Morgunblaðið - 01.08.2002, Blaðsíða 45

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 1. ÁGÚST 2002 45
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
Þuríður naut venju-
legrar barnafræðslu
svo sem hún gerðist í
farskólum til sveita á
fyrstu áratugum síðastliðinnar ald-
ar. Veturinn 1931–1932 stundaði
hún nám í Kvennaskólanum í
Reykjavík og veturinn eftir vann
hún á saumastofu í höfuðborginni.
Hún var að eðlisfari ákaflega fé-
lagslynd og fannst þörf á að hressa
upp á félagslífið í Akrahreppnum.
Þess vegna beitti hún sér fyrir því,
ásamt Ingibjörgu systur sinni og
Sigríði Eiríksdóttur í Djúpadal, að
stofna ungmennafélag og starfaði
það með miklum blóma um skeið.
Síðar gaf hún sér svo tóm til þess
að starfa í Kvenfélagi Akrahrepps
og var þar mikilvirk eins og annars
staðar þar sem hún lagði hönd að
verki.
Ekki get eg sagt að eg hafi
kynnst Þuríði frænku minni að ráði
fyrr en hún kom í Framnes. Þó
minnist eg þess frá bernskuárum
mínum í Eyhildarholti að hún kom
eitt sinn þangað með Sigríði móður
sinni. Var þá að heimsækja frænd-
fólk sitt en þær Sigríður á Flugu-
mýri og Kristín föðuramma mín
voru systur og með þeim var jafnan
mjög kært. Þær mæðgur komu í
Eyhildarholt síðla dags og gistu þar
að sjálfsögðu. Þegar við Rurra – en
það var hún jafnan nefnd af kunn-
ingjum sínum – hittumst morgun-
inn eftir, sagði hún að sig langaði til
þess að skreppa fram á Eggjarsel
og litast þar um á því gamla bæj-
arstæði, en Selið var þá fyrir löngu
komið í eyði. Eggjarselið – kennt
við bæinn Egg í Hegranesi – er
norðarlega á Borgareyjunni,
skammt sunnan við Suðurkvíslina.
Vildi eg nú ekki vera svo vænn að
fylgja sér þangað? Auðvitað var
ekki nema sjálfsagt að verða við
þessari bón. Við fórum á pramma
yfir Suðurkvíslina og löbbuðum svo
fram á Selið. Við settumst svo á
réttarvegginn en griparétt hafði
verið byggð á selrústunum. Rurra
spurði um eitt og annað en eg
reyndi að svara eftir bestu getu.
Man eg að hún sagði að þarna hefði
hlotið að vera gaman að eiga heima,
með þetta dásamlega útsýni til allra
átta. Í bakaleiðinni spurði hún mig
hvort eg væri ekki kunnugur fólk-
inu á Syðri-Húsabakka, sem væri
næsti bær við Eyhildarholt. Jú, eg
væri einkum kunnugur Jóni því
hann kæmi stundum yfir í Eyhild-
arholt og færi með okkur í fyrir-
drátt í Héraðsvötnunum. Annars
fyndist mér eiginlega að Framnes
væri næsti bær við Eyhildarholt. –
Nú, það er skrítið, sagði Rurra, –
hann er þó lengra í burtu. – Já, það
er nú sama, mér hefur alltaf fundist
þetta síðan hann Broddi kom. Það
var svo gaman að leika sér við
hann. Hér átti eg við dr. Brodda Jó-
hannesson, sem um eitt skeið var á
Framnesi sem krakki og hafði einu
sinni komið í Eyhildarholt með
Birni bónda á Framnesi. – Bærinn
á Framnesi blasir líka svo vel við
þegar maður stendur hér á hlað-
ÞURÍÐUR
JÓNSDÓTTIR
✝ Þuríður Jóns-dóttir á Fram-
nesi fæddist á Flugu-
mýri í Skagafirði 10.
mars 1907. Hún lést
á Heilbrigðisstofn-
uninni á Sauðár-
króki 3. júlí síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá
Flugumýrarkirkju
13. júlí.
varpanum. Og svo er
það tóbakið. – Tóbak-
ið, hváði Rurra. – Já,
þegar Bjössi er að slá
Framneshólmann og
pabbi á bakkanum
vestan við stokkinn, þá
kasta þeir stundum
tóbaksílátunum á milli
sín yfir stokkinn og fá
sér í nefið hvor hjá
öðrum. Þannig voru nú
fyrstu kynnin af Rurru
frænku minni en þau
áttu eftir að verða
meiri síðar.
Eins og fyrr segir
giftist Þuríður Birni Sigtryggssyni
bónda á Framnesi 14. maí 1935 og
fluttist þá að sjálfsögðu í Framnes.
Björn hafði áður búið þar með syst-
ur sinni, Helgu, mikilli skörungs-
og gerðarkonu. Var engan veginn á
allra færi að fylla sæti hennar. Það
sýndi sig þó brátt, að til þess hafði
hin unga húsfreyja alla burði. Þar
var í engu gefið eftir um rausn og
höfðingsskap. Eg kynntist Fram-
nesheimilinu vel eftir að eg flutti í
Blönduhlíðina og varð nágranni
þeirra hjóna. Þá kom eg oft í Fram-
nes m.a. vegna þess að þar var þá
kominn sími, sem aðeins var á fáum
bæjum í hreppnum og einnig í sam-
bandi við ýmis félagsmálastörf sem
við Björn unnum að. Þar var jafnan
sest að veisluborði og umræður
fjörugar, bæði um menn og málefni.
Stundum gaf Þuríður sér tíma til
þess að tylla sér niður og blanda sér
í umræðurnar og fór þá ekki dult
með skoðanir sínar enda hreinskilin
og djarfmælt án þess að leggja
nokkrum illt til. Og órög var hún
við að bera blak af mönnum, ef
henni fannst þeim hallmælt að
ósekju. Þuríður var mjög fé-
lagslynd en eðlilega gafst henni
ekki mikill tíma frá margháttuðum
heimilisstörfum og barnauppeldi til
þess að sinna félagsmálum í þeim
mæli, sem hugur hennar stóð til. Þó
gaf hún sér tóm til þess að starfa í
Kvenfélagi Akrahrepps og var þar
mikilvirk eins og annarsstaðar þar
sem hún lagði hönd að verki. En
megináherslu lagði hún á það að
búa bónda sínum og börnum gott
og fallegt heimili og það tókst henni
svo sannarlega. Á síðari búskapar-
árunum, er börnin tóku að vaxa úr
grasi, gaf hún sér þó nokkurt tóm
til ferðalaga, og hafði af því mikla
ánægju. En alltaf hlakkaði hún þó
mest til þess að koma heim í faðm
fjölskyldunnar og hvergi fannst
henni fallegra en í Skagafirðinum,
og hvergi í Skagafirðinum fallegra
en á Framnesi. Lifir mér enn í ljósu
minni vorkvöld eitt er eg kom að
Framnesi. Ekki blakti hár á höfði,
„himininn heiður og blár“, sólin leið
eftir hafsbrúninni, héraðið allt
sveipað rauðum kvöldbjarmanum.
Húsfreyjan stóð á hlaðvarpanum,
horfði til hafs og mælti: –Það er eg
viss um að hvergi í veröldinni getur
að líta meiri fegurð en þá, sem við
höfum hér fyrir augunum.
Að því kom auðvitað, að þau
Björn og Þuríður brugðu búi og
fengu það í hendur syni sínum,
Brodda og Arndísi konu hans. Og
frá árinu 1991 dvöldu þau oft í Frið-
vangi í Varmahlíð og nutu þar að-
hlynningar Unu dóttur sinnar. Þess
á milli voru þau heima á Framnesi.
Um miðjan febrúar árið 2000 fluttu
þau á ellideild Sjúkrahússins á
Sauðárkróki þar sem Þuríður and-
aðist hinn 3. júlí sl. – Löngu og
heilladrjúgu dagsverki var lokið.
Magnús H. Gíslason.
Elsku pabbi minn,
það er sárt að kveðja.
Það er sárt að sjá þig
ekki á hverjum degi.
Það verður tómlegt að
koma upp í Bröttukinn
þegar þig vantar.
Elsku pabbi minn, þú verður alltaf
í huga mér, ég gleymi þér aldrei.
Þig lofar, faðir, líf og önd,
þín líkn oss alla styður.
Þú réttir þína helgu hönd
ÓLAFUR
GUÐMUNDSSON
✝ Ólafur Guð-mundsson fædd-
ist á Þingeyri við
Dýrafjörð 1. nóvem-
ber 1927. Hann lést á
heimili sínu í Hafnar-
firði 21. júlí síðastlið-
inn og var útför hans
gerð frá Fríkirkjunni
í Hafnarfirði 31. júlí.
af himni til vor niður.
Og föðurelska, þóknan þín,
í þínum syni til vor skín,
þitt frelsi, náð og friður.
(S.E.)
Júlíana.
Elsku pabbi og
tengdapabbi. Það er
alltaf svo sárt að missa
sína nánustu og svona
snöggt eins og þú fórst
frá okkur. Þó að við
vissum að þú værir ekki
heill heilsu vorum við
alls ekki tilbúin þegar
kallið þitt kom. En við huggum hvort
annað og börnin okkar með því, að við
trúum og vitum að nú ertu laus við
þrautir þínar og nú líður þér vel. Við
viljum þakka þér fyrir hvað þú varst
börnunum okkar alltaf góður afi.
Einnig erum við svo glöð yfir því að
þú skyldir geta séð litla drenginn
okkar, hann Má Viktor, aðeins nokkr-
um dögum áður en þú fórst frá okkur.
Eitt er víst að börnin okkar munu
aldrei gleyma þér. Elsku pabbi og
tengdapabbi, við kveðjum þig með
söknuði. Far þú í friði, friður Guðs þig
blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt.
Guðmundur og Eyrún.
Elsku afi. Það er svo sárt að þú
skulir vera farinn frá okkur. Við
söknum þín mikið, en eigum svo
margar og góðar minningar um þig,
sem við yljum okkur við. Við vitum að
Guð og góðu englarnir gæta þín vel.
Fel þú, Guð, í faðminn þinn,
fúslega hann afa minn.
Ljáðu honum ljósið bjarta,
lofaðu hann af öllu hjarta.
Leggðu yfir hann blessun þína,
berðu honum kveðju mína.
(L.E.K.)
Elsku amma Peta, pabbi, mamma
og fjölskyldan öll, megi Guð vera með
okkur og gæta okkar vel.
Elísabet Ósk, Þyri Huld,
Jana Hrönn og Már Viktor.
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá, sem
fjallað er um, er fæddur, hvar og
hvenær dáinn, um foreldra hans,
systkini, maka og börn, skóla-
göngu og störf og loks hvaðan út-
för hans fer fram. Ætlast er til að
þessar upplýsingar komi aðeins
fram í formálanum, sem er feit-
letraður, en ekki í greinunum
sjálfum.
Formáli minningargreina
✝ Þorbjörn Sig-mundur Sigfús-
son fæddist á Stóru-
Hvalsá 25. janúar
1934. Hann lést á
heimili sínu í Mos-
fellsbæ 16. júlí síðast-
liðinn. Þorbjörn var
yngstur fjórtán barna
hjónanna Sigfúsar
Sigfússonar og Krist-
ínar Gróu Guðmunds-
dóttur. Sigfús fæddist
7. ágúst 1887 á Eyjum
í Kaldrananeshreppi í
Strandasýslu, hann
lést 29. janúar 1958.
Hans foreldrar voru hjónin Sigfús
Bjarnason og Salóme Þorbergs-
dóttir. Kristín Gróa fæddist á
Kollsá 8. október 1888, hún lést 15.
febrúar 1963. Foreldrar hennar
voru hjónin Guðmundur Nikulás-
son og Sólbjörg Jórunn Vigfús-
dóttir. Sigfús og Kristín Gróa eign-
uðust fjórtán börn eins og áður
sagði. Þau eru eftirfarandi: Guð-
mundur, f. 5.11. 1912, bóndi á Kol-
beinsá; Hans Hallgrímsson, f. 6.11.
1913, bóndi á Stóru-Hvalsá; Lárus,
f. 5.2. 1915, bjó á Hellishólum í
Fljótshlíð; Anna Helga, f. 12.6.
1918, bjó á Skrúð; Steingrímur
Matthías, f. 12.7. 1919, d. 20.4.
1976; Salóme, f. 1920, dó á fyrsta
ári; Guðrún Sigríður, f. 9.11. 1921;
Eiríkur, f. 21.2. 1923, bóndi á
Stóru-Hvalsá; Garðar, f. 6.4. 1924,
d. 15.2. 1988; Haraldur Gísli, f.
21.9. 1925; Sólbjörg, f. 11.3. 1927,
d. 10.8. 1947; Guð-
björg María, f. 5.6.
1929; Salóme Sigfríð-
ur, f. 12.2. 1932; og
Þorbjörn Sigmund-
ur, sem hér er
minnst.
Þorbjörn kvæntist
Arndísi Jörundsdótt-
ur, f. 3.2. 1931. Þau
skildu. Foreldrar
hennar voru Jörund-
ur Þórðarson og
María Óladóttir.
Börn Þorbjarnar og
Arndísar eru Þuríð-
ur Sigrún, Emil Ósk-
ar, María Steinunn, Sigfús Krist-
inn og Hildur Kristín.
Þorbjörn kvæntist síðan Ásgerði
Ásmundsdóttur. Þau skildu. Barn
þeirra er Þorbjörn Garðar, f. 6.6.
1976.
Þorbjörn Sigmundur hafði verið
í sambúð með Katrínu Pétursdótt-
ur, f. 28.2. 1940. Foreldrar hennar
eru Pétur Jónatansson og Guð-
munda Katrínusdóttir, sem bjuggu
í Engidal í Skutulsfirði. Dætur
Katrínar eru Helga Herlufsen, f.
17.11. 1955, og Sólveig Guðnadótt-
ir, f. 17.7. 1967.
Þorbjörn Sigmundur ólst upp
við öll almenn sveitastörf, sneri
síðan til sjómennsku og stundaði
sjóinn lengst af ævinnar, en síðustu
árin starfaði hann sem bifreiðar-
stjóri, lengst af hjá Hlaðbæ Colas.
Útför Þorbjarnar fór fram frá
Grafarvogskirkju 25. júlí.
Elskulegur stjúpfaðir minn er látinn
og horfinn á braut frá fjölskyldu og
vinum sem unnu honum heitt.
Eftir erfið veikindi um nokkurn
tíma kom þó kallið öllum í opna
skjöldu þegar það kom. Framundan
var sumarbústaðarferð í Þrastaskóg,
þar sem glatt hefði orðið á hjalla, því
Þorbjörn var lífsglaður og skemmti-
legur maður, músíkalskur og hvers
manns hugljúfi.
Í minningunni eru margar ánægju-
stundir. Harmonikuspil, glaðværð og
umhyggja fyrir öllu minnimáttar eru
mér efst í huga.
Elsku Þorbjörn, þín er sárt saknað.
Eftir að þú komst inn í líf mitt,
mömmu og Sólveigar fyrir 23 árum
hefur þú verið okkur frábærlega góð-
ur sem eiginmaður og faðir. Alltaf til
staðar, vinur í raun og tilbúinn að gefa
góð ráð ef á þurfti að halda. Líf ykkar
mömmu mætti vera mörgum gott for-
dæmi. Farnar voru margar stór-
skemmtilegar Kanaríeyjaferðir til að
stytta skammdegið á Íslandi. Síðan
ekki síst er ykkar fallega heimili og
garður í Mosfellsbænum sem átti hug
þinn allan. Blómin, trén og fuglarnir
voru þitt konungdæmi. Fuglarnir
fengu sérstaklega að njóta umhyggju
þinnar, þrestirnir voru þínir bestu
vinir, þeir nutu meðal annars þeirra
forréttinda að koma inn í eldhús og
borða rúsínur á eldhúsborðinu á vet-
urna þegar kalt var úti. Það var
skemmtilegt að heyra þig segja frá
hve þú naust stundanna með þínum
fiðruðu vinum.
Elsku Þorbjörn, ég þakka þér frá
mínu hjarta alla ástúð og vináttu sem
þú sýndir mér og mínum í gegnum ár-
in. Minningin um góðan mann mun
fylgja okkur alla tíð.
Að lokum vil ég gera orð skáldsins
að mínum kveðjuorðum:
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Helga Herlufsen.
ÞORBJÖRN
SIGMUNDUR
SIGFÚSSON