Morgunblaðið - 12.01.1990, Blaðsíða 27

27
MORGUNBLAÐIÐ FOSTUDAGUR 12. JANUAR 1990
Minninff:
Þröstur Leifsson
Fæddur 27. nóvember 1968
Dáinn 1. janúar 1990
Með gleði og björtum vonum fögn-
um við nýju ári.
í þeirra gleði kom sú sára,
nístandi sorgarfregn að Þröstur
bróðir sé dáinn. Tíminn stóð kyrr,
spurningarnar hrannast upp, allt svo
óréttlátt.
Hvers vegna hann, svo ungur í
blóma lífsins, átti svo margt ógert?
Við þeim spurningum verður ekkert
svar að finna. Hans verkum var lok-
ið hér, mikilvægari verkefni bíða
hans hinum megin, er eina huggun-
in sem ég finn.
Lífsgleði og kæti einkenndu skap
Þrastar, alltaf líf í kringum hann
og engin lognmolla. Svo ljúfur og
tryggur þeim sem til hans leituðu
og vinahópurinn stór í kringum
hann. Þar kemur stórt skarð sem
ekki verður fyllt.
Hér á heimili foreldra okkar var
ætíð mikið líf og alltaf gaman að
koma heim. Þó var ég flutt að heim-
an. Nú er komið tóm sem við verðum
að fylla með ljúfum minningum.
Minnisstæðir eru matmálstímarn-
ir, sem oft og iðulega drógust á lang-
inn, því hann hafði frá svo mörgu
að segja og skemmtileg frásagnar-
gáfa hans kom öllum í gott skap.
Taflmennska átti hug hans allan
í frístundum. Snemma á barnsaldri
kom þessi áhugi í ljós og stefndi
hann hátt. Svo varð nú ekki. Mér
er minnisstæður dagur einn þegar
hann kom valhoppandi heim úr skól-
anum með sigurglampa í augum.
Hann náði jafntefli við erlendan stór-
meistara í íjöltefli. Það var stór dag-
ur í lífi 12 ára drengs.
Tuttugu og eitt ár er ekki hár
aldur og ótrúleg lífsreynsla að baki
á svo fáum árum, allt undirbúningur
fyrir annað líf. Undir allri lífsgleð-
inni bjó dulur drengur sem tjáði
ekki tilfinningar sínar, eitthvað sem
hann átti sjálfur og enginn annar.
Svo er eflaust með okkur öll.
Þröstur hóf sambúð með Halldóru
Halldórsdóttur og eignuðust þau
dóttur þann 24. mars 1987, Sólrúnu
Halldóru, en slitu samvistum ári
seinna.
Guðrún Ólöf Barkardóttir heitir
unnusta hans og fæddist þeim dóttir-
in Ásta María þann 10. september
1989. Dætur hans voru honum gleði-
gjafi. Hann sá ekki sólina fyrir þeim
og eru þær okkar styrkur á svo
þungbærri stundu.
Með þessum fátæklegu orðum vil
ég þakka fyrir tilveru hans hér og
þær minningar sem ég á. Þær munu
ylja mér um ókomna tíð.
Þeir voru nokkrir vinirnir sem
hann fylgdi til hinstu hvíldar. Nú
taka þeir á móti honum opnum örm-
um.
Guð gefi okkur styrk í þungri
sorg.
Sigga Ella systir
Hugprúð hetja,
hjartaprúð sál,
hölda hollvinur,
miklu orkaði,
meira hugsaði,
ei var á munni margt.
Skært hann skein,
skein eigi lengi,
þá varð dimmt í dal,
er andi drottins
af upphæðum
blés á hið bjarta ljós.
(Sr. Þorst. Helgason)
Því að svo elskaði Guð heiminn
að hann gaf son sinn eingetinn, til
þess að hver, sem á hann trúir, glat-
ist ekki, heldur hafi 'eilíft líf. (Jóh.
3. 16.)
Þannig vil ég byija á að minnast
vinar míns Þrastar Leifssonar sem
lést 1. janúar. Sú harmfregn barst
mér á nýársdag að Þröstur væri lát-
inn, og vil ég kveðja hann með ör-
fáum orðum.
Þröstur fæddist 27. nóvember
1968, sonur hjónanna Sigríðar
Skúladóttur og Leifs Guðmundsson-
ar, var því nýlega orðinn tuttugu
og eins árs að aldri.
Kynni mín af Þresti hófust fyrir
rúmu ári, þegar hann kom fyrst inn
á heimili mitt. Hann kom með gleði
inn á mitt heimili sem seint verður
fyllt aftur, morgunkveðja hans var
alltaf á sömu lund: „Ertu ekki
hress?" Með þessum orðum byijaði
dagurinn hjá Þresti. Þröstur byijaði
sambúð með dóttur minni, Guðrúnu
Barkardóttur, og átti með henni eina
dóttur, Ástu Maríu, fyrir átti hann
dóttur, Sólrúnu Halldóru.
Þröstur var mikill áhugamaður
um skák og hafði mikið yndi af því
að tefla og var hans draumur að
verða góður skákmaður. Þröstur var
félagslyndur og kátur og átti því
góðan kunningjahóp. En Þröstur var
viðkvæmur og hefur það efiaust
mótað mikið lífsferil hans. Að hverfa
héðan í blóma lífsins finnst manni
ekki vera rétt hlutskipti, en einhver
tilgangur hlýtur að vera með brott-
för hans. Eins og segir í sálminum:
Þú hrífur þá burt í svefni
þá er að morgni voru sem gróandi gras.
Að morgni blómgast það og grær
að kveldi fölnar það og visnar.
Ég vil votta foreldrum hans,
systkinum og dætrum samúð okkar.
Sigrún Oskarsdóttir og synir
Hjartkær bróðursonur minn,
Þröstur Leifssori, lést 1. þ.m., að-
eins 21 árs að aldri. Hann var son-
ur hjónanna Leifs Guðmundssonar
og Sigríðar Skúladóttur. Börn
þeirra eru Sigrfður Elín gift Leifi
Þorvaldssyni og Þröstur. Einnig á
bróðir minn soninn Bergþór Inga,
sem er elstur þeirra systkina.
Þröstur lætur eftir sig unnustu,
Guðrúnu Barkardóttur, og tvær
dætur sem hann elskaði og dáði.
Þröstur var glæsilegur, ungur
maður, ljúfur og skemmtilegur, sem
öllum vildi vel. Það er svo sárt að
hugsa til þess að við sjáum hann
ekki aftur í þessu lífi, en sjálfur var
hann þess fullviss að dauðinn væri
aðeins upphaf annars lífs.
Ég trúi því einnig að við munum
öll, þegar okkar tímar koma, hitt-
ast aftur í „Alheiminum“ eins og
hann orðaði það sjálfur.
Það er erfitt að finna réttu orðin.
Orðin sem hugga, en elsku bróðir
og mágkona, við trúum að nú sé
hann sæll.
Lifendum, guð minn, líknar þú,
liðnum þú miskunn gefur.
Veit huggun, þeim sem harma nú,
hvíld væra, þeim er sefur.
(Sr. Einar Pálsson)
Ásta amma hans og við hjónin
sendum foreldrum hans, dætrum,
unnustu og systkinum, svo og öðr-
um ástvinum, okkar innilegustu
samúðarkveðjur og biðjum algóðan
Guð að blessa Þröst og varðveita.
Og megi eiiífðin verða honum góð.
Sigrún
Þriðjudaginn 2. janúar barst okk-
ur sú hörmulega fregn að vinur okk-
ar, Þröstur Leifsson, væri dáinn. Það -
var ekki hægt að lýsa sorginni og
söknuðinum sem fylgdi fráfalli þessa
glaðværa unga manns.
Þröstur var sonur hjónanna Leifs
Guðmundssonar og Sigríðar Skúla-
dóttur. Systkini Þrastar eru Sigríður
Elín og Bergþór Leifsson.
Þáttaskil urðu í lífi Þrastar þann
24. mars 1987 er hann og Halldóra
Halldórsdóttir eignuðust fyrsta barn
Þrastar, Sólrúnu Halldóru. Leiðir
Þrastar og Halldóru skildu tæpu ári
seinna. Sumarið 1988 kynntist
Þröstur Guðrúnu Barkardóttur sem
var svo unnusta hans. Með Guðrúnu
eignaðist hann dótturina Ástu
Maríu, fædda 10. september 1989.
Með Þresti og Gunnu áttum við
margar góðar stundir saman en þó
alltof fáar. Þar sem ég og Þröstur
vorum æskuvinir og vinnufélagar og
unnusta mín og Gunna gamlar
bekkjarsystur, áttum við því margt
sameiginlegt. Það er erfitt að sjá á
eftir svona ungum manni sém skilur
svo mikið eftir sig og átti svo margt
ógert.
Megi Guð styrkja foreldra hans,
unnustu, dætur, systkini og ástvini.
Minning um góðan vin og félaga
mun lifa í hjörtum okkar.
En nú er þessi góði drengur genginn
á guðs síns fund og allt er orðið hljótt.
Og allir taka eins í sama strenginn,
og allt of snemma kæmi þessi nótt.
Því döggvast brár og hjörtun myrkvast harmi,
og hart ,er það, að ganga þessi spor.
Vér hneigjum döpur höfuð vor að barmi
í heitri samúð, það er kveðja vor.
(Jens Hermannsson)
Sigurjón og Ollý

. f.
S.B80633
NYH 8TI ll (YRIR
fldtt ungt fulk

40>
! j
DÖMUR OG HERRAR