Morgunblaðið - 11.01.2006, Side 31

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 11. JANÚAR 2006 31
MINNINGAR
fremst sem skemmtilegs afa sem
hafðir gaman af því að stríða mér
þegar ég var lítil. Þegar fór að síga á
seinni hlutann hjá þér þá varstu mild-
ari og blíðari afi. Mér fannst alltaf
mjög spennandi að koma í heimsókn
til ykkar, húsið stórt með mörgum
herbergjum og svo voruð þið með
video og maður gat valið sér teikni-
mynd til að horfa á. Þú varst líka með
skrifstofu sem var full af verðlauna-
peningum og bikurum, enda mikill
íþróttamaður hér á ferð. Ég hef nú
aldrei gerst svo fræg að vinna til
verðlauna í íþróttum hvað þá að vinna
bikar en þú fylltir heilt herbergi af
slíku.
Elsku afi, mér finnst erfitt að þurfa
að kveðja þig núna en svona er lífið,
allt hefur sinn tíma.
Megi góður guð vernda þig og
fylgja þér í þeirri ferð sem þú ferð í
núna.
Nanna Mjöll.
Elsku afi minn.
Ég veit að þú ert farinn á betri stað
þar sem þú þarft ekki að taka öll þessi
lyf, og þú getur gengið um án þess að
vera með hækjuna og það er alltaf
gott veður til að spila golf.
Þær minningar sem ég hef eru
góðar og þar sem þú ert mikið að
hrekkja.
Ég man þegar þú sast inni í eldhúsi
og grettir þig framan í mig og vinkon-
urnar mínar sem voru úti í heitapotti,
við vorum alveg að deyja úr hlátri.
Jólin 2004 sátum við Steini hvor sín-
um megin við þig og var mikið potað.
Ég sakna þín, ég veit að þú komst
því að sem þú vildir og ætlaðir þér í
lífinu.
Ástarkveðja,
Agnes Ýr.
Elsku afi.
Þú átt alltaf stað í hjarta mínu.
Ég man alltaf eftir þér, þú komst
mér alltaf til að hlæja eða brosa. Það
var alltaf gaman að vera í návist þinni
og hlusta á þig segja sögur úr þínu
stórbrotna lífi.
Þú varst alltaf góður og skemmti-
legur. Þú varst besti afi í öllum heim-
inum.
Ég elska þig,
Íris Ösp.
Kær frændi og vinur hefur kvatt
þennan heim eftir langa og viðburða-
ríka ævi. Samfylgd okkar og Jóhanns
og Fríðu er orðin alllöng eða rúm 40
ár og allan þennan tíma hefur haldist
með okkur góður vinskapur, sem
aldrei hefur skugga borið á. Leiðir
okkar lágu víða saman. Fyrst ber að
nefna fjölskyldutengsl, en Jóhann og
Ingibjörg voru systkinabörn. Fékk
Jóhann nafn afa þeirra, Jóhanns Eyj-
ólfssonar bónda og alþingismanns,
ættföður Sveinatunguættarinnar,
sem hann bar með stolti. Góður og
skemmtilegur siður var tekinn upp
árið 1981 þegar barnabörn Jóhanns
bónda og konu hans Ingibjargar Sig-
urðardóttur ákváðu að halda árlega
þorrablót saman og var Jóhann ne-
stor fjölskyldunnar í þessum fagnaði
og stóð þar sannarlega undir nafni.
Vináttan leiddi okkur einnig um
víðan völl. Við áttum meðal annars
því láni að fagna að spila golf með Jó-
hanni og njóta þess að sjá hann leika
listir sínar í þeirri íþrótt sem hann
unni alla tíð og hafði á árum áður fært
honum marga titla. Það var lærdóms-
ríkt fyrir okkur.
Þá er að minnast margra ferða-
laga, sem við fórum með þeim Fríðu
erlendis. Það voru sannarlega
skemmtilegar stundir, Jóhann í ess-
inu sínu með brellur og gamansemi
sem honum var einum lagið. Já, oft
var mikið hlegið. Glæsilegu matar-
boðin og gestrisni þeirra Jóhanns og
Fríðu gleymast heldur ekki.
Þegar góður vinur kveður er gott
að eiga aðeins góðar minningar um
hann og því viljum við að leiðarlokum
þakka Jóhanni samfylgdina og send-
um Fríðu og fjölskyldunni innilegar
samúðarkveðjur.
Ingibjörg Jóhannsdóttir
og Helgi V. Jónsson.
Við kveðjum góðan frænda og vin
Jóhann Eyjólfsson.
Hann hefur verið okkar samferða-
maður á lífsgöngunni. Gefið okkur
gleðibros og ógleymanlega frásagnir
með sinni einstöku kímni.
Orð föðursystur hans, Guðrúnar
Jóhannsdóttur frá Brautarholti eru
okkar kveðjuorð.
Með þér var lífið svo ljúft og hreint
og ljómi yfir hverjum degi.
Í sál þinni gátum við sigur greint,
sonurinn elskulegi.
Þú varst okkur bæði ljóst og leynt
ljósberi á alla vegi.
Ingibjörg Bergsveinsdóttir
og Magnús Erlendsson.
Kveðja frá Íþrótta- og
Ólympíusambandi Íslands
Mikill sómamaður er fallinn frá.
Jóhann Eyjólfsson var einn kunnasti
og snjallasti íþróttamaður Íslendinga
um miðbik síðustu aldar. Jóhann var í
miklu sigurliði Vals í knattspyrnunni
á árunum milli 1940 til 50 og margoft
Íslandsmeistari með því liði. Hann
var einn mesti og besti kylfingur
landsins, eftir að hann hætti í knatt-
spyrnunni, margfaldur Íslandsmeist-
ari og forystumaður í Golfklúbbi
Reykjavíkur. Og síðast en ekki síst
var Jóhann frábær fimleikamaður,
sýndi með fimleikahópi Ármanns og
vann þar til verðlauna. Fjölhæfur
listamaður íþróttanna og hafði fram á
efri ár, eldmóð æskumannsins og
drenglyndi íþróttamannsins að leið-
arljósi.
Íþrótta- og Ólympíusamband Ís-
lands kveður Jóhann og þakkar hon-
um framlag hans og þátttöku í
íþróttalífi landsmanna. Aðstandend-
um eru fluttar hugheilar samúðar-
kveðjur
Ellert B Schram,
Stefán Konráðsson.
Kveðja frá
Knattspyrnufélaginu Val
Við Valsmenn sjáum á bak góðum
og traustum félagsmanni og vini til
fjölda ára, þegar við kveðjum Jóhann
Eyjólfsson í dag í hinsta sinn. Jóhann
hafði alla tíð mikinn áhuga á íþróttum
og byrjaði ungur að iðka knattspyrnu
og fimleika. Hann varð fljótlega að
gera upp við sig, hvora greinina hann
ætti að velja og varð knattspyrnan
fyrir valinu.
Hann gekk ungur í Val og lék með
yngri flokkum félagsins og í meist-
araflokki í mörg ár. Hann varð meðal
annars fimm sinnum Íslandsmeistari
með Val. Jóhann var kantmaður, eins
og það var kallað í þá daga. Hann var
fljótur og teknískur knattspyrnu-
maður, sem lék mótherja sína oft
grátt.
Jóhann varð formaður Knatt-
spyrnufélagsins Vals á þeim tíma-
mótum, þegar félagið varð 40 ára árið
1951, og hafði hann forgöngu um mik-
il hátíðarhöld í því sambandi, meðal
annars með kappleikjum og veglegu
afmælishófi sem haldið var í gamla
Sjálfstæðishúsinu við Austurvöll.
Enda þótt Jóhann gerðist unnandi
golfíþróttarinnar eftir störf sín sem
formaður Vals og yrði einn af fremstu
kylfingum landsins um árabil, var
hann ávallt sannur Valsmaður og
fylgdist vel með gengi félagsins.
Hann átti sæti í fulltrúaráði Vals til
æviloka.
Um nokkurra ára skeið hafa eldri
Valsmenn komið saman einu sinni í
mánuði í kaffi, þar sem rætt hefur
verið um gamla og nýja tíma í Val. Jó-
hann var einn af þessum köppum,
þótt hann ætti erfitt um gang vegna
veikinda hin síðari ár. Jóhann var
léttur í lund, hnyttinn í svörum, glað-
vær í vinahópi og ávallt var stutt í
brosið.
Við Valsmenn þökkum Jóhanni
samfylgdina og farsælt starf fyrir
Knattspyrnufélagið Val í gegnum ár-
in og vottum eftirlifandi eiginkonu
hans og fjölskyldu innilega samúð
allra Valsmanna.
Grímur Sæmundsen, formaður.
Með nokkrum orðum minnist ég
vinar míns, Jóhanns Eyjólfssonar.
Við kynntumst í byrjun júlí 1960 þeg-
ar ég kom til starfa sem sveitarstjóri í
Garðahreppi, sem nú er Garðabær.
Kynni okkar hafa því varað meira en
45 ár, en fundum okkar hefur því
miður fækkað hin síðari árin. Jóhann
var einn hinna fimm kjörnu fulltrúa í
sveitarstjórninni á þessum tíma. Og
við andlát hans eru þeir allir fallnir
frá, Einar á Setbergi, Björn á Vífils-
stöðum, Guðmann á Dysjum, Sigríð-
ur á Marklandi, og nú síðast Jóhann,
sem ævinlega var kenndur við
Sveinatungu, þar sem hann átti heim-
ili sitt, í húsinu sem faðir hans hafði
reist við Vífilsstaðaveg, og kennt var
við æskuheimili hans, Sveinatungu í
Borgarfirði.Fyrir skömmu var þetta
glæsilega hús rifið og er sjónarsviptir
að. Þarna voru þrjár íbúðir, á neðri
hæð íbúð Jóhanns, einnig íbúð systur
hans, Ingibjargar, og á efri hæð bjó
móðir þeirra, Helga Pétursdóttir.
Þetta er rifjað upp hér vegna þess að
í þessu húsi varð síðar, eða árið 1966,
skrifstofa sveitarstjórnarinnar, fyrst
í íbúð Jóhanns, sem hreppurinn
keypti það ár, og svo síðar í öllu hús-
inu allt til ársins 1997 þegar flutt var í
Ráðhúsið á Garðatorgi. Jóhann átti
sæti í sveitarstjórninni á árunum
1958 til 1962. Þá gaf hann ekki kost á
sér áfram vegna þess að hann flutti í
annað sveitarfélag um stuttan tíma,
þótt hann héldi lögheimili sínu í
Garðahreppi og Garðabæ alla tíð.
Það var gott að vinna með Jóhanni
á þessum árum, eins og var með öll-
um hinum fulltrúunum í sveitar-
stjórninni. Ég hef sagt það áður,
sjálfsagt í minningargreinum um þá,
sem áður eru gengnir úr þessum
hópi, hversu óvenju framsýnir þessir
fulltrúar voru. Meiri hluti hrepps-
nefndarmanna var bændur. Þéttbýli
fyrst að myndast þá, en skilningur
þeirra á skipulagsmálum og þörfum
fyrir þjónustu við íbúana var í raun
einstakur. Þar naut ekki síst Jóhanns
og reynslu hans. Faðir hans, Eyjólfur
Jóhannsson frá Sveinatungu, for-
stjóri Mjólkurfélags Reykjavíkur,
hafði látið skipuleggja einbýlishúsa-
hverfi í Silfurtúni við Hafnarfjarðar-
veg og byggt allmörg hús við götu þá
sem fékk svo nafnið Goðatún. Hann
stundaði raunar umfangsmikinn at-
vinnurekstur á þessu svæði, rak bæði
trésmiðju og steinaverksmiðju. Að
þessum rekstri vann Jóhann með föð-
ur sínum. Jóhann hafði því grundvall-
arþekkingu á því sem sveitarstjórnin
vann að á þessum árum. Landsvæði
voru leyst úr ábúð og önnur keypt,
hafist handa um skipulag nýrra
hverfa, vatnsveita lögð og götur gerð-
ar og grunnur lagður að þeirri þjón-
ustu sem þéttbýlið krefst.
Við gerðum okkur grein fyrir að
við hefðum ekki næga þekkingu á öllu
sem gera þyrfti við svo umfangsmikið
starf sem fram undan var og varðaði
framtíð sveitarfélagsins sem við vor-
um að breyta úr sveit í þéttbýli. Því
fórum við í sendiför að ráði oddvitans,
Einars Halldórssonar, til Danmerk-
ur, og raunar víðar, til að kynna okk-
ur skipulagsmál og gatnagerð, sveit-
arstjórinn og verkfræðingurinn,
Sveinn Torfi Sveinsson, sem sá um
alla hönnun gatna á þessum fyrstu
árum og lengi síðan. Jóhann slóst í
för með okkur, fyrir eigin reikning.
Margt kom gott og gagnlegt út úr
þeirri för þótt ekki verði rakið hér, og
má raunar sjá þess stað enn í dag.
Á yngri árum, og raunar langt
fram eftir aldri, var Jóhann afreks-
maður í íþróttum. Hann var afburða-
maður í fimleikum. Ég man hann
raunar, hann kominn á fimmtugsald-
ur, gangandi á höndum sem á fótum
væri, um herbergi og ganga, þar sem
við vorum á fundum eða við einhverja
skemmtan. Hann var ótrúlegur. Svo
var hann líka afreksmaður í golf-
íþróttinni. Íslandsmeistari einhverju
sinni, kannski oft. Á fyrstu árum
Golfklúbbsins Keilis, á sjöunda ára-
tugnum, var árlega haldin svonefnd
sveitarstjórakeppni. Þá máttum við,
bæjarstjórarnir í Hafnarfirði og
Kópavogi, sveitarstjórinn í Garða-
hreppi, og oddvitinn í Bessastaða-
hreppi, velja okkur aðstoðarmenn til
að slá annað hvert högg í árlegri
keppni okkar í golfi. Ég valdi mér að
sjálfsögðu Jóhann, fyrrverandi Ís-
landsmeistara í íþróttinni. Við unnum
eitt sinn keppnina. Það er eini verð-
launagripurinn sem ég á frá keppni í
þeirri íþrótt og fæ ekki fleiri, enda
nýtur ekki lengur aðstoðar Jóhanns á
þeim vettvangi. Hef heldur ekki
stundað golfleik svo sem vert væri
síðan á þessum árum.
Jóhann var félagslyndur maður og
vinmargur. Hann var félagi í Lions-
hreyfingunni og lagði henni öflugt lið-
sinni við fjáröflun til verðugra verka.
Hann var einnig liðsmaður Odd-
fellowreglunnar, félagi í stúkunni
Þorkeli Mána í meira en fimmtíu ár.
Jóhann spilaði brids reglulega við
góða vini sína fram á síðustu ár.
Þá hélt hann áfram að leika golf,
eftir því sem getan leyfði. Hann átti
þó erfitt með gang vegna gamalla
íþróttameiðsla sem tóku sig upp á efri
árum hans og háðu honum á ýmsa
lund. Hann lét það ekki hamla að ráði
því að hann gæti haft yndi af þessari
íþrótt sem hafði gefið honum svo mik-
ið og leitt hann til öndvegis, bæði hér
á landi og erlendis.
Ég kveð þennan góða vin með
söknuði. Hann var einn af frum-
byggjum þéttbýlisins sem nú heitir
Garðabær og bjó þar í meira en hálfa
öld, frá þeim tíma er íbúar töldust
talsvert innan við þúsund, en eru nú
fleiri en níu þúsund talsins. Hann lifði
því hinar mestu breytingar í bæjar-
félagi sínu og tók virkan þátt í mótun
þess í upphafi þéttbýlismyndunar.
Við hjónin vottum Fríðu og dætr-
um þeirra samúð okkar, svo og öðr-
um niðjum Jóhanns, og biðjum Guð
að blessa minningu hins mæta
manns.
Ólafur G. Einarsson.
Það var sannarlega glaðvær hópur
íþróttafólks sem safnaðist saman á
Lækjartorgi kvöldið fyrir Jónsmessu
sumarið 1947. Þessum fimleikaflokk-
um karla og kvenna ásamt stæðileg-
um glímumönnum stjórnaði íþrótta-
frömuðurinn Jóni Þorsteinssyni og
voru á leið til Finnlands með viðkomu
í Noregi og Svíþjóð. Einn í þessum
hópi var Jóhann Eyjólfsson Jóhanns-
sonar frá Sveinatungu í Borgarfirði.
Þessi glaðlegi ungi maður var fríður
sýnum, vasklegur og hrókur alls
fagnaðar. Þessi för varð okkur öllum
mjög minnisstæð og gerði Jóhann
ágæta filmu um ferðina.
Jóhann lauk verslunarskólaprófi
frá Verslunarskóla Íslands árið 1938
og skömmu síðar stofnaði hann tré-
smiðjuna Silfurtún ásamt föður sín-
um og litlu síðar stofnuðu þeir tré-
smiðjuna Akur. Að Eyjólfi látnum
rak Jóhann heildverslunina Akur í
áratugi. Ævistarf Jóhanns varð öðru
fremur við verslun og viðskipti eins
og menntun hans stóð til.
Jóhann var afreksmaður í íþrótt-
um. Ágætur fimleikamaður og kunn-
ur knattspyrnumaður, m.a. marg-
faldur Íslandsmeistari með
Knattspyrnufélaginu Val. En kunn-
astur var Jóhann þó sem golfleikari
og vann þar til óteljandi verðlauna,
m.a. Íslandsmeistari árið 1960 og
heimsmeistari öldunga árin 1975,
1979 og 1981 í Bandaríkjunum. Það
var einkar ánægjulegt að leika golf
með Jóhanni og vakti það athygli
mína hversu vandlega hann gekk um
og hversu leikglaður hann var jafnan.
Það henti Jóhann árið 1943 að verða
fyrir stórslysi. Hann varð á milli
tveggja bíla og stórslasaðist á báðum
hnjám. Þetta hefði hverjum meðal-
manni verið ofraun. En Jóhann var
bæði viljasterkur og karlmenni og
hélt ótrauður áfram íþróttaiðkunum
og varð m.a. Íslandsmeistari með
Knattspyrnufélaginu Val aðeins ári
síðar. Síðar á ævinni var svo í tvígang
skipt um hné á báðum fótum. Alla tíð
bar hann þetta mótlæti með einstakri
prýði og æðruleysi.
Jóhann tók mikinn þátt í fé-
lagsmálum í sinni heimabyggð. Sat
m.a. í sveitarstjórn fyrir Sjálfstæð-
isflokkinn í Garðabæ um 15 ára skeið
og var fyrsti formaður Sjálfstæðis-
félags Garðabæjar. Þá var hann um
árabil formaður og í stjórn Golf-
klúbbs Reykjavíkur.
Jóhann var einn af stofnfélögum
Lionsklúbbsins Ægis í Reykjavík ár-
ið 1957 og virkur félagi nánast til ævi-
loka. Hans verður sárt saknað af fé-
lögunum og sjónarsviptir að honum.
Hann lífgaði ætíð upp á fundina með
léttleika sínum og glettni. Vil ég leyfa
mér f.h. Lionsmanna að þakka Jó-
hanni ógleymanlega þátttöku í störf-
um klúbbsins, en sem kunnugt er hef-
ur Lionsklúbburinn Ægir unnið
ómetanlegt starf við uppbyggingu
Sólheima í Grímsnesi.
Eftirlifandi eiginkona Jóhanns er
Fríða Valdimarsdóttir, sem ætíð var
manni sínum mikil stoð og stytta.
Eignuðust þau tvær dætur. Fyrri
kona Jóhanns var Elísabet Markús-
dóttir og eignuðust þau tvo syni.
Barnabörn Jóhanns eru alls 12 tals-
ins og að auki barnabarnabarn.
Jóhann Eyjólfsson var gæfumaður
í lífinu, vinsæll og vel látinn, lundlétt-
ur og skemmtilegur. Við hjónin
kveðjum þennan góða vin okkar og
biðjum Fríðu og þeirra frændgarði
guðs blessunar.
Tómas Árnason.
Við fráfall míns gamla og góða vin-
ar allt frá æskuárum er ég vissulega
harmi sleginn.
Það var engu líkara en forlögin
hefðu dæmt okkur til traustrar vin-
áttu. Náin kynni okkar hófust í Aust-
urbæjarbarnaskóla 1932. Aðalsteinn
Sigmundsson kennari og skátafröm-
uður hafði fengið leyfi til að stofna
drengjabekk í Austurbæjarskóla
1932. Hann upplýsti okkur strax um
að við áttum að skrifast á við jafn-
aldra okkar í Færeyjum. Þetta fannst
okkur mjög áhugavert og fjölskylda
mín beið spennt eftir að lesa bréf á
færeysku, sem komu nokkuð oft. Við
Jóhann áttum vissulega ýmislegt
saman að sælda á þessum æsku ár-
um. Árið 1932 hófust gagnkvæmar
heimsóknir. Við héldum um borð í
„Drottninguna“ til Þórshafnar og
ferðuðumst talsvert um Færeyjar
okkur til mikillar ánægju. Næsta ár
komu færeysk skólabörn hingað í
heimsókn sem einnig heppnaðist með
ágætum. Öll þessi samskipti treystu
mjög góðan kunningsskap okkar sem
varð að traustri vináttu. Næst hög-
uðu forlögin því svo að við hittumst
sem félagsbræður í Lionsklúbbnum
Ægi báðum til ánægju. Þar með var
okkar vinátta endanlega innsigluð til
æviloka.
Jóhann var mikill íþróttagarpur
sem aðrir munu vafalaust upplýsa.
Engu að síður var hans ljúfa skap-
höfn trygging fyrir því að öllum var
hlýtt til hans og vinsældir hans voru
ótvíræðar hvar sem hann haslaði sér
völl. Þegar ég á efri árum tók að
stunda golf mér til heilsubótar, þá var
hann á því sviði í fremstu röð hér
heima og einnig erlendis.
Þá fékk ég skemmtilega og áhrifa-
ríka athugasemd: Góði gerðu mér
þann greiða að beita lipurð en ekki
kröftum. Þetta var táknræn athuga-
semd frá snillingnum Jóhanni.
Lipurð, ánægjulegt viðmót og geð-
prýði einkenndu hann til æviloka.
Blessuð sé hans minning.
Guðmundur Guðmundarson.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi, langafi og langalangafi,
LÚÐVÍK G. JÓNSSON,
Faxabraut 13,
Keflavík,
verður jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju föstu-
daginn 13. janúar kl. 13.30.
Helga Jónsdóttir,
Elísabet Lúðvíksdóttir,
Ragnar Eðvaldsson, Ásdís Þorsteinsdóttir,
Eðvald Lúðvíksson, Sigríður Sigurðardóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og
barnabarnabarnabörn.