Fróðskaparrit - 01.01.1963, Síða 14

20
Nevtollur og nýggjari føroysk lóggáva
fritagen under paaberaabelse af den for disses Fritagelse
anførte Grund.« Orsøkin til at hetta álit varð givið, vóru
5 ognarleysir Kollfirðingar, ið kravdu at sleppa undan nev<
tollinum, tí teir ikki áttu »Jorder og Grunder at skylde af«.
Hvussu nevtollssektirnar skuldu nýtast, var avgjørt so*
leiðis í ásetingini frá 21. novembur 1741:
»Og endelig har 1« — t. e landfútin — »fra Sysselmændene at
annamme berørte Næbbetold, som I aparte bag udi Eders Regnskab
efter Mandtallerne ved Indtægt har at beregne, saavidt som i Mangel af
leverede Næb i Penge indkommer, hvorimod naar nogen Reparation paa
Lagthingshuset behøves, kan disse Omkostninger, efter rigtig Bevis af Lag*
manden og Sorenskriveren attesteret, udbetales og igen til Udgift føres«.
Fyri 1741 var nevtollurin býttur millum sýslumenninar
og løgrættumenninar1). Nú skuldi hann fara til umvælirgar
av løgtingshúsinum. Tað vardi tó ikki leingi, so vóru sekt*
irnar ikki nóg rnikið til hesar útreiðslur2).
Sum áður sagt vóru í fyriskipanini frá 1741 summi onnur
fuglanev javnmett við ravnsnev; hesi vóru arnarnev, krákus
nev og baksnev. Eins og frammanfyri er greitt frá,
hvønn skaða menn meta ravnin at gera, skal somuleiðis
verða greitt frá hinum trimum fuglunum.
Ørnin sæst fyrstu ferð nevnd í tilmælinum frá rentu*
kamaranum til kongs 1741. í tilráðingunum frá yvirvald-
inum í Føroyum tykist hon ikki vera nevnd. Ørnin var eisini
um ár 1740 sjáldsom í Føroyum, og hon reiðraðist ikki her3).
Hildið verður, satt er tað, at ørnin fyrr í tíðini hevur átt
í Føroyum. Svabo sigur, at »der gives Steder, der endnu
bære Navn af den, som Arnatindur, Arnafiadl, hvor den
■) Smbr. Kommissionsbetænkningen 1709—10 (Degns útg. 1934 bls.
154) og áðurnevnda skriv frá 14. juni 1741, har tað stendur, at tað
altíð varð hildið »udi min Laugmandens Ungdom, at hver som paa
Olai Laugthing feilede et Næb, gav et Skind, som Sysselmændene og
Laugretten delede sig imellem*.
2) Smbr. meira Páll Nolsøe 1. c. bls. 44 v. f.
3) Smbr. Svabo bls. 79 og 90.