Heimilistíminn - 14.10.1976, Blaðsíða 37

Þeir fóru vestur
^^feí*hWR??rat
/
kyrrahaf. //
/ J
• ' J M'
:V;.. v;; /f v' -
Alcxsndcr-vi
(Áningarl;ækur
Assiniboine-virki
Missourifossar
Missourí
•riforkur
Mandan-virki
V<.||0»'5'°nC'
#t ? K'i
' V\V' 'i
Moreau-
it'ALfcoRtW
sró«/
SALT-
SJÓR
Þinghöfði
MEXlKÓ
LOUISIANA
Missourí
Kansas/Jjór
Vesturleið (Lewis og Clark)
Hcimleið (Lewis og Ciark)
Heimleið (Lewis einn)
Heimleið(Clark einn)
Núverandi landamæri
milli Bandarikjanna og Kanada
TEXAS
Arkansas-fljól
WINNIPEG-
VATN
MANITOBA
BANDARIKIN
t. Louis
Framhald af 29. síöu.
Lew.is sem reykti af henni og rétti næsta
manni. Siöan færöu Súarnir leiöangrinum
aö gjöf fjögur hundruö pund af vlsunda-
kjöti. Nú var kveikt bál og búiö undir stór-
veizlu meö glóöarsteiktum hundum og
stöppu úr þurrkuöu kjöti meö kartöflum.
Gestirnir brögöuöu á hundakjötinu til aö
þóknast gestgjöfum sinum en geröu sér
gott af stöppunni. Þeir átu af diskum meö
hornspónum. Þessu fylgdi löng danssýn-
ing: fyrst sýndu striösmenn stökkdans og
svo dönsuöu konur þeirra og drógu
fæturna meö jöröu i takt viö áslátt tambú-
rinu. Hver frú skreytti sig höfuöleörum
þeirra sem maður hennar haföi vegið. Um
miönætti leystist samkoman upp og til
marks um gagnkvæmt traust sváfu fjórir
smáhöföingjar þá um nóttina um borö I
stóra bátnum.
Næsta dag komu konurnar aö skoöa
bátinn. Þær höföu sitt hár og skiptu I
miðju. Ýmist létu þær háriö leika laust
eöa bundu þaö aftur. Lausir, ermalausir
skinnkjólar þeirra voru festir meö þveng
um axlirnar og stundum meö belti um
mittið. Ef tveimur konum lenti saman
skildi lögregluþjónn þorpsins þær. Hann
gekk meö krákufjaðrir sem embættis-
tákn, en lögreglustööinni fylgdu mikil
völd, jafnvel gagnvart höföingjum, svo
hver maöur gegndi henni aöeins I nokkra
daga i senn en fékk svo embættið næsta
manni.
Samkomulagiö fór nú aftur stirönandi,
einkum eftir aö Cruzatte, franskur báts-
maöur rakst á nokkra Omaha-Indiána,
sem voru þarna fangar og ræddi viö þá á
máli þeirra. Þeir kváöust sannfæröir um
aö Tetonarnir mundu ekki ætla aö leyfa
flokknum aö halda áfram, en væru aö
brugga einhver vélráö. Þá um kvöldiö var
aftur dansaö en þegar hópurinn var á leiö
út I stóra bátinn ran óreyndur stýrimaöur
eintrjáning á aöalakkeristaug stóra báts-
ins i myrkrinu og sleit hana. tJr þessu
varö irafár og nokkur hróp. Sumir I
bátnum héldu aö Indlánar heföu skoriö á
taugina og Indiánarnir bjuggust viö aö
andstæöingar þeirra væru aö ráöast á þá.
Báöir aöilar áttu ókyrra nótt en sem betur
fór kom ekki til neinna átaka.
Þar sem akkeriö haföi losnaö rak stóra
bátinn nú upp aö bakkanum þar sem hann
varmunauöunnarienúti á miðjufljótinu.
Þó aö leiöangursstjórunum væri mikiö i
mun aö komast sem fyrst af staö eyddu
þeir nokkrum tima i aö leita aö akkerinu
en fundu þaö ekki og uröu aö notast viö
steina i þess staö. Siöan bjuggust þeir til
ferðar. Fyrst neituöu Indiánarnir sem I
bátnum voru aö fara i land, en loks tókst
aö stugga þeimöllum burt nema Svarta-
Visundi.
Þá gripu nokkrir Indiánar i landfestar
bátsins og neituöu að sleppa takinu. Hér
var greinilega aftur komiö til uppgjörs.
Lewis og Clark hikuöu hvergi, en buöu
mönnum sinum aö búast til aö skjóta
mennina sem héngu i köölunum. Svarti-
Visundur flýtti sér aö ganga á milli og
kvaö menn sina aöeins vanhaga um tó-
bak. Þeim var gefiö eitthvaö af þvi og
bátarnir lögöu frá. Höföingjarnir kröföust
fána og meira tóbaks. Þeim var synjaö
um fánana en kastaö til þeirra einhverri
lús af tóbaki.
Einn höföingi Súanna varö eftir meö
leiöangrinum aö tryggja snuröulausa för
þeirra. Næsta dag rakst báturinn á viöar-
drumb og lá viö honum hvolfdi. Nú
skelfdist gislinn og kraföist þess aö veröa
settur á land. Hann ábyrgöist könnuöun-
um aö þeir yröu fyrir engri áreitni framar
frá Tetonum og var þá færöur til strandar
og gefinn hnifur og ábreiöa aö skilnaö.
Nú var kominn október og veöur
geröust köld og rysjótt svo þeir flýttu sér
sem þeir gátu upp fljótið. Þótt Indiánar
kölluöu til þeirra af ströndinni héldu þeir
37