Morgunblaðið - 01.08.2002, Síða 20

SUÐURNES
20 FIMMTUDAGUR 1. ÁGÚST 2002 MORGUNBLAÐIÐ
RÁÐSTÖFUNARFÉ Reykjanes-
bæjar til viðbótarlána til íbúðar-
kaupa er þrotið. Sækja þarf um við-
bótarfé til Íbúðalánasjóðs en yfir tíu
manns bíða nú þegar eftir lánum.
Fjölskyldu- og félagsmálaráð fjallaði
um málið á fundi sínum í vikunni en
bæjarstjórn verður að taka það til
umfjöllunar áður en sótt verður um
viðbótarúthlutun hjá Íbúðalánasjóði.
Sótt um 100 milljónir
til viðbótar
Reykjanesbær hafði heimild til að
veita 200 milljónir króna í viðbótar-
lán til íbúðarkaupa í ár. „Nú er sú
fjárhæð búin, en fólk er ennþá að
spyrja um lán,“ útskýrir Hjördís
Árnadóttir, félagsmálastjóri bæjar-
ins. „Því hefur félagsmálaráð lagt til
að bæjarstjórn sæki um meira fé.“
Samkvæmt fundargerð fjöl-
skyldu- og félagsmálaráðs er lagt til
að bæjarstjórn sæki um 100 milljónir
til viðbótar til Íbúðalánasjóðs fyrir
árið 2002.
Hjördís segir að heimildin sem
bærinn fékk á þessu ári hafi þó verið
töluvert meiri en árið 2001. „Það eru
svo margir sem eru undir viðmiðun-
armörkum og eiga rétt á viðbótar-
lánum,“ segir Hjördís. „Viðbótar-
lánin koma í staðinn fyrir félagslega
íbúðakerfið að hluta svo aukning í
umsóknum um viðbótarlán er mjög
eðlileg afleiðing af því.“
Hjördís segist ekki geta sagt til
um hvort bærinn fái úthlutað viðbót
frá Íbúðalánasjóði.
Bæjarstjórn á eftir að taka málið
fyrir, en þar sem hún er í fríi telur
Hjördís að um mánuður geti liðið þar
til Íbúðalánasjóður tekur ákvörðun
um viðbótarfjárveitingu.
Fé til
viðbótar-
lána á
þrotum
Reykjanesbær
SÆFISKASAFNIÐ í Höfnum
er átta ára og á rætur sínar að
rekja til lúðueldis. Jón Gunn-
laugsson er eigandi safnsins.
Hann bað sjómenn að safna
fyrir sig lifandi smálúðu sem
hann ól svo upp í Höfnum og þá
fór boltinn að rúlla. „Þeir fóru
að gauka að mér öðrum tegund-
um, t.d. sjaldséðum fiskum, og
innan skamms var fólk farið að
sýna þessu áhuga. Í kjölfarið
var safnið stofnað en síðan hef-
ur lúðueldið lagst af.“
Jón hefur ýmsar spennandi
hugmyndir um hvernig safnið
gæti þróast og byggst upp í
framtíðinni. Hann segir til
greina koma að bæta við sela-
laug sem eflaust myndi falla vel
í kramið hjá ungum áhuga-
mönnum um sjávarlíf. Þá segir
hann ekki úr vegi að skoða hug-
myndir um að tengja safnið
uppbyggingu bæjarins Kotvog-
ar sem er þar við hliðina, en
Kotvogur var stærsti útvegs-
bær á Íslandi áður fyrr. „Þar
væri hægt að gefa fólki innsýn í
forna heima og fræða það um
forna útgerðarhætti.“ Jón segir
framkvæmd þessarar hug-
myndar þó fyrst og fremst vera
á hendi Reykjanesbæjar sem
eigi Kotvog að hluta.
Þá eru Ósabotnar, syðsti
vogur landsins, rétt við safnið
en þar er að finna eitt fjöl-
breytilegasta botndýralíf
landsins. Frá safninu er stutt í
Hafnarberg, eitt aðgengileg-
asta fuglabjarg í nágrenni höf-
uðborgarsvæðisins. „Það er því
margt um að vera í kringum
safnið og börn hafa gott af því
að komast út í náttúruna og
vera ekki í manngerðu um-
hverfi sem er að finna svo víða.“
Selalaug
og byggða-
safn?
HUNDARNIR í Höfnum kom-
ust enn og aftur á flakk í fyrra-
kvöld. Í þetta sinn nöguðu þeir
sig í gegnum girðinguna við
býlið þar sem eigandi þeirra
geymir þá. Lögreglan í Kefla-
vík og hundaeftirlitsmaður
Heilbrigðisstofnunar Suður-
nesja náðu hundunum og voru
þeir vistaðir á hundahóteli við
Hafurbjarnarstaði í Sandgerði
í fyrrinótt.
Að sögn Valgerðar Sigur-
vinsdóttur hjá Heilbrigðiseftir-
liti Suðurnesja ætlaði eigand-
inn að leysa hundana út í
gærdag. Þurfti hann að skipta
um girðingu þar sem sú sem
var fyrir var greinilega ekki
held. Síðast þegar hundarnir
sluppu út skoðaði Heilbrigðis-
eftirlitið girðinguna og virtist
hún þá held að sögn Valgerðar.
„Það gat enginn séð það fyrir
að þeir myndu naga sig í gegn-
um girðinguna.“
Eigandinn setti í gær upp
rammgerðari og sterkari girð-
ingu og munu starfsmenn Heil-
brigðiseftirlitsins skoða hana
og ganga úr skugga um að hún
sé held.
Hundarnir nöguðu sig
í gegnum girðinguna
Eigand-
inn setur
upp
sterkari
girðingu
Hafnir
HEFUR þú komið við krossfisk eða
kitlað steinbít og rauðsprettu?
Heldurðu að ígulker séu með beitta
eða mjúka brodda og að allir krabb-
ar klóri og klípi? Svör við þessu og
miklu meiri fróðleik til er hægt að
fá í Sæfiskasafninu í Höfnum sem
er opið árið um kring frá 14–17:30.
Steini steinbítur rekur höfuðið
upp úr vatninu þegar Valgerður
Samsonardóttir er starfar í Sæ-
fiskasafninu, talar blíðlega til hans
og strýkur honum létt um hrygginn.
„Hann vill láta klappa sér og klóra
þessi, en við ítrekum alltaf við gesti
að dýrin geta bitið, þó að það sé
ekki fast.“
Opna búrið í Sæfiskasafninu er
vinsælast og við það stóð hópur af
börnum er Morgunblaðið var í
heimsókn. Í búrinu eru krossfisk-
ar, krabbar, skjaldbökur, rauð-
sprettur og fleiri dýr, að ógleymd-
um hinum mannelska Steina
steinbít. Þau eru öll sátt við að litl-
ir fingur strjúki þeim. Börnin eru
líka óhrædd að snerta og bera
saman bækur sínar um áferð dýr-
anna.
En að hluta til eru fiskar safnsins
í lokuðum kerjum þar sem hægt er
að fylgjast með þeim í gegnum
stóra glugga. Þar er t.d. að finna
þorsk, steinbít og sandhverfu sem
er í nokkurs konar dulargervi, því
hún er svo lík sandinum á botni búr-
anna að lit að stundum er erfitt að
koma auga á hana. Við búrin er síð-
an að finna fróðleiksmola um dýrin,
hvar þau þrífast best, hversu stór
og gömul þau geta orðið og hvað
þeim þykir gott að éta. Í Sæfiska-
safninu eru svo reglulegir matar-
tímar, en sum dýrin þurfa oftar að
éta en önnur og þau eru alls ekki
sammála um hvaða fæða sé best á
bragðið.
Kanadískir humrar
Flest dýrin koma í safnið fyrir til-
stilli sjómanna og kafara. Þá hafa
nokkrir fiskanna aldrei synt frjálsir
í hafinu, t.d. er þar að finna bleikjur
sem ólust upp í vernduðu umhverfi,
þ.e. í eldisstöðvum á og við land.
Humrarnir tveir, sem eru ógurlega
stórir, eru frá Kanada og fer litlum
sögum af því hvernig þeim tekst að
tjá sig við önnur dýr í safninu, en
þeir deila búri með ígulkerjum og
öðrum furðuskepnum.
Á sumrin er aðstaða inn af safn-
inu notuð sem nestisaðstaða fyrir
gesti og þar er ýmsan fróðleik um
hafið og dýrin sem þar búa að finna
á veggjum. Á veturna er hins vegar
mikið um það að skólabörn, jafnt úr
grunnskólum sem leikskólum, komi
í heimsókn og vinni verkefni í
tengslum við dýrin.
Í safninu er að auki að finna ýmis
smádýr; sæfífla, litla krabba og dýr
sem í fyrstu líkjast grjóti eða þara,
þar til þau taka á sprett eftir botn-
inum eða breiða út anga sína til
veiða.
Hættulegir háfar?
En sum dýrin vekja meiri áhuga
gesta en önnur, t.d. er ekki hægt að
kveðja Sæfiskasafnið án þess að
heilsa upp á háfana. Háfar eru
frændur hákarla og gráðugir fiskar
mjög. Þeim þykir gott að fá rækjur
og loðnu að éta, meðan aðrir fiskar
láta sér nægja sérhannað fiskifóður.
Háfarnir tveir synda ógnandi um
búrið og það er ekki frá því að
blaðamanni bregði þegar þeir reka
mjóa trjónuna að glerinu og láta
skína í beittar tennurnar. Sennilega
ímyndun, en þeir eru í það minnsta
áhugaverðir og hin mesta skemmt-
un að fylgjast með þeim.
Sæfiskasafnið laðar að börn jafnt sem fullorðna árið um kring
Valgerður Samsonardóttir, starfsstúlka í Sæfiskasafninu, við færeysk-
an hvalveiðibát sem þar er til sýnis innan um sædýrin.
Morgunblaðið/Sverrir
Hildur Lovísa Rúnarsdóttir heillaðist af skjaldbökunum.
Gott að sandhverfan er á sundi.
Það getur verið þrautin þyngri
að koma auga á hana á botninum!
Þessi er vinur Steina steinbíts en er heldur hlédrægari.
Fagur, fagur
fiskur í sjó
Á Sæfiskasafninu í Höfnum syndir saman í sátt
og samlyndi fjöldi fiska og annarra sjávardýra
sem finna má við Íslandsstrendur. Sunna Ósk
Logadóttir heimsótti Steina steinbít,
skjaldbökurnar og vinalega krabba.
Hafnir