Morgunblaðið - 01.08.2002, Blaðsíða 44

MINNINGAR
44 FIMMTUDAGUR 1. ÁGÚST 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Við vorum stödd á
Egilsstöðum á mánu-
dagsmorgni þegar
síminn hringdi um níu-
leytið og bróðir minn
tilkynnti mér að pabbi
hefði orðið bráðkvaddur um nótt-
ina. Það var erfið ferð sem við átt-
um í bæinn þennan dag. Á leiðinni
minntist ég margra góðra stunda
sem við áttum saman og ekki síst
ferðarinnar sem við fórum saman
austur á firði þar sem pabbi átti
margar góðar minningar frá sveita-
verunni á Þórarinsstöðum við Seyð-
isfjörð. Allar bernskuminningarnar
um alla labbitúrana á sunnudögum
og samverustundirnar sem við átt-
um niðri í kompu við smíðar eða við-
gerðir á hlutum þar sem hann
kenndi mér svo margt. Ég bað
pabba svo oft að segja mér sögur af
kvikmyndum sem var verið að sýna
í Nýja bíói þar sem hann var sýn-
ingarmaður því hann var svo
skemmtilegur sögumaður.
Guð blessi þig og varðveiti og ég
mun minnast þín að eilífu.
Þinn sonur
Óskar.
Afi minn var mjög góður maður,
hann var alltaf hress og kátur. Ég
hef alltaf munað eftir honum labb-
andi eða dansandi. Það bjóst enginn
við því að hann dæi strax því hann
var í svo góðu formi. Hann var góð
fyrirmynd og góður afi og það er
synd að sjá hann fara svona
snemma. Þegar ég verð gamall þá
ætla ég að reyna að vera eins og
hann. Afi var einn af bestu mönnum
í heimi og vildi ég aldrei hafa átt
neinn annan afa en hann.
Olgeir Óskarsson.
Ég minnist afa míns sem orku-
mikils, duglegs og hógværs manns.
Hann átti aldrei sökótt við neinn.
Þessi orð minna mig á afa: „Sælir
eru hjartahreinir því þeir munu
OLGEIR JÓHANN
SVEINSSON
✝ Olgeir JóhannSveinsson fædd-
ist í Reykjavík 29.
október 1921. Hann
lést á heimili sínu 21.
júlí síðastliðinn. Út-
för Olgeirs fór fram
frá Háteigskirkju
mánudaginn 29. júlí
sl.
Guð sjá.“ (Matteus-
arguðspjall, kafli 5,
vers 8.)
Hann var hraustur
og fór oft í göngutúra
og dansaði mikið allt
fram til dauðadags.
Þess vegna kemur öll-
um það á óvart hve
fljótt hann dó. „Vitið
þér eigi að þér eruð
musteri Guðs og að
andi Guðs býr í yður.“
(Korintubréf, kafli 3,
vers 16.)
Hann er fyrirmynd
allra í lífi og ég mun
heiðra minningu hans. Við ættum
að taka líferni hans og lund okkur
til eftirbreytni.
Ómar Þór Óskarsson.
Elsku afi minn.
Þú varst afi minn og ég mun aldei
gleyma þér. Ég man þegar þið vor-
uð að fá afruglara, þá voru Tommi
og Jenni það fyrsta sem þú sást og
þú hlóst og hlóst að þeim. Og ég
man þegar ég kom niður í kjallara
til þín, þá varst þú alltaf að spila á
hljómborðið þitt og eitt sinn sýnd-
irðu mér og bróður mínum hvernig
á að slökkva á eldspýtu með munn-
inum. Þér fannst alltaf svo gaman
að vera til og ef þú varst ekki heima
varstu í löngum göngutúrum eða að
dansa en hafðir aldrei GSM-símann
þinn þótt þú ættir einn. Ég man líka
eftir að þú varst alltaf að vaska upp
diskana, meira að segja þegar var
komin uppþvottavél. Þessi orð
koma í hugann þegar ég hugsa til
þín:
Afi minn var ljúfur og góður.
Afi minn var mjúkur og hress.
Afi minn var lítillátur og hljóður.
Afi minn var lífsglaður.
Afi minn var dansglaður og fóta-
fár.
Afi minn var …
En er dáinn.
Þú varst afi minn og ég mun aldr-
ei gleyma þér. Þú lifir í minningum
mínum og hjarta allra sem þú
þekktir.
Þín elsta sonardóttir
Auður Óskarsdóttir.
Mig langar að minnast móður-
bróður míns, Olgeirs Sveinssonar,
eða Olla eins og hann var alltaf kall-
aður. Það fyrsta sem kemur upp í
huga minn þegar ég hugsa um Olla
frænda var þegar hann var sýning-
armaður í Nýja Bíói við Lækjar-
götu hér í borg. Þetta fannst mér
sem litlum strák alveg ofsalega
merkilegt og fannst alveg frábært
að eiga frænda í þessu starfi. Naut
ég líka góðs af, því að ég fékk alltaf
ókeypis í bíó. Alla mína tíð bjó Olli
ásamt fjölskyldu sinni í Álftamýri
45. Ég man hvað mér fannst gott að
koma í heimsókn til Olla og Bubbu
því maður fann svo vel hvað maður
var alltaf velkominn. Á háskólaár-
um mínum kom ég oft við í Álfta-
mýrinni, þegar „göt“ voru í stunda-
skránni, þá þurfti ég ekki að fara
alla leið til Hafnarfjarðar en þar
átti ég heima þá. Var þá sest niður í
eldhúsinu og oft hófust fjörlegar
umræður en Olli var mjög pólitísk-
ur og fastur á sínum skoðunum. Olli
hafði gaman af göngutúrum og það
kom fyrir að maður sá hann labba
milli Hafnarfjarðar og Reykjavík-
ur, þá á leiðinni að heimsækja móð-
ur mína. Fjölskyldan í Álftamýrinni
á sumarbústað við Hafravatn við
Grafarholtshverfið og stundum sá
maður Olla á göngu eftir Miklu-
brautinni á leiðinni upp í bústað.
Mér fannst Olli alltaf svo skemmti-
legur, mikill húmoristi og svo var
hann svo skemmtilega stríðinn.
Elsku Bubba, Gunni, Guðný,
Óskar og fjölskyldur, við Arna vott-
um ykkur innilega samúð okkar og
biðjum góðan Guð að styrkja ykkur
í sorginni.
Sigurður Jónsson
Minningarnar hlaðast upp þegar
litið er yfir farinn veg. Ég verð að
segja að ég minnist þess með sér-
stakri hlýju að hafa fengið að taka
þátt í heimilislífi Olla frænda, en ég
varð þeirrar gæfu aðnjótandi, þeg-
ar ég var lítil stúlka. Ófáar helg-
arnar dvaldist ég á heimilinu, hjá
frænku minni, henni Guðnýju. Við
vorum og erum samrýmdar frænk-
ur, þó ólíkar séum. Ég man sér-
staklega eftir hádegismatnum á
sunnudögum. Þá var líflegt og
skemmtilegt og þjóðfélagsumræð-
an sjaldan langt undan. Ekki voru
hjónin alltaf sammála. Þó ég segði
lítið eða ekkert, þá var ég í hjarta
mínu sammála Olla frænda. En þó
hjónin væru oft ekki sammála í
þessari umræðu þá einkenndist hún
af glettni, ást og umhyggju. Þessar
stundir hafa sannfært mig um að
eina ríkidæmið sem maður eignast í
lífinu er einmitt það sem Olli frændi
átti.
Ég minnist Olla frænda míns
með virðingu og hlýhug.
Ingibjörg Jónsdóttir
Elsku litla nafna mín,
nú ertu farin frá okkur,
farin til guðs og ég sit
hér dofin og reyni að
skilja af hverju. Þú sem
alltaf varst svo fjörug
og glöð, með þína fal-
legu lokka og þessi augu sem bræddu
hvert hjarta, aldrei gat maður annað
en brosað til þín sama hvað þú varst
að gera af þér og hversu mikið þú tal-
aðir. Stundum gátum við mamma þín
ekki annað en hlegið þegir við vorum
að fá okkur kaffi og spjalla þá talaðir
þú okkur í kaf, vildir vera með í sam-
ræðunum. Þakklát varstu líka, það
var alveg sama hvað þú fékkst það
var alltaf eins og þér hafi verið gefið
gull, notuðu fötin sem þú fékkst af
Hafdísi og Sæunni Öldu voru svo flott
og fín í þínum augum. Ég veit að við
áttum svolítið sérstakt pláss í hjarta
hvor annarrar, ég var ekki bara Alda
ég var Alda frænka og það kallaðir þú
ALDA HNAPPDAL
SÆMUNDSDÓTTIR
✝ Alda HnappdalSæmundsdóttir
fæddist í Keflavík 8.
apríl 1997. Hún lést
af slysförum 12. júlí
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Keflavíkurkirkju
23. júlí.
mig alltaf og það sýndi
sig þegar ég flutti til
Svíþjóðar og kom heim
um jólin í heimsókn og
við höfðum ekki sést í 6
mánuði, þegar við hitt-
umst, varstu svolítið
feimin, horfðir á mig en
stökkst svo upp í fangið
á mér og gafst mér
stórt knús eins og þú
varst vön að gera.
Elsku litla frænka,
nú ertu hjá guði og ég
veit að þú þekktir hann
því að þú talaðir við
hann á hverju kvöldi
þegar þú fórst upp í rúm. Þú kunnir
varla að tala þegar þú lærðir faðir
vorið ég gleymi því aldrei þegar þú
fórst stolt með það í fyrsta skipti fyrir
mig, bara pínulítil en kunnir faðir
vorið. Elskan mín, þó að við sjáumst
ekki meir í þessu lífi þá ætla ég að
hitta þig í draumaheimi og minning-
arnar um þig á ég alltaf í hjarta mínu
og huga, ég bara loka augunum og við
hittumst á ný. Elsku Gurrý, Sæmi og
fjölskylda ég bið Guð af öllu mínu
hjarta að gefa ykkur styrk til að tak-
ast á við þennan stóra missi, minn-
ingin um Öldu lifir áfram í hjarta okk-
ar allra.
Alda frænka.
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin,
vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt,
að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í
textameðferð og kemur í veg
fyrir tvíverknað. Þá er enn
fremur unnt að senda grein-
arnar í símbréfi (569 1115) og
í tölvupósti (minn-
ing@mbl.is). Nauðsynlegt er,
að símanúmer höfundar/send-
anda fylgi.
Um hvern látinn einstak-
ling birtist formáli, ein uppi-
stöðugrein af hæfilegri lengd,
en aðrar greinar um sama
einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við með-
allínubil og hæfilega línu-
lengd, - eða 2.200 slög (um 25
dálksentimetra í blaðinu). Til-
vitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú er-
indi. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina
(   !   
 
 ! 
 !
 !

A&
4A

A:;<:
&C

9
$ ,+
DE
0$( "#$
  


!,  

!*  

  
 #6 %%

0 (

,"   5) 
&'! ) 

,'

," )   ,

'  
 

,"   &'! 
&'( ) 
 !

,"   &' 
- , ) 
;0(

,"   &' ,
6
7 ) 
*  *+
),
*  *  *+ /
7 

  8 !0  5
  


 !*!* 

-&F



9
$5 #'/

A # 
 , 
&' 

 
- , 
),

(  /
9

  8 !0  5

  !*  '  


 

 !*
 

 !* !

6
AG?
& :

9 & ,+
=B
& '/
5

,
% 
&'(
% 
6 ) 

,2
6 )  
'   
A #
6 )  6
&'!  
 ,*(+,
6  

,
6   - , 

(+ )
),
*  *+ /
& ' 
 
 !   
 
 ! 

!
 !

69
A
%
H

9
(  !'
),
". (

 " ,+
B
0$( "#$
  
 2
  3 !* 
 

 +   
    


 ! ,
 !*  

   #% "%

(+
& 
&
6) )  & "+

 ,

(+  

" "
6)  
,,
&'! ) 
 , 
6) )   !#'
?(  
%1
6) )  ? 

 ) 
*  *+
),
*  *  *+ /
Nú sefur jörðin
sumargræn
nú sér hún rætast hverja
bæn
og dregur andann djúpt
og rótt
um draumabláa júlínótt.
Við ystu hafsbrún sefur sól
ÁSA
MAGNÚSDÓTTIR
✝ Ása Magnúsdótt-ir fæddist í
Lambhaga í Vest-
mannaeyjum 15. júlí
1931. Hún lést á líkn-
ardeild Landspítal-
ans á Landakoti 8.
júlí síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Hafnar-
fjarðarkirkju 18. júlí.
og sofið er í hverjum hól.
Í sefi blunda svanabörn
og silungur í læk og tjörn.
(Davíð Stef.)
Guð blessi þig þú blóm
fékkst grætt
og bjart um nafn þitt er.
Og vertu nú um eilífð sæl,
vér aldrei gleymum þér.
(Jón Trausti)
Ég kveð þig, Ása
mín, með virðingu og
þökk fyrir góðu kynnin.
Og ég bið Guð að
geyma þig á eilífðar-
braut. Ég votta allri fjölskyldu henn-
ar dýpstu samúð.
Þín mágkona
Kristín.