Eir - 01.01.1900, Blaðsíða 35

atast út rúrafatnaðurinn bæði af hrákum og saur, som oft fer
í rúmið upp á síðkaslið. Loks deyr sjúklingurinn. Oft stendur
svo á, að allur rúm- og iverufatnaður hins látna er síðan
seldur á uppboði, eða gefinn öðrum, eða ættingjar nota hann,
án þess að hann hafi verið sótthreinsaður með þeim hætti,
sem óyggjandi er, og getur þannig sóttkveikjan l orist á aðra,
sem nota slíkan fatnað; ótölulegur grúi af hinutn hættulegu
bakteríum getur loðað við fötin; hrákarnir eru fyrir löngu
þornaðir og eru nú sem ryk í fötunum og hversu hætt er ekki
við, að aðrir kunni að sýkjast af þessu ryki, sem of t.il vill
úir og grúir af tæringarbakteríum.
Þess hefir áður verið getið i þessu riti, hversu nauðsynlegt
það væri að sótthreinsa hús og fatnað eftir næuui sjúkdóma
og skal hér visað til þess, sem þar er sagt.
Bezta varúð: Kaupið aldrei brúkaðan íverufatnað eðu brúknðun
sœngurfatnað, er þér ekki vitið með vissu, h rer lirfir rerið i cða legið rið,
Kaupiðaldrei brúkaðan útlendan iverrfatnað; vera má, að þessi fatn-
aður hafi verið af berklaveikum manni; slikur fatnaður getur
orðið tnörgum að liftjóni.
í raun réttri ætti ekki að leyfast að gefa eða selja neinn
þann fatnað, sem berklaveikur maður Iiefir brúkað, nema hafi
áður verið náð sóttkveikjunni úr honum á óyggjandi hátt.
./. ./.
jSfúlkurnar mega ekki síanda á voiengi skinnsokkalausar.
Kvilli sá, sem nefndur er „tiðateppa", er hér á Jandi mjög
svo algengur og leiðir margt ilt af ser. Ég þori óhætt að
fulljrrða, að mjög oft or því um að kenna, að stúlkur standa
í votu á sumrin við heyvinnu. Ef læknirinn, sem stúlkan
leitar ráða til, spyr hana um, hvort hún viti nokkra orsök til
tíðateppunnar, er svarið lang-oftast: „nei, ekki nema það skyldi
vera því um að kenna, að ég stóð í sumar á votengi; þá tók
fyrir alt blóð og hefi ég síðan ekki orðið vör við það.“
Éað er mjög þýðingarmikið fvrir kvennmanninn, að þessi
eðlilegi blóðmissir á reglubundnum tímum komist ekki i óreglu;