Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1882, Qupperneq 88

88
li'f á jörðitini alt í einu, alveg eins og engin bylting
á sögutímanum hefir eytt öllu mannkyninu.
Eins og menn þegar á dögum Cuviers sáu, að
viss dýr einkenna einstök jarðlög, eins sáu menn, að
sérstakir dýrahópar höfðu verið fjölskrúðugastir hver
á einhverju vissu af hinum stóru jarðartimabilum og
einkenna þau. Á ,,tertiera“ tímabilinu voru flest spen-
dýr, á „secundera“ tímabilinu skriðdýr og smokkfisk-
ar (einkum Ammonshorn), á sílúríutímabilinu krabbar
þeir, er nefnast trílóbítar o. s. frv. En þegar að er
gáð, er þetta þó eigi alstaðar algild regla; jurtalífið
fylgir hér engan veginn sama lögmáli eins og dýrin;
þó eitthvert tímabil mætti þekkja af vissum dýraflokk-
um, þá fundust þar eigi þeir jurtaflokkar, sem eðlilega
hefðu átt að svara til dýranna eða standa á sama full-
komnunarstigi. þegar menn t. d. í Norður-Ameriku
fóru að rannsaka krítarlögin og tertieru myndanirnar við
Klettafjöllin, þásettu dýrafræðingar takmörkin á milli
þessara myndana engan veginn á sama stað og grasa-
fræðingarnir. þ>etta er þá heldur eigi hægt að sam-
rýma við byltingarkenninguna. þegar jarðfræðingar
fóru að skoða jarðlög í ýmsum heimsálfum, sáu þeir og,
að dýra- og jurtalíf hafði engan veginn verið eins á
sama tímabili um alla jörðina. Dýr og jurtir voru þá
mismunandi á ýmsum stöðum eptir landslagi og öðr-
um lífsskilmálum eins og nú. Ef farið væri eptir skoð-
unum hinna eldri jarðfræðinga, ætti t. d. dýra- og jurta-
líf, sem nú er í Australíu, að heyra til annars tímabils
en dýra- og jurtaríkið í Európu! því náttúran í Ástra-
líu er að mestu leyti öðru vísi en í Európu.
Siðan I.yell og Darwin færðu rök að því, að bylt-
ingar-kenning hinna fyrri náttúrufræðinga væri á litlu
bygð, hefir steingjörvingafræðin (palæontologían) feng-
ið töluvert annan verkahring en áður. Fyr voru stein-
gjörvingarnir svo að segja eingöngu hafðir til þess að