Morgunblaðið - 11.01.2006, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 11. JANÚAR 2006 29
MINNINGAR
✝ Magnús Krist-inn Randrup
fæddist í Hafnar-
firði 24. september
1926. Hann lést á
Dvalar- og hjúkrun-
arheimilinu Grund
6. janúar síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Emil Randrup
málarameistari, f. í
Danmörku 16. maí
1888, d. í nóvember
1970 og Ögn Guð-
mundsdóttir, f. á
Seljanesi í Stranda-
sýslu 7. september 1892, d. 6. nóv-
ember 1989. Magnús átti þrjár al-
systur, Huldu Randrup, sem er
látin, Emmu Walker, sem búsett
er í Bandaríkjunum og Ágústu
Randrup, sem býr í Keflavík.
Einnig átti hann þrjú hálfsystkin
sem öll eru látin.
Á nýársdag 1948 kvæntist
Magnús Auði Guðmundsdóttur, f.
10.10. 1928, d. 5.8. 1998. Þau eign-
uðust fimm börn, þau eru: Guð-
mundur, f. 11.6. 1946, Halldóra, f.
17.7. 1948, Gunnar Kári, f. 19.7.
1954, Magnús Jak-
ob, f. 19.9. 1955, og
Halla, f. 10.2. 1959.
Barnabörn Magnús-
ar og Auðar eru
orðin 14, en tvö eru
látin. Barnabarna-
börn eru 8.
Magnús lauk
sveinsprófi frá Iðn-
skólanum í Hafnar-
firði í málaraiðn
1948 og fékk meist-
arabréf 1968. Hann
starfaði við iðn sína
í Hafnarfirði og
Reykjavík þangað til hann fór á
eftirlaun. Samhliða málarastarf-
inu lék hann í danshljómsveitum
víðs vegar um landið. Á tímabili
var hann með eigin hljómsveit.
Magnús lék á harmoniku, saxófón
og horn. Hann var einn af stofn-
endum Lúðrasveitar Hafnarfjarð-
ar og lék lengi með henni eða þar
til hann flutti til Reykjavíkur
1962.
Magnús verður jarðsunginn frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Pabbi var sonur hjónanna Agnar
Guðmundsdóttur verkakonu og
Emils Randrup málara.
Hann var frekar fáorður um
æsku sína, minntist samt alltaf með
hlýhug ömmu sinnar Jakobínu
Magnúsdóttur og þeirra stunda er
hann lá á gæruskinni úti í horni í
herberginu hennar og hlustaði á
sögur sem hún sagði honum. Hann
þótti undrabarn í tónlist og sagði
frá því að amma hans gaf honum
alltaf matskeið af malti er hann
spilaði nýtt lag fyrir hana.
Honum bauðst að fara utan til
tónlistarnáms, 11 ára gömlum, en
slíkt kom ekki til greina. Það þurfti
að fara að vinna til að draga björg í
bú. 15 ára gamall var hann kominn í
læri í málaraiðn og farinn að spila á
böllum aðeins 13 ára.
Hann var barn síns tíma, hjá hon-
um var aðalatriðið að eiga fyrir salti
í grautinn og skulda engum neitt.
Sú stefna leiddi til þess að hann
vann tvöfalda vinnu lengstan hluta
ævinnar. Það var ekki alltaf auðvelt
að lynda við pabba, til þess var
hann of skarpur og einstrengings-
legur og jarðbundinn. Stundum
fannst manni að hann væri einfald-
lega hræddur við að skipta um
skoðun. Þess vegna virkaði hann
stundum gamaldags úr hófi.
Ég man eftir því til dæmis að
mágur minn Marías reifst við hann
er hann var lærlingur hjá pabba,
um mikilvægi þess að hafa öndunar-
grímur er verið væri að vinna við
eiturefni.
Gamla manninum fannst grímur
eiga best við kerlingar sem væru of
ljótar til að flauta á eftir.
Nokkrum árum seinna var hon-
um sagt að eiturefnin í málningunni
væru sennileg ástæða þess að hann
fengi svimaköst og skipti svo ört
skapi.
Eftir það talaði hann alltaf eins
og hann hefði fundið upp öndunar-
grímurnar og umhverfisvernd yfir
höfuð.
Þegar við bjuggum í Hafnarfirði
á Stekkjarbrautinni, þá hélt ég að
aðaláhugamál föður míns væru
teygjur sem voru nauðsynlegar til
að halda saxófóninum saman með.
Það var þó ekki því lestur bóka áttu
hug hans allan ef hann var ekki að
vinna.
Þar réð Kiljan ríkjum og hefur
oft flökrað að manni hversu líkir
þeir voru Bjartur í Sumarhúsum og
Magnús Randrup. Ólafur Kárason
átti líka sinn part í honum og segir
það sitt um margbreytni skapgerð-
ar hans.
Þórbergur Þórðarson og aðrir ís-
lenskir meistarar pennans áttu
greiðan aðgang að safni Magnúsar
og hjarta. Hann elskaði háðið ef
tónninn var góður.
Að sjálfsögðu var umgengni við
þessa snillinga íslenskrar orðkyngi
til þess að sögur Magnúsar voru af-
skaplega skemmtilegar og hikaði
hann ekki við að hagræða sannleik-
anum á altari sögunnar. Kvað svo
sterkt að því, að eitt barnabarnanna
spurði móður sína einu sinni, hvort
þetta væri sannleikur eða „afasann-
leikur“.
Ég sé hann í minningunni, ekki
hávaxinn en með kímin augu og allt-
af eins og hann þyrfti að raka sig.
Alltaf að fara eitthvert að vinna,
hlaupandi að heiman með nikkuna í
annarri hendi og teygjusaxófóninn í
hinni, Camel í munnvikinu og bindi
sem hefði gefið Dalí heilablæðingu.
Fyrir pabba var músík ekki list.
Hún var brauð á borðið og saltið í
grautinn, leiðin til sjálfstæðis. Þess
vegna þurfti maður að fara varlega
heima ef mann langaði til að hlusta
á tónlist. Heima átti maður nefni-
lega að vera í fríi. Samt var það tón-
listin sem auðgaði líf hans hvað
mest og nú síðast er hann fluttist á
Grund.
Fjölskyldan bjó fyrst í Hafnar-
firði og flutti svo til Reykjavíkur í
upphafi sjöunda áratugarins. Þá
voru börnin orðin 5; þrír strákar og
tvær stelpur. Enginn eins og öll
með sérstaka lífssögu framundan.
Magnús hélt áfram að mála og
spila en mamma ákvað að gera eitt-
hvað fyrir sjálfa sig og fór að læra
leiklist. Þar hófst skemmtilegt
tímabil í sögu fjölskyldunnar þar
sem nú þurftu allir að taka til hend-
inni á heimilinu. Árin liðu og ég
held að pabbi hefði getað slakað að-
eins á hvað spilamennsku og málun
varðar. Því var þó ekki að heilsa.
Hann vann dag og nótt. Mamma
vann einnig og uppvaskið var orðið
að föstum lið.
Nokkrum árum seinna greindist
pabbi með of háan blóðþrýsting. Við
því voru teknar pillur og áfram var
haldið að mála og spila.
Á Holtsgötunni var fjárfest í
plötuspilara að pabba óspurðum, sá
var tengdur við útvarp og mamma
keypti nokkrar jazzplötur. Þetta
var magnað.
Við börnin fullorðnuðumst og
fluttum að heiman.
Saxófónninn var löngu seldur og
nikkan var eingöngu tekin fram til
að spila fyrir barnabörnin sem
kunnu vel að meta það.
Þegar mamma dó fóru í hönd erf-
iðir tímar hjá pabba. Þó hann segði
það ekki upphátt vissum við að frá-
fall mömmu var honum þungur
missir. Hann sagðist alltaf hafa
reiknað með að fara á undan henni.
Hann sneri ekki aftur til vinnu eftir
fráfall hennar og um tíma héldum
við að hann væri að fara sömu leið.
Haustið 2004 flutti hann svo á elli-
heimilið Grund og þar leið honum
vel. Sérstaklega varð honum tíð-
rætt um alúðlegt viðmót starfs-
fólksins. Heilsan skánaði og líf hans
varð allt skemmtilegra. Hann rölti
um með harmonikkuna framan á
göngugrindinni og settist þar sem
stól var að finna og spilaði fyrir
vistfólkið. Honum leið vel og er
andlátið kom þá var það alveg eins
og hann vildi hafa það, snöggt og
tilgerðarlaust.
Gunnar Kári Magnússon.
MAGNÚS KRISTINN
RANDRUP
JÓRUNN RÓBERTSDÓTTIR
lést á sjúkrahúsi mánudaginn 26. desember.
Útförin fór fram í Lyngby, Danmörku, föstudaginn
6. desember.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ásta Björnsdóttir.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
MAGNÚS S. MAGNÚSSON,
lést á Hrafnistu, Hafnarfirði, sunnudaginn
8. janúar.
Kristín Þóra Gunnsteinsdóttir,
Geir Magnússon, Kristín Björnsdóttir,
Helgi Magnússon, Guðlaug Guðjónsdóttir,
Sigrún Magnúsdóttir, Jóhannes Halldórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
KRISTÍN (DANÍELSDÓTTIR) REID,
fædd í Hlíðarhúsum, Nýlendugötu,
Reykjavík,
Öldugötu 37,
Hafnarfirði,
(áður Northampton, Englandi),
lést á hjúkrunarheimili Sólvangs í Hafnarfirði að morgni föstudags
6. janúar.
Útför auglýst síðar.
Ronald H. Reid,
Daniel Friðrik Reid,
Arthur Wilfred Reid,
Rosalind Jóhanna Reid, Tryggvi Tryggvason,
Eva (Gunnarsdóttir) Woodcock, J. Scott Woodcock,
Justin Scott Woodcock,
Darryl James Woodcock,
Kári Gunnarsson, Hjördís Sóley Sigurðardóttir,
Styrmir Máni Kárason.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi,
langafi og langalangafi,
AÐALBJÖRN JÓNSSON,
Vesturbraut 36,
Keflavík,
áður til heimilis á Hólavöllum, Garði,
andaðist á heimili sínu mánudaginn 9. janúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Kristný Rósinkarsdóttir,
Ester Aðalbjörnsdóttir,
Guðmundur Sigurðsson,
Jón Aðalbjörnsson, Aldís Árnadóttir,
Haraldur Aðalbjörnsson, Sigrún Harðardóttir,
Jakobína Aðalbjörnsdóttir, Björgvin Skarphéðinsson,
Rósinkar Aðalbjörnsson, Ólöf Guðrún Albertsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og
barnabarnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
HINRIK HELGI KONRÁÐSSON,
Moss, Noregi,
áður til heimilis í
Brautarholti 13,
Ólafsvík,
lést á heimili sínu mánudaginn 9. janúar.
Útförin fer fram frá kapellunni í Jelöy, Moss, þriðjudaginn 17. janúar
kl. 12.00
Else Konradsson,
Sæmundur I. Hinriksson, Auður J. Árnadóttir,
Konráð Hinriksson, Inga G. Bragadóttir,
Lisbeth Rui, Rune Rui,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þú átt að vernda og
verja
þótt virðist það ekki fært
allt sem er hug þínum heilagt
og hjarta þínu kært.
Vonlaust getur það verið
þótt vörn þín sé djörf og traust.
En afrek í ósigrum lífsins
er aldrei tilgangslaust.
(Guðmundur Ingi Kristjánsson.)
Kæra vinkona, takk fyrir sam-
MARGRÉT
HALLGRÍMSDÓTTIR
✝ Margrét Stef-anía Hallgríms-
dóttir fæddist á
Siglufirði 31. des-
ember 1945. Hún
lést á Heilbrigðis-
stofnun Siglufjarð-
ar 21. desember síð-
astliðinn og fór
útför hennar fram
frá Siglufjarðar-
kirkju 30. desem-
ber.
fylgdina og góðan vin-
skap, kveðja,
Jósefína
Sigurgeirsdóttir.
Kæra vinkona, ég
vona að þér líði betur
núna, síðustu vikur
hafa verið þér erfiðar.
Elsku Magga, ég
þakka þér fyrir okkar
ánægjulegu samveru-
stundir gegnum árin,
bæði heima og í árleg-
um ferðum okkar til
útlanda.
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiðir sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Kæra vinkona, hvíldu í friði.
Ég votta aðstandendum mína
dýpstu samúð.
Fanney Hafliða.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Skilafrestur Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðju-
degi). Ef útför hefur farið fram
eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að
lofa ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út.
Myndir Ef mynd hefur birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið
sé um annað. Ef nota á nýja mynd
er ráðlegt að senda hana á
myndamóttöku: pix@mbl.is og
láta umsjónarmenn minningar-
greina vita.
Minningar-
greinar