Freyja - 01.01.1908, Side 35

X. 6-7. FREYJA 17 r
Skyldum viö heyra til hans? Hvaö mér þykir vœnt um aö ég
kom, og nú lítur hann hingaö. Þetta er hans fólk —■ fólkiö
meö fánana. Barón, hinn heilagi faöir, páfinn er farinn og
David Rossi œtlar aö ávarpa fólkið. Þei- hljóð!“
VII.
,,Bræöur!“ sagöi rödd hálf óstyrk af geðshrscringum en
þýö, eins og móöurinnar sem vandar um viö barniö sitt. ,, Þeg-
ar Kristur reiö inn til Jerúsalem þyrptust til hans haltir, Og
blindir og sjúklingar af öllum tegundum og hann læknaöi þá.
Enn þá eru mennirnir haltir og bíindir en fulltrúi guös á jörö-
unni fer fram hjáþeim ogsér þá ekki. “
Gegnum mannþröngina fór hljóölaus kliöursemá stórum
leikhúsum er títt þegar manngrúinn er í þann veginn að láta
íþróttamanninum ánægju sína í ljósi meö hávœrö og lófaklappi.
,,Bræöur! I smábœ einum í austurlöndum fœddistkenn-
arinn mikli og sú eina bœn, sem hann kenndi var: Faöir vor.
I þessari einu bœn voru sameinaðar allar mannsins brýnustu
þarfir og helgustu vonir. En meistarinn lét sér ekki nægja meö
;tö kenna þannig, heldur breytti hann samkvœmt þeirri kenn-
ingu. Allir menn' voru systkini hans, heima átti hann hvergi
og einungis eina yfirhöfn. Væri hann sleg'inná hægri kinn-
ina, bauð hann þá fram hina vinstri og þegar hann var rang-
lega kœrður, kvartaöi hann elcki. Síðan þetta. skeöi eru igoo
ár. Fátœki kennarinn er oröinn a'ð spámanni, heimurinn til-
biöurhann og ofaná þá undirstöðu er hann lagði, byggir hinn
siðmenntaði heimur kenningakerfi sín. Vroldugasta kyrkja
heimsins kennir sig viö hann og konungarnir krjúpa á fótskör
lians, en hvað hafa þeir gjört viö kenningar hans? Hann
sagði: .hefniö yöar ekki, ‘ og þó képpast allar kristnar þjóöir
viö að vígbúa sig. Hann sagði: safniö ekki fjársjóðum þeim
er mölur og ryð fá grandað,1 og þó eru ríkustu menn heims-
ins kristnir og kristna kyrkjan sjálf auðugust allra stofnana.
llann sagði: ,Faðir vor þú sem ert á hiinnum, ‘ og þó skiftist
inannkyniö, sem œtti að elskast eins og börn hiris sama föö-
ur, í ríki, sem hata hvertannað. Hannsagöi: ,Til komi þitt
ríki, veröi þinn vilji svo á jöröu sern á hiinni, ‘ og þó eru þeir
sem vona að þetta verði, kallaðir sérvitringar ogfábjánar!“