ég kem inn
sé ég að þar situr maður í hægindastól með mikinn
trefil og Barbara segir við mig: Það þarf nú ekki að
kynna ykkur. Þið kynntust í gærkvöldi.“ Þarna var þá
kominn eiginmaður hennar, sá sami og hafði boðist
til að liðsinna Ágústi á barnum kvöldið áður. Hann
lét minna fyrir sér fara þetta kvöld og Ágúst innti
hann ekki frekar eftir aðstoð við könglasöfnun enda
hafði honum verið bent á að best væri að tala við
mann að nafni Forrest Bates sem var öllum hnútum
kunnugur. Bates þessi átti eftir að leiða Ágúst á réttar
slóðir í könglasöfnuninni. Þarna hófust samt kynni
Ágústs og Barböru Kalen sem síðar átti eftir að verða
stórtækur könglasafnari og náinn samstarfsmaður
íslenskra skógræktarmanna.
„Það var gaman að spjalla við hana og hún spurði
um eitt og annað sem tengdist Íslandi. Hún var mjög
viðkunnanleg og elskuleg sem sést best á því hvað
hún tók vel á móti mér þegar ég kom þarna alveg
ókunnugur og ætlaði að kaupa myndir af henni,“
segir Ágúst Árnason.