Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1882, Qupperneq 59

59
fyrirgjört sóma feðra sinna, með því að gfjörast skatt-
skyldur og lækka sig í þræla röð. Væri honum því
skylt, að heiðra þann mann, sem þrek og hamingja
hafa sett yfir hann, í stað þess, að illra þræla sið, að
sitja á svikráðum við hússbónda sinn“. J>ví næst heimt-
uðu þeir Esla og Orestes höfuð Chrysaphíusar. Son-
ur Arcadíusar hafði ekki vanizt þessleiðis ávörpum;
þó þorði hann ekki að afsegja hreint líflát geldings-
ins, en sendi nú tvo hina tignustu ráðherra sína, Ana-
tolius, efsta hershöfðingja, og Nomus, ypparsta féhirði,
til Atla. Atla þótti nú nægilega við sig haft, og kom
til móts við þá á árbökkum Drenco-fljótsins. þ*eir
færðu honum stórgjafir og ógrynni fjár í slegnu gulli
og silfri. Atli tók við því öllu, minntist nú ekki einu
orði áyfirhlaupara Húna, gaf fjölda af herteknum Róm-
verjum lausa, en um það fer tvennum sögunum, hvort
hann hafi verið fastur á því að heimta höfuð geldings-
ins. Thierry (I, 4) segir svo, en Gibbon, sem yfir
höfuð mun vera áreiðanlegri, segir (VI, 34), að Atli
hafi ekki einusinni viljað leggja mannskap sinn á
Chrysaphíus, en látið sér hitt nægja, að hafa svo mik-
ið fé út úr stólkonungnum, sem hrokkið hefði til þess
að búa heilan her út á hendur honum. Svo milcið er
víst, að Chrysaphfus lifði i bezta yfirlæti, þangað til
Theodosíus var fallinn frá, sem skeði skömmu síðar,
og lét þá Pulcheria, systir Theodosíusar, drepa hann
án dóms og laga. Atla nægði að svo stöddu þetta
tvent, að kúga stólkonunginn til þess að sæma sig
eins tignum sendiherrum, eins og siður var að senda
Persakonungi einum og engum öðrum, og til þess að
greiða sér svo mikið fé 1 gripum og peningum, að
bæði fjársjóð ríkisins og' auðlegð hinna ríkustu þegna
keisaraveldisins var nærri sorfið. því ekki fékk Theo-
dosíus safnað því fé, sem þurfti til þess að sefa Atla
í bráðina, með öðru móti en því, að leggja nýja og