Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1926, Qupperneq 66

68
hefir garðyrkjukenslan flest árin staðið yfir, fyrir nokkurn
hluta nemendanna, alt sumarið — eða frá 14. mai til 30.
september.
Vafalaust hafa námskeið þessi verið þörf og gert tals-
vert gagn, en því verður ekki neitað, að garðyrkjukensla
vor hefir mjög litlum framförum tekið á þessum aldar-
fjórðungi, sem hún hefir verið starfrækt. Eina sporið í
þá átt að auka hana og fullkomna er sumarnámskeið
Ræktunarfjelagsins. Ró að námskeið þessi í byrjun væru
virðingarverð, og vafalaust hafi gert nokkuð til að vekja
áhuga fyrir garðyrkju, þá verð jeg að líta svo á, að þau
sjeu algerlega ófullnægjandi, og hafi heldur aldrei átt að
skoðast nema sem vísir að meiri og fullkomnari fræðslu
á sviði garðyrkjunnar. Mín reynsla er sú, að sú fræðsla
sem unt er að veita á nokkurra vikna námskeiði, sje
mjög ófullkomin og gagnslítil, nema um talsvert þrosk-
aða nemendur sje að ræða og vil eg hjer færa máli mínu
ofurlítið til stuðnings: 1) Pað er ekki unt með fáum fyr-
irlestrum eða á stuttum tíma, að veita nemendunum þá
undirstöðuþekkingu, sem þeir þarfnast, til þess þeir fái
rjettan skilning og hafi full not af hinni verklegu kenslu.
Kenslan verður því altaf að meira eða minna leiti undir-
stöðulaus. 2) Á IV2 mán.tíma er að vísu hægt að kenna
ýms handtök og sýna ýms störf, en það er ekki unt að
veita nemendunum þá leikni í störfunum, sem þeim er
nauðsynleg, til þess að þeir geti framkvæmt störfin með
fullu áræði og orðið brautryðjendur nýrra bættra aðferða
út á við. 3) Þegar um stutt námskeið í jarðyrkju er að
ræða, þá koma nemendurnir venjulegast einhversstaðar
inn í þá keðju af störfum, sem öll ræktunín er sett sam-
an af og tapa þá venjulegast af upphafinu og endanum
á því, sem þeir eiga að nema. Retta verður mest áber-
andi þegar um störf eins og garðyrkju er að ræða og
sjerstaklega þegar við hana er tengd ræktun blóma og