Morgunblaðið - 01.08.2002, Blaðsíða 56

FÓLK Í FRÉTTUM
56 FIMMTUDAGUR 1. ÁGÚST 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Þ
Ó AÐ verkefnaskrá
leikstjórans Marks
Pellington sé ekki
nema níu verk hingað
til kennir þar ýmissa
grasa. Hann hefur fengist við
heimildamyndagerð í talsverðum
mæli og gerði m.a. heimild-
armyndina U2: Achtung Baby,
sem fjallar um hljómsveitina U2,
og Single Video Theory um sveit-
ina Pearl Jam. Einnig hefur hann
sjálfur leikstýrt tónlistarmynd-
böndum og vann til MTV-verð-
launa fyrir myndband við lagið
„Jeremy“ með hljómsveitinni Pe-
arl Jam. Hann hefur leikstýrt fjór-
um bíómyndum í fullri lengd en
síðustu tvær hafa hlotið góðar við-
tökur gagnrýnenda sem og ann-
arra áhugamanna um kvikmyndir.
Sú fyrri var Arlington Road, sem
var frumsýnd árið 1999 og skart-
aði þeim Jeff Bridges og Tim
Robbins í aðalhlutverkum. Hin er
svo The Mothman Prophecies sem
hér er til umfjöllunar. Myndin
byggist á sönnum atburðum er
gerðust í Point Pleasant í Penn-
sylvaníu í Bandaríkjunum árið
1966. Brú hrundi með þeim afleið-
ingum að tugir manna létust. Það
sem markverðast þykir þó við sög-
una er að fyrir slysið tilkynnti
fjöldi fólks til yfirvalda undarlegar
sýnir sem birst hefðu því að und-
anförnu. Samræmi var í sýnum
fólksins en flestir lýstu svartri
veru sem minnti helst á vængj-
aðan mann. Goðsögnin um Möl-
flugumanninn (e. The Mothman)
virtist vera orðin að veruleika. Rit-
höfundurinn John A. Keel ritaði
svo sögu atburðanna, byggða á
sýnum sjónarvotta, sem enduðu á
slysinu við brúna.
Upplifun margra
gerð að sögum fárra
Mark Pellington svarar í símann
heldur nefmæltri röddu og er
meira en tilbúinn til að láta rekja
úr sér garnirnar. Eins og við er að
búast beinist talið fyrst að nýút-
kominni mynd hans, The Mothman
Prophecies.
Hvað var það upphaflega við
bók Johns Keel sem heillaði þig?
„Ég las handritið sem Richard
Hatem skrifaði áður en ég las bók
Keels. Það sem heillaði mig var
dulúðin sem umlykur söguna. Ég
fékk mikinn áhuga á viðfangsefn-
inu þegar ég las handritið og
komst enn meira inn í söguna þeg-
ar ég svo las bókina.“
Er handritið mjög frábrugðið
upprunalegu sögunni?
„Upprunalega sagan er eins
konar annáll þar sem safnað var
saman sögum margra einstaklinga
sem upplifað höfðu svipaða hluti á
um eins og hálfs árs tímabili. Þar
var engin aðalpersóna og því ligg-
ur aðalbreytingin í því að sögur
fjölda einstaklinga voru gerðar að
sögum fárra.“
Hvernig undirbýrðu þig fyrir að
gera mynd um yfirnáttúrulega at-
burði á borð við þessa? Varst þú
mikill áhugamaður um þessi mál
áður?
„Nei í rauninni ekki. Ég hef þó
alltaf haft mikinn áhuga á sálfræði
og því óþekkta, huglægni og
skynjun og spurningunni hvað er
raunverulegt og hvað ekki. Ég
undirbjó mig einfaldlega með því
að hugsa mikið og reyna að skynja
umhverfi mitt á nýjan hátt. Einnig
reyndi ég að velta fyrir mér
hvernig hverri persónu liði og
hvað hún upplifði í þeim heimi
sem ég bjó til í kringum þær.“
Margir atburðanna í myndinni
eru fyrir áhorfendum mjög yfir-
náttúrulegir og stundum jafnvel
ótrúverðugir þótt þeir byggist á
sönnum atburðum. Hvað er satt í
sögunni og hvað ekki?
„Brúin í Point Pleasant hrundi í
raun og veru og fólk á svæðinu til-
kynnti til yfirvalda sýnir sem það
hafði séð fyrir atburðinn. Það
gerðist allt í raun og veru. Fólkið
kvaðst hafa séð bregða fyrir
vængjuðu fyrirbæri og sumir til-
kynntu um undarleg símtöl sem til
þeirra bárust. Það hvort þessar
sýnir og símtöl áttu sér svo stað í
raun og veru er svo stóra spurn-
ingin,“ segir Pellington. „Það eru
ekki til neinar haldbærar sannanir
fyrir þessu og við lékum okkur því
með þá spurningu hvort þetta
væri satt eða ekki. Áhorfendur
verða að gera það upp við sjálfa
sig hvað af þessu er satt og hvað
ekki.“
Án sannana verður
maður að efast
Mark Pellington virðist hafa velt
þessum hlutum vandlega fyrir sér
og liggur því við að spyrja hann
hvort áhugi hans á yfirnáttúru-
legum atburðum hafi aukist við
gerð myndarinnar og hvort hann
sé mjög trúaður á hluti af þessu
tagi.
„Nei í rauninni ekki. Ég trúi á
afl hugans og að hann geti kallað
fram hinar ýmsu ímyndanir. Ég
hef umgengist fólk sem getur
framkallað hinar ýmsu ímyndanir í
höfðinu á sér. Ég mundi því segja
að ég trúi fyrst og fremst á mátt
mannshugans og að hann geti
framkallað hvaða hugarburð og
hvaða upplifun sem er. En án vís-
indalegra sannana eða ljósmynda
sem staðfesta upplifanirnar verður
maður að efast um stóran hluta af
þessu öllu.“
Það var athyglisvert hversu
ósýnilegur Mölflugumaðurinn var í
raun í myndinni en þegar fyrir-
bæri á borð við þetta er látið
skjóta fólki skelk í bringu á hvíta
tjaldinu er venjan að gera sem
mest úr hryllingslegu útliti og
hegðun skrímslisins. Mölflugumað-
urinn birtist hins vegar eingöngu í
því hvernig fólk upplifði hann eða
teiknaði. Af hverju skyldi Pell-
ington hafa valið að fara þessa
leið?
„Vegna þess að fólk upplifði
hann á misunandi vegu. Þó að
hann hefði borið sömu einkennin á
flestum stöðum er verið að bera
saman mismunandi upplifanir
mjög ólíks fólks og óttinn við hið
óþekkta brýst út á mismunandi
vegu við að sjá hann; fólk upplifir
hann sem mennskan, úr dýrarík-
inu eða sem fugl. Það heillaði mig
því engan veginn að gera mynd
þar sem eitthvert eitt ákveðið
skrímsli væri í aðalhlutverki.“
Myndirðu segja að myndin hefði
einhvern sérstakan boðskap?
„Nei, í rauninni ekki. Það eru
margar hugmyndir og spurningar
sem vakna við að horfa á myndina
en ég myndi ekki segja að það
væri eitthvað eitt sem stæði upp-
úr.“
Eins og áður sagði hefur Pell-
ington fengist talsvert við gerð
heimildamynda og því leikur
blaðamanni forvitni á að vita hvort
aldrei hafi komið til greina að gera
einfaldlega heimildarmynd um at-
burðina, þar sem þeir gerðust í
raun og veru.
„Það hafa verið gerðar nokkrar
heimildarmyndir um Mölflugu-
manninn og margar hverjar mjög
góðar. Ég hafði þó ekki nógu mik-
inn áhuga á málefninu til að hafa
það í þessu heimildamyndaformi.“
Ánægður með aðalleikarana
The Mothman Prophecies segir
frá blaðamanninum John Klein
sem verður fyrir því að missa kon-
una sína í kjölfar hræðilegs slyss
sem að vissu leyti má rekja til
sýnar sem birtist eiginkonunni
rétt fyrir andlátið. Tveimur árum
síðar er Klein á ferðalagi og lendir
fyrir tilviljun í bænum Point
Pleasant. Bærinn er í raun hundr-
uð kílómetra frá þeim stað sem
hann taldi sig vera á. Klein kynn-
ist lögreglustjóra staðarins en hún
segir honum frá undarlegum upp-
lifunum sem bæjarbúar hafa til-
kynnt til hennar að undanförnu.
Klein er staðráðinn í að komast til
botns í þessu undarlega máli en
aðalhvatinn að áhuga hans er
dauði eiginkonunnar tveimur árum
áður. Söguþráðurinn verður svo
ekki rakinn lengra hér, enda þykir
það slæmur siður að segja frá
enda bíómynda fyrirfram.
Leikararnir standa sig með
prýði en þar mæðir mest á Rich-
ard Gere og Lauru Linney en þau
fara með hlutverk John Klein og
lögreglukonunnar Connie Parker.
Hvaða eiginleika skyldu þau Gere
og Linney hafa sem Pellington var
að leita eftir fyrir hlutverkin?
„Richard er þessi gáfaða per-
sóna sem er með fullkomna stjórn
á sínu lífi. Hann er mjög trúverð-
urgur sem elskandi eiginmaður og
blaðamaður í þessari mynd. Lauru
einkennir glæsileiki og hún kom
með trúverðugleika í hlutverkið.
Hún passaði vel sem persónan
sem allir treysta en hana prýða
þessir mannlegu eiginleikar.“
Leikkonan Debra Messing er í
myndinni í hádramatísku hlutverki
en hún hefur hingað til verið
þekktust fyrir gamanleik, meðal
annars sem Grace Adler í Will og
Grace.
Hvers vegna skyldi Pellington
hafa valið reynda gamanleikkonu í
hlutverk hinnar dauðvona eig-
inkonu?
„Hún er leikkona og hefur lært
list sína vel en það er alveg rétt
hjá þér að hún hefur aðallega
fengist við gamanleik hingað til.
Ég hitti hana og ræddi við hana
um ýmis málefni. Hún þurfti ekki
að koma í prufu eða neitt slíkt. Við
ræddum bara um lífið og tilveruna
og deildum með okkur reynslusög-
um og ég sá hjá henni þessa eig-
inleika sem ég var að leita eftir,
bæði fegurð og tifinninganæmi.“
Myndin var tekin í smábænum
Kittaning, hvað var það við hann
sem samsvaraði hinum uppruna-
lega Point Pleasant?
„Hann var hér um bil sömu
stærðar og hafði þessa stóru brú í
nágrenninu og það var aðallega
það sem ég var að leita eftir. Kitt-
aning hafði líka yfir sér þann blæ
sem ég var að leita eftir, svona
dapur en saklaus og góðlegur
blær. Hann er draugalegur en þó
vinalegur á sinn hátt.“
Ertu að vinna að einhverju nýju
efni í augnarblikinu? Ætlar þú að
halda áfram á þessu yfirnátt-
úrulega sviði?
„Ja, ég mun alltént halda áfram
á svona sálfræðilegu sviði og jafn-
vel fara yfir á svið drauma. Þau
tvö verkefni sem ég er að vinna að
núna tengjast þó ekki yfirnátt-
úrulegum atburðum á beinan hátt
en þau koma vissulega inn á svið
mannshugans og það er svið sem
ég hef alltaf haft mikinn áhuga á,“
segir Pellington að lokum en er
ekki fáanlegur að útlista verkefnin
tvö neitt nánar. Við verðum þá
bara að bíða og sjá.
Trú á mátt
mannshugans
Kvikmyndin The Mothman Prophecies var
frumsýnd hér á landi á dögunum og hafa
landsmenn fjölmennt í bíó til að berja hana
augum og láta hræða sig örlítið. Birta
Björnsdóttir ræddi við Mark Pellington,
leikstjóra myndarinnar, um yfirnáttúrulega
atburði og annað tengt myndinni. Mark Pellington mundar linsuna á tökustað.
birta@mbl.is









, 5

%  3.
: 

 !   3.
,
  #1 ;"#  



 



  
 









 

 !
!

"# %# &!

!

''





Í GÆR, í Iðnó, kynntu aðstandendur
Iceland Airwaves hátíðina á formleg-
an hátt. Er þetta í fjórða sinn sem
þessi tónlistarhátíð er haldin, en
henni er m.a. ætlað það hlutverk að
koma íslenskri tónlist á framfæri er-
lendis. Í því skyni koma hingað
hundruð manna erlendis frá til að
fylgjast með framgangi hátíðarinn-
ar. Búist er við um 2.000 erlendum
gestum og ekki minna en 150 blaða-
mönnum og hefur gestafjöldinn farið
hækkandi með hverju ári.
Um 60 íslenskar sveitir munu
kynna sig á hátíðinni og fara tónleik-
arnir fram víðsvegar um miðborgina.
Á meðal sveita eru Leaves, Trabant,
Vínyll, Mínus, Fidel og Singapore
Sling. Þá verða dægurtónlistar-
„stofnanir“ eins og Smekkleysa,
Undirtónar og Tilraunaeldhúsið með
uppákomur í kringum hátíðina. Ein-
hverjar erlendar sveitir munu og
troða upp.
Laugardaginn 19. október verða
svo stórtónleikar í Laugardalshöll
þar sem plötusnúðurinn Fatboy
Slim, ofurrokksveitin Hives, rappdú-
ettinn Blackalicious, íslenska tæknó-
sveitin Gus Gus, bandaríska rokk-
sveitin Remy Zero og
raf/danssveitin Xploding Plastix frá
Noregi munu skemmta.
Hátíðin hefur í gegnum árin vaxið
jafnt og þétt að umfangi. Þannig
verður opnuð í ár sérstök upplýs-
ingamiðstöð, mánudaginn 14. októ-
ber, hvar fjölmiðlafólk getur nálgast
upplýsingar um íslenska dægurtón-
list. Einnig mun koma út tímarit á
vegum Iceland Airwaves sem verður
á ensku. Þar verður íslensk dægur-
tónlist kynnt, svo og íslensk menning
almennt og höfuðborgin sem hýsir
hátíðina.
Á blaðamannafundinum var jafn-
framt undirritaður samstarfssamn-
ingur á milli Reykjavíkurborgar, Hr.
Örlygs, sem er aðstandandi hátíðar-
innar, og Flugleiða. Munu borgin og
Flugleiðir verða fjárhagslegir bak-
hjarlar hátíðarinnar næstu ár.
Dægurmenningarhátíð með stóru D-i
Morgunblaðið/Jim Smart
Þau Sigurður Helgason, forstjóri Flugleiða, Ingibjörg Sólrún borgar-
stýra og Þorsteinn Stephensen frá Hr. Örlygi takast í hendur.
Iceland Airwaves 16.–20. október
TENGLAR
....................................................
www.icelandairwaves.com