Helgarpósturinn - 25.02.1988, Blaðsíða 19

Helgarpósturinn - 25.02.1988, Blaðsíða 19
ftur í tímann LITIÐ INN I VERSLANIR SEM SELJA GAMLA MUNI PRUTTSALA stendur stórum töfum í glugga verslunar- innar Fríöu frœnku neöst á Vesturgötunni. Örugglega vonlaust, hugsa eflaust margir meö sér. Hvaöa Islending- ur œtti svosem aö fara aö prútta? Þaö er nokkuö sem þekkist ekki á Islandi. Og hvaö er þaö svo sem Fríöa frænka selur sem ekki fœst í öörum verslunum? EFTIR ÖNNU KRISTINE MAGNÚSDÓTTUR MYNDIR HINRIK GUNNAR HILMARSSON Anna Ringsted haföi ekki viö aö svara i símann. í verslun hennar hringja margir sem vilja selja gamla muni. Svarið lá í augum uppi um ieið og komið var inn í verslunina. Það er enginn venjulegur varningur á boð- stólum hjá Frídu frœnku. Þar úir og grúir af gömlum munum og göml- um fatnaði. Alsilki á slikk. Hand- unnir kímópóar, hattar, sófi frá alda- mótum, útvarpstæki, klukkur, leir- tau af öllum stærðum og gerðum, jakkaföt og kjólar að ógleymdum ekta náttserkjum. Við komumst fljótt að raun um að það var hægar sagt en gert að setjast niður með eiganda verslunarinnar, Önnu Ring- sted. Inn í yerslunina lá stöðugur straumur fólks. ÁÐUR ÞORÐI ENGINN AÐ PRÚTTA Fólk á öllúm aldri keypti ótrúleg- ustu hluti. Og allir prúttuðu. ,,Það hefur aukist að fólk prútti," segir Anna. ,,Ég hef verið með prúttsölu einu sinni á ári í þau sjö ár sem versl- unin hefur starfað, og fyrst í stað prúttaði varla nokkur maður. Nú kemur varla nokkur inn á prúttsöl- una nema prútta." Það var greinilegt að verð sumra hluta var auðvelt að lækka. Erfiðara með aðra: „Það fer eftir því hversu annt mér er um hlutinn," segir Anna og bætir við að auðvitað verði hún líka að taka tillit til þess hvaða verð hún hafi greitt sjálf fyr-ir hlutinn. ,,Ég er reiðubúin að borga 700 fyrir þetta," sagði ung kona sém var að versla með dóttur sinni. „Það er sprunga í könnunni," bætti hún við. Anna skoðaði könnuna t>g sagðist hafa verðlagt hana í upphafi með tilliti til gallans: „Átta 'hundruð," sagði hún. „Sjö," sagði viðskiptavin- urinn. „Átta," sagði Anna, og gaf sig ekki. Konan gekk út með könnuna þegar hún hafði greitt átta hundruð krónurnar. „Já við getum stundum veri alveg rosalega harðar," sagði Anna brosandi. „Þetta tilboð var raunhæft en stundum er alveg út í hött hvað fólk býður í hlutina." SÓFI FRÁ ALDAMOTUM Hlutina og fatnaðinn í verslunina segist Anna aðallega kaupa á mörk- uðum erlendis, en í þannig verslun- arferðir segist hún reyna að komast tvisvar á ári. „Það er lítið til af sjald- gæfum'hlutum, „rarítetum," hér á landi," segir Anna. „Þó kemur fyrir að ég frétti hér af gömlum hlutum sem ég þá annaðhvort kaupi af fólki eða tek í umboðssölu." Hún bendir á sófa sem stendur í einu horninu: „Þessi sófi er frá því um aldamóí og ég er með hann í umboðssölu," segir hún. „Aúnars er meira af tiltölulega ódýrari hlutunum héðan frá íslandi, munir frá árunum 1930—1950. Ég legg áherslu á að bjóða upp á muni sem eru ekki yngri en þrjátíu ára, en yngra fólkið sækir einna mest í hluti frá því í kringum 1960“ Ef dæma má út frá þeim viðskipta- vinum sem komu inn í verslunina meðan á dvöl okkar þar stóð er greinilegt að þeir eru á öllum aldri. Anna segir svo vera og það fari eftir áhuga og smekk hvers og eins hvað keypt er: „Það er ekki hægt að flokka eftir aldri eftir hverju fólk sæki: t,“ segir hún. SLOPPURINN HENNAR FRIEDU Elsti „munurinn" í versluninni er sloppur, sem var í eigu.Friedu, konu rithöfundarins D.H. Lawrence. Sloppur þessi er frá því um 1920—30 og segir Anna okkur hvernig hann komst til íslands: „D.H. Lawrence og Frieda kona hans bjuggu um tíma í Nýju Mexíkó og þegar þau fluttu þaðan skildu þau ýmsa muni eftir. Maður einn hirti það sem afgangs varð og ætl- aði að nota fötin í grímubúninga fyr- • ir börn sín. Þessi maður flutti síðan til Vermouth í Bandaríkjunum þar sem stúlka af ísienskum ættum, Anna Corsetta, bjó. Anna kynntist börnum þessa manns og þar sem hún var sjálf grúskari og hafði mik- inn áhuga á gömlum fötum og m’un-' um varð úr að hún Jékk þennan ; slopp gefins. Hann er allur hand- bróderaður og mikið lagt í hann. Anna Corsetta bjó hér á íslandi í nokkur ár, en þegar hún flutti aftUr” til útlanda í fyrra seldi hún mér. sloppinn." Það var svolítið erfitt að slíta sig úr rólegheitunum sem ríktu inni hjá Fríðu frænku og Önnu Ringsted. Úti a geystust bílar af nýjustu gerð, tækn- in í fullum gangi. Andrúmsloftið í. versluninni gerði það hins vegar að verkum að tíminn hafði færst aftur um marga áratugi. Meira að segja kaffibollarnir sem við drukkum úr voru komnir til ára sinna! Síminn hringdi viðstöðulaust, nýir og nýir viðskiptavinir komu inn, prúttsalan var í fullum gangi og Anna Ringsted sneri sér að viðskiptunum. HELGARPÓSTURINN 43

x

Helgarpósturinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Helgarpósturinn
https://timarit.is/publication/47

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.