Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1882, Qupperneq 6

6
vallar eru lögð. Útgáfan er f alla staði vönduð og
hefir varanlegt vísindalegt gildi, svo að varla mun
nokkur maðr hér eftir gefa út neitt af þvi, sem í
þessum tveimr bindum er, án þess að hafa þessa út-
gáfu til hliðsjónar. Eg skal sérlega taka fram hina
nákvæmu og fróðlegu lýsing á handritunum, sem
finst í formálunum. Suma hefi eg heyrt finna það
að þessari útgáfu, að orðamunrinn sé of mikill; enn
sú aðfinning virðist mér eigi rétt, þvíað eftir minni
ætlan er það réttari og eruggari aðferð að taka heldr
mikið enn lítið af mismunandi lesháttum, því að oft
kann hinn rétti lesháttr þannig að finnast neðanmáls.
Annað, sem aðfinningarvert kynni að þykja, er með-
ferðin á textum Landnámabókar. Hinn elzti texti er
að vísu lagðr til grundvallar, enn upp í hann eru
sumstaðar teknir kaflar úr Hauksbók og Melabók;
á öðrum stöðum eru viðaukar þeirra settir neðanmáls.
Verðr á þenna hátt oft eigi auðvelt að sjá, hvað í
hverju handriti stendr. Hið réttasta hefði verið, að
prenta hveija af þessum þremr meðferðum Landnáma-
bókar sér. Hér við er það að athuga, að eigi er víst,
að Jón Sigurðsson hafi ráðið þessu fyrirkomulagi við
útgáfuna, enda hafði sú skoðun þá enn eigi rutt sér
til rúms, að mismunandi meðferðir (recensiónir) forn-
rita ætti að gefast út hver sér. Eg efast eigi um, að
þrír höfuðflokkar handrita Landnámabókar verði síðar
út gefnir hver í sínu lagi.
Stafsetningin á þessum tveimr bindum af íslend-
ingasögum er að nokkuru leyti samrœmð í líking við
stafsetning á þeim íslenzkum ritum, er Fornfrœðafé-
lagið hafði áðr út gefið. þannig eru hinir löngu
raddstafir með broddi (með bakfalli yfir é) greindir
frá hinum skömmu; þolmyndarendingin rituð st (zt),
þar sem í handritunum stendr z, zi, zst; ritað i og u
í endingum orða í staðinn fyrir e og o (i, im, inn, in,