Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1926, Qupperneq 62

64
reynslu væri að ræða, en vjer höfum þó ástæðu til að
álykta sem svo, að ef langvarandi og fullkominn undir
búningur er skilyrði fyrir góðum árangri af fræsáningu í
Danmörku, þá muni eitthvað svipað eiga sjer stað hjer.
Auðvitað verðum vjer að gera tilraunir með þetta, og
það sem fyrst, því slíkar tilraunir taka langan tima vegna
undirbúningsins. Vjer getum hugsað oss tilraun í 4. lið-
um í svipuðum stíl og tilraun þá, sem hjer hefir verið
skýrt frá, Fyrsta liðnum yrði þá slept, því jeg geri ráð
fyrir, að sú aðferð að herfa aðeins, verði einungis við-
höfð þá er um sjálfgræðslu er að ræða, auk þess, sem
hún mun tæpast nothæf ef um stærra þýfi er að ræða.
Dálitlum vandkvæðum yrði það bundið að velja viðeig-
andi jurtir við undirbúningsræktunina, hafrarnir verða þó
að teljast sjálfsagðir fyrsta árið. 2. og 3. árið gætum vjer
svo ræktað bygg, rófur eða jafnvel kartöflur. Líka gæti
komið til mála að rækta ekkert t'yrsta árið, en láta svo
hafrana koma annað árið. Að gera tilraunir með þessi
spursmál gæti verið mjög lærdómsríkt og vænti jeg þess
að Ræktunarfjelag Norðurlands sjái sjer fært að hefja
slíkar tilraunir strax næsta vor.
Áður en jeg lík þessu máli, vil jeg minnast lítilsháttar
á aðferðir þær, sem vjer höfum notað og reynslu þá,
sem vjer höfum fengið við sáðrækt.
a. Að herfa aðeins, mun, eins og áður er tekið fram,
sjaldgæft er um sáðrækt er að ræða, þessi aðferð getur
líka tæplega komið til greina, nema sjerstaklega hagi
til, eða völ sje á sjerstökum jarðvinsluáhöldum eins
og t. d. Púfnabana. Pegar um sjálfgræðslu er að ræða,
getur þessi aðferð verið góð og einn af hugvitsmönnum
vorum hefir útbúið áhald til noktunar við þess háttar
ræktun. Petta er vafalaust fljótleg sljettunaraðferð, en
hún hlýtur að útiloka að mestu leyti öll bein áhrif á
jurtagróðurinn. Auk þess sem þau áhrif tapast að mestu,