Morgunblaðið - 22.03.1987, Blaðsíða 60

60
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 22. MARZ 1987
MARGRÉT
LITRÍKU UFI
MEÐ AÐSTOÐ FIÁRFESTINGARFÉLAGSINS
Haraldur, frændi Margrét-
ar, er enn við sama hey-
garðshornið. Hann fær t.d.
með engu móti skilið
hvernig Margrét hefur efni á
að leggjast í ferðalög á
hverju ári. Svo er hún alltaf
svo ansans ári ungleg.
Hann er líka að gantast með
að hún hljóti að vera í
persónulegum tengslum við
einhvern góðan mann hjá
Fjárfestingarfélaginu.
'að er í raun alveg rétt,“
segir Margrét. „Ráðgjöfin
hjá Fjárfestingarfélaginu er
persónuleg. Sérfræðingar
þess leitast alltaf við að
finna bestu sparnaðarleiðir
fyrir hvern og einn.“
„Ari<
rið 1976 átti ég íbúðina
næstum skuldlausa og
börnin voru flutt að heiman.
Ég ákvað að tala við sér-
fræðing hjá Fjárfestingar-
félaginu því ég vildi hafa
tryggar tekjur þegar ég
hætti að vinna. Þá átti ég
nákvæmlega 26.090 krónur.
Um síðustu áramót var
upphæðin komin í 2.500.000,
þökk sé Fjárfestingar-
félaginu."
„ Sérfræðingarnir ráðlögðu
mér einnig að leggja alltaf
15% af mánaðarlaunum
mínum fyrir. Mér tókst að
safna 1.525.000 og á nú
samtals 4.025.000 í TEKJU-
BRÉFUM. Og hvort sem þú
trúir því eða ekki, Halli
minn, þá fæ ég senda heim
peninga fjórum sinnum á
ári. Upphæðin svarar nú til
um 42 þúsund króna
mánaðarlaunum, án þess
að skerða verðtryggðan
höfuðstólinn. Allt er þetta
persónulegri og góðri
ráðgjöf þeirra hjá Fjárfest-
ingarfélaginu að þakka.“
hvab Á muiyos
HARAWUR NO AB QERA?
-Á hann að halda áíram að
stríða frænku sinni?
- A hann að hætta að
geyma peningana undir
koddanum?
- Á hann að tala við
sérfræðinga Fjárfestingar-
félagsins?
PETUR KRISTINSSON,
EINN AF RÁÐGJÖFUM
FJÁRFESTINGARFF.LAGSINS
FJARFESTINGARFEIAGIÐ
Hafnarstræti 7-101 Rvík. S 28566.
Fjóla Áma-
dóttír —
Minning
Fædd 20. október 1916
Dáin 13. mars 1987
Þá eik í stormi hrynur háa
hamra því beltin skýra frá
en þá fjólan fellur bláa
fallið það enginn heyra má:
en angan horfín innir fyrst
urtabyggðin hvers hefír misst.
(Bjarni Thorarensen.)
Á kveðjustund rifjast upp í huga
mér ótal minningar frá langri ævi,
minningar, sem eru tengdar minni
fágætu systurdóttur Fjólu Árna-
dóttur.
Haustið 1917, árið sem ég ferm-
dist, fór ég með fyrsta spunann
minn til Amfríðar systur minnar
og Áma Magnússonar að Hnjóti í
Örlygshöfn til að læra að ptjóna
út fingravettlinga. Þá var lítla dótt-
urinn Fjóla, þriðja barn þeirra
hjóna, að stíga sín fyrstu spor. Hún
ólst upp á Hnjóti í hópi sjö systkina
til fjórtán ára aldurs, þar til foreldr-
ar hennar fluttust til Patreksfyarð-
ar.
Leiðir okkar lágu oft saman á
þessum árum og minnist ég þess
hve glaðlynd og vel verki farin hún
var, að hverju sem hún gekk. Síðar
bar heimili hennar vott um þessa
alúð og fágað handbragð.
Þegar ég fluttist í fjarlæga sveit
naut ég þess að fá Fjólu frænku
mína sem aðstoðarstúlku á anna-
sömu heimili mínu. Þar reyndist hún
sem bezta systir og heimilisvinur æ
síðan.
Rúmlega tvítug að aldri giftist
hún Jóni Sveinssyni, sjómanni frá
Gerði á Barðaströnd. Þau stofnuðu
heimili á Patreksfirði, þar sem Jón
stundaði útgerð á trillu ásamt mági
sínum, Magnúsi Ámasyni. Jón and-
aðist 1974.
Þau hjónin vom samvalin í gest-
risni og einstakri velgjörðarsemi.
Það var líkast því, að þau hefðu
byggt hús sitt um þjóðbraut þvera.
Ég og fjölskyldan mín átti oft því
láni að fagna, að vera vafin vinar-
örmum á heimili þeirra. Þau vildu
hvers manns götu greiða og mörg-
um góðviðrisdögum fórnuðu þau
hjónin til að skemmta okkur og óku
með okkur í bifreið sinni vítt um
hémð þar vestra* áður en allir veg-
ir urðu jafn greiðir og nú er.
Fjóla hafi mikið yndi af garðinum
sínum enda bar hann henni fagurt
vitni; henni var oftar en einu sinni
veitt viðurkenning fyrir hann. Eng-
inn hefði betur skilið orð Bjarna
Thorarensens um horfna angan
fyólunnar en einmitt Fjóla.
Að leiðarlokum vil ég þakka Fjólu
frænku minni hjartanlega fyrir
ánægjulega samfylgt og allar vel-
gjörðir mér og mínum til handa.
Dóttur hennar, Sigurveigu Jóns-
dóttur, og fjölskyldu hennar allri
sendi ég samúðarkveðjur.
„Guði sé lof fyrir liðinn dag
líkn og blessun alla.“
Jóna Erlendsdóttir