Freyja - 01.01.1908, Qupperneq 8

144
FREYJA
X. 6-7.
an situr við hlið mannsins og- semur með honum þau lög, er hTm
og börn hennar skuli hlíta, hefir liún hálminn, sem útheimtist til
þess að gjöra úr múrsteina í varnargarð þann sem henni er ætlað
að byggja kringum ungdóminn og heimili sín, til þess að vernda
þau fyrir ranglfttum lögum og yfirgangi annara manna—karl-
mannanna, sem íilíta sig konunnar höfuð eins og Kristur er höfuð
safnaðanna! Já, maðurinn sem táldregur elskandi, saklausa stúlku
eða stúlkur verður að s-jálfsögðu höfuð konuunar, sem hann tekur
nð sér [!!!) —giftist, og barnanna sem hann á með henni. Fyrir
áhrifum þessa manns, sem var fantur áður en hann giftist og er
þess vegna líklegur til að halda áfram að vera það, á svo móðirin
að vernda börnin sín —mannsins, sem að kyrkjunnar dómier höf'
uð hennar, eins og Kristur er höfuð safnaðanna. Mannsins, sein
hefir vald yfir líkama hennar og sál. Er það ekki að skipa henni
að búa til múrsteina án þess að láta henni í té hálminn, sem múr-
steinsgjörðin útheimtir?
Sama gildir auðvitað þegar um áhiif drykkjumannsins,
spilamannsins, lygarans og þjófnins á b'irnin og heimilið er
að ræða. Iiér er auðvitað átt við löglega lygara og þjófa og má
liver skilja þaðsem hann vill. Eða hversu geta mæðurnar vernd-
að börnin fyrir drykkjukrám og spilavítum, að meðtöldum íslenzku
,,pooiroomuuum“ meðan feðurnir lögleiða þær stofnanir 0g sækja
þær sjálfir? Iíugsið yður mæðurnar liggjandi á bæn, biðjandi guð
að afstýra þessum og öðrum vandræðum meðan löggjafarnir gleðja
sig! Svarið er og var og verður æfinlega hið sama n. 1. þetta:
Guðhjálparþeimsem h j á 1 p a r s é r s j á 1 f u r! Án
þessa verður allt við sama, maðurinn t e k u r sér vald tillað njóta
og scgja konunni hvað hún eigi að giöraog hvað ekki, og freistar
hennar í laumi til að brjóta sín eigin íög og hegnir henni svo einni
fyrir brotið, En konan, vesalings konan heldur áfram að biðja
g-uð um þolinmæði til að 1 í ð a . Líða það að hennar helgustu vé
séu saurguð og brotin.
Nei, eigi konan að vernda ungdóminn og bera móðurnafnið
sér til virðingar en mannkyninu til blessunar, verður hún að hafa
hálminn til þess að gjöra úr múrsteinana. Það er engin ;sörstök
dyggð í því innifalin.að vera móðir,—það getur enda orðið að glæp.
Það er t. d. glæpsamlegt að gangá sjáandi að því verki, aðgjörast
móðir að barni fantsinseða glæpainannsins, og það þó að ríki og-
kyrkja haíi iýst blessun sinni yfirþví, því í aíieiðingum þess fyrir
tuannkynið hefir sú blessun alls enga þýðingu. Sa:na giidir um