Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1926, Qupperneq 63

65
sem fullkomin bylting og blöndun jarðvegsins hafa í för
með sjer.
b. Að plægja, herfa og sá síðan grasfræi strax og sá
höfrum fyrsta árið og herfa síðan næsta vor og sá þá
grasfræi, munu algengustu aðferðir vorar við sáðrækt.
Reynslan af þessum sljettum er vitanlega talsvert misjöfn,
en í stórum dráttum mun hún þannig: 1) Fræið hefir
spírað misjafnt. 2) Landið hefir missigið eftir sáningu,
vegna ófullnægjandi jarðvinslu og tilfærslu. í iægðum
þeim, sem þannig myndast, stendur vatn uppi á vetrum
en það þolir sáðgresið eigi. 3) Hinn upprunalegi eða
aðvífandi gróður tekur sjer að meira eða minna leyti
bólfestu í sljettunum og nær með tímanum algerlega
yfirhönd. Ef um það er að ræða, að fá sambland af
sjálfgræðslu og sáðgræðslu, geta aðferðir þessar verið
sæmilegar, en þá verðum vjer að líta á grasfræsáninguna
sem aukaatriði, sem vjer þó tæplega megum, þegar
kostnaður sá, sem af henni leiðir er tekinn með í reikn-
inginn. Takmark grasfræsáningarinnar á líka að vera það,
að hafa varanleg áhrif á jurtagróður landsins til batnaðar.
c. Orasfræsáning eftir fleiri ára ræktun er mjög sjald-
gæf hjer hjá oss. Þó hefir þetta átt sjer stað t. d. í
Oróðrarstöðvunum* Samanb. Búnaðarritið 28 ár 1. —2.
hefti bls. 105—106. í gróðrarstöð Ræktunarfjelagsins eru
til gamlar sáðsljettur (10—15 ára), sem þannig eru til
orðnar. Engin nákvæm gróðurathugun hefir farið fram á
þessum sljettum, en svo virðist, sem sáðgresið sje þar
algerlega í meiri hluta enn sem komið er og er upp-
skeran af sljettum þessum í alla staði hin ákjósanlegasta.
Pví verður eigi neitað, að ýms vandkvæði fylgja aðferð
* Pessi aðferð mun hafa verið notuð eitthvað á fyrstu árum sáðsljett-
unnar, en bæði var fræið þá Ijelegt, áburður oft ónógur og höfr-
um stundum sáð í 2 ár í röð, sem er óheppilegt, svo árangurinn
varð ekki góður.
5