Eir - 01.01.1900, Blaðsíða 29

20
að lenda á þeim, sem hirðir barnið, ekki i)arninu eða unglingn-
um, sem verður fyrir veikinni, og er hún ósjálfráð.
Af því veikin berst þannig frá einum til annars, verða
menn að gæta þess, að láta ekki heilbrigðan sofa hjá geitna-
veikum, eða brúka höfuðföt þeirra.
Yeiki þessi gerir ekkert mein öðrurn hlutum líkamans, en
þeim sem hún er á. Hún kemst aldrei í blóðið.
Það má kalla, að hún læknist aidrei, ef hún er látin af-
sldftalaus, að minsta kosti beia menn menjar hennar. í fyrstu
eru geiturnar á litlum bletti en brátt stækkar hann og oít
myndast nýir blettir, og að lokum fara þær um alt höfuðið.
Af því að sveppurinn vex innan i hárunum, niður i hár-
rætur, komast engin meðöl svo vel að, að þau geti drepið
sveppinn innan í þeim. Skilyrðið fyrir lækningu er því að
reita upp öll hárin, og það nægir oft, en öruggara er þó að
bera meðöl á um leið. Oft kemur það í ljós, þegar hár fara
að vaxa að nýju, að ekki hefir tekið fyrir veikina við fyrstu
reitingu; verður þá að reita aftur og stundum oft. Þetta er
auðskilið, þvi að hárin geta brotnað svo neðarlega að brotið
náist ekki út, og sýkir það út frá sér.
Ef menn gæta þess að reita verður nákvæmiega hár fyrir
hár, og stundum hvað eftir annað, þá er auðskilið. að veikin
er torlæknuð, og tekur langan tima; það þarf mikla þolinmæði
til þess, og má hvorugur vera án hennar sjúklingur né iæknir.
En það má hverjum vera huggunarefni að vita — og skiija,
vona ég, eftir því sem hér hefir verið sagt —, að lækningar-
tíminn er margsinnis styttri ef læknis er leitað snemma. Með-
an blettirnir eru ekki nema fáir, ef til vill að eins einn, og
smáir, tekur hver reiting stuttan tima. Mæðurnar verða að
gefa höfðinu á krökkunum vandlega gaum, og sjái þær nokk-
uð sem geti gefið grun um að geitur séu að byrja, þá verða
þær þegar að leita læknis.
f*að er ekki allsendis óhjákvæmilegt að læknir reiti hárin.
Ef menn fá verkfærið til þess og tilsögn hjá lækni, má það
oft vel takast.