Heimilistíminn - 14.10.1976, Blaðsíða 6

Erlingur Glslason leikur Strindberg f uppfærslu ÞjóOleikhússins á leikriti Per Olov Enquists. Bessi Bjarnason leikur minni háttar
hlutverk, Edda Þórarinsdóttir Marie og Helga Bachmann eiginkonu Strindbergs, Siri von Essen. Myndin er tekin á æfingu. —
Tímamyndir G.E.
leyti, og samsvarar aö nokkru leyti kyn-
hatri Strindbergs. Sá viöbrögö banda-
riskra karla. Dálitiö faiska aödáun, sem i
raun var blönduö ótta. Hræösluna, þegar
gömlu vanabundnu hlutverkin eiga ekki
lengur viö, en menn hafa samt ekki fengiö
ný hlutverk til aö læra.
— En ég? Hvaö veröur um mig? Verö ég
gagnslaus? Vill mig enginn? Enquist
heldur þvi fram, aö allir karlar beri i
brjósti slikan ótta.
Hann sjálfur lika?
— Já, sannarlega.
Enquist ræöur yfir tilfinninganæmi og
gáfum. Hann er opinn og bliöur, stundum
viröist hann feiminn. Um leiö hefur hann
þó glöggt auga fyrir vandamálum og get-
ur skilgreint þau i skyndi. 1 ýmsum nefnd-
um, svo sem útvarpsráöi, fæst hann viö aö
leysa vandamál.
Hann er frábær blaöamaöur og skrifar
á menningarsiöu Expressen. Hann vill
helzt skrifa allar greinar sjálfur — lfka
þegar haft er viötal viö hann. Hann hefur
veriö sagöur barnslegur og rómantískur.
Sumum finnst hann kaldhæöinn. Aö-
finnslur ber sjaldan saman.
Hann á tvö heimili, bæöi I Uppsölum.
Annaö er timburhús meö útsýni yfir
Malaren og hitt háskólabókasafniö, en
þar er hann 1 marga klukkutima á dag.
Þar las hann bréf Strindbergs, en á þeim
6
byggist leikritiö Nótt ástmeyjanna.
Hann leit dagsins ljós i Hjoggböle, en
kom til Uppsala til aö lesa efnafræöi,
geröist áskrifandi aö iþróttablaöinu og
fannst framtiöin blasa viö sér. 1 næsta
herbergi bjó náungi, sem hét Lars
Gustavsson og orti ljóö á ritvél og var á-
skrifandi aö bókmenntatimaritinu BLM.
Viku siöar var Enquist búinn aö fá sér rit-
vél og farinn aö hamra á prent ljóö, sem
sum hver voru svo furöuleg, aö hann
skildi þau ekki sjálfur.
Heldur skánaöi þaö, þegar hann sneri
sér aö þvl aö skrifa óbundiö mál, þótt
hægt færi. Fyrsta bók hans, Kristalls-
augaö, vakti litla athygli, en Enquist er
þrjózkari en djöfullinn” sjálfur og hélt
áfram. „Magnetisörens femte vinter”olli
þáttaskilum 1964, en sú bók hefur veriö
þýdd á fjölda tungumála.
Hann fékk m.a. bókmenntaverölaun
Noröurlandaráös fyrir „Legionarerna”.
Sekúndan fjallar um iþróttir, sem Per
Olof ber mikiö skynbragö á, og hana á-
litur hann sina beztu bók.
Siöan sló hann þvi á frest aö gefa út
næstu bók og sneri sér aö ööru.
Auk þess aö semja Nótt ástmeyjanna
hefur hann gefiö út smásagnasafniö
„Berattelser frSn de inst'állda upprorens
tid”, sem fjallar um fólk og brostnar hug-
sjónir.
Bækur Enquists hafa fariö batnandi.
Honum finnst gaman aö skrifa og vill
helzt leita einveru til aö fá næöi til skrifta.
Siöast var hann meö skáldsögu I smföum.
Kona hans og börn vita aöeins á hvaöa
öld bókin gerist meöan hann er aö skrifa
hana. Þau stelast aldrei i handritið, sem
er öruggt þótt bak viö ólæstar dyr sé.
— Þaö er kannski asnaleg hugmynd aö
vera meö þessa launung, segir Enquist,
bókin veröur ekki gefin út á laun. En ég er
nú einu sinni svona.
Valkyrjurnar taka Strindberg til
bæna.