Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1882, Qupperneq 115

H5
af tekur allan vafa. Einkum má sjá þetta á ritgjörð
hans um „fimm atkvæða vísuorð í dróttkvæðum hætti“
(í Njálu II, i. h.). það er löng ritgjörð, og einkar-
þýðingarmikil, og má hún hafa öndvegis-sæti meðal
alls þess, er á síðari tímum hefur ritað verið um forn-
an kveðskap.
í formála sögunnar (XVIII. bls.) til færir útgef-
andinn kafia úr brjefi frá dr. Jóni þorkelssyni, og lýt-
ur sá brjef-kafli að þremur af vísunum í sögunni. J>að
eru tilraunir hans að lagfæra þær þrjár vísurnar. Ein
afþeim vísum er sú, er hjer er rituð að upphafi. Ut-
gefandinn til færir þessi orð dr. J. J>. um vísuna: „enn
fleira hefði þurft að lagfæra, t. d. seinni vísuna í 26.
kap.; þar get eg þó ekkert lagfært nema mitt; það
á að vera met, sem þá verðr rétt hending móti vet í
vetra; mógrennir á máske að vera mórennis, af mór==
mdr og rennir; fleymarar á líklega að vera fleymœrar,
enn fjóra skil eg eigi; en hugsunin sýnist vera: skip-
rennandans (mannsins) met er nú minna11. Jeg ætla, að
þessar breytingar á vísunni sjeu eigi svo, að þær taki
af allan efa um skilning hennar, en jeg ætla þó, að
lesendur Glúmu, þeir er láta sig vísurnar nokkru varða,
megi vera dr. J. J>. þakklátir fyrir athugasemdir hans
við vísurnar í sögunni, og gott var, að útgefandinn ljet
prenta þær, því að þær miða til að skýra vísurnar og
gjöra það að nokkru leyti, þótt þær gjöri það eigi
fullkomlega. í þessari vísu, þeirri er hjer er um að
ræða, er það eigi nema tmtt, er dr. J. J>. segist geta
lagfært, að það eigi að vera met, og er svo að sjá,
sem hann telji það áreiðanlegt. Hinar breytingarnar
eru að eins lauslegar tilgátur, enda við hefur hann
þar orðin máske og líklega, og lýsa þau orð því, að
hann telur sjálfur þær breytingarnar (mógrennir í mó-
rennis, fleymarar í fieymærar) alls eigi áreiðanlegar;
8*