Morgunblaðið - 11.01.2006, Blaðsíða 32

32 MIÐVIKUDAGUR 11. JANÚAR 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
GESTUR INGVI KRISTINSSON,
Torfnesi, Hlíf 1,
Ísafirði,
áður Hlíðarvegi 4,
Suðureyri,
verður jarðsunginn frá Ísafjarðarkirkju laugar-
daginn 14. janúar kl. 11.00.
Þeim, sem vilja minnast hans er bent á að láta Krabbameinsfélagið
Sigurvon njóta þess.
Sólveig Hulda Kristjánsdóttir,
Þuríður Kristín Heiðarsdóttir, Páll Ólafsson,
Kristinn Gestsson, Jóhanna Sigurbjörg Vilhjálmsdóttir,
Óðinn Gestsson, Pálína Pálsdóttir,
Gunnhildur Gestsdóttir, Albert Högnason,
Jón Arnar Gestsson,
Sveinbjörn Yngvi Gestsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
MAGNÚS KRISTINN RANDRUP
hljóðfæraleikari og málari,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju í dag, mið-
vikudaginn 11. janúar, kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Hjartavernd.
Guðmundur Magnússon, Jóhanna Helgadóttir,
Halldóra Magnúsdóttir,
Gunnar Kári Magnússon, Nana Egilson,
Magnús Jakob Magnússon,
Halla Magnúsdóttir, Marías H. Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
MARGRÉT SVEINBJÖRNSDÓTTIR,
Víðilundi 25,
Akureyri,
verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju föstudaginn
13. janúar kl. 13.30.
Blóm vinsamlegast afþökkuð en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Heimahlynningu Akureyri.
Erla I. Hólmsteinsdóttir, Svanur Eiríksson,
Hugrún Hólmsteinsdóttir,
Hólmsteinn T. Hólmsteinsson, Rut Ófeigsdóttir,
Margrét G. Hólmsteinsdóttir
og fjölskyldur.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
NÍELS HELGI JÓNSSON,
Birkihlíð 14,
Reykjavík,
sem lést laugardaginn 31. desember, verður
jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn
13. janúar kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á að láta Barnaspítalasjóð Hringsins,
í síma 543 3724, njóta þess.
Dóra Unnur Guðlaugsdóttir,
Valgerður Níelsdóttir, Lárus Loftsson,
Gústaf A. Níelsson, Bergþóra Sigurbjörnsdóttir,
Guðlaugur Níelsson, Ragna Þóra Ragnarsdóttir,
Brynjar Níelsson, Arnfríður Einarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, sonur,
dóttursonur, bróðir og frændi,
ÁRNI JÓN GUÐMUNDSSON
frá Skagaströnd,
Réttarholtsvegi 63,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Seljakirkju föstudaginn
13. janúar kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans er bent á
líknardeild Landspítalans í Kópavogi.
Herdís Sigríðardóttir,
Einar Karl Héðinsson, Sigríður Ragna,
Sólveig Lára, Guðmundur,
Helgi Sven og Pétur Atli Árnabörn,
Guðmundur Árnason,
Guðrún Magnúsdóttir,
Sesselja Guðmundsdóttir, Rúnar Berg Jóhannsson
og dætur,
Guðrún Guðmundsdóttir, Quentin Bates
og börn
og frændsystkini.
Elsku afi Palli, þeg-
ar mamma sagði mér
það í símanum að þú
værir dáinn þá fór ég
að hugsa um allar
þessar yndislegu minningar sem ég
á um þig. Það sem ég man best er
þegar við vorum öll samankomin í
sumarbústaðnum þínum og þú tókst
úr þér fölsku tennurnar og settir á
þig klút um hausinn og lékst gamla
konu og hljópst út um allt og við
börnin með og við hlógum og hlóg-
um.
SIGURPÁLL ÍSFJÖRÐ
AÐALSTEINSSON
✝ Sigurpáll ÍsfjörðAðalsteinsson
fæddist á Húsavík 6.
apríl 1922. Hann
lést á Sólvangi í
Hafnarfirði 17. des-
ember síðastliðinn
og var jarðsunginn
frá Kópavogskirkju
29. desember.
Ég man líka þegar
ég og pabbi komum í
heimsókn til þín þeg-
ar þú bjóst í Sunnu-
hlíð, þá var ég svo
hissa á því að þú varst
ennþá að mála mynd-
ir. Ég man eftir einu
skipti, þá varstu að
mála myndir af bátum
á Húsavík og þú
mundir öll nöfnin á
þeim og þessar mynd-
ir sem þú málaðir
voru jafnflottar og
þær sem þú málaðir
fyrir mörgum, mörgum árum síðan.
Þú varst svo laginn í höndunum,
allt sem þú gerðir var svo vandað og
flott, hvort sem það var málverk,
glerverk eða málaðir dúkar.
Ég á margt sem þú gerðir og mun
ég varðveita það mjög vel hjá mér.
Núna ertu komin til ömmu Huldu
og vona ég að ykkur líði vel saman.
Elsku afi Palli, allar þessar minn-
ingar og miklu fleiri geymi ég hjá
mér, við eigum svo eftir að hittast
síðar.
Loks er dagsins önn á enda
úti birtan dvín.
Byrgðu fyrir blökkum skugga
björtu augun þín.
Ég skal þerra tár þíns trega,
tendra falinn eld,
svo við getum saman vinur
syrgt og glaðst í kveld.
Lífið hefur hendur kaldar,
hjartaljúfur minn.
Allir bera sorg í sefa,
sárin blæða inn.
Tárin falla heit í hljóði,
heimur ei þau sér.
Sofna vinur, svefnljóð
meðan syng ég yfir þér
Þreyttir hvílast, þögla nóttin
þaggar dagsins kvein.
Felur brátt í faðmi sínum
fagureygðan svein.
Eins og hljóður engill friðar
yfir jörðu fer.
Sof þú væran, vinur,
ég skal vaka yfir þér.
(Kristján frá Djúpalæk.)
Þín
Ása Birna.
Laust eftir miðja síðustu öld voru
faðir minn og bróðir að reisa nýtt
íbúðarhús á jörð sinni, Fremstafelli
í Köldukinn. Sumarið 1952 var kjall-
arinn risinn, en eftir það brást yfir-
smiðurinn sem ráðinn hafði verið til
verksins. Með einhverjum atburð-
um sem mér eru ókunnir varð að
ráði að klæðskerameistari frá
Húsavík, Siguráll Ísfjörð Aðal-
steinsson, var fenginn til að stýra
byggingarverkinu. Þá kynntist ég
Páli, því að ég vann að smíðinni
ásamt bróður mínum í sumarleyfum
mínum sem voru býsna löng í þá
daga. Það kom brátt í ljós að Páll
var í sannleika það sem kallað er
þúsundþjalasmiður. Allt lék í hönd-
um hans, frá hinu grófasta múr-
verki til fíngerðustu trésmíða. Mér
er í minni stolt mitt og gleði þegar
lokið var að negla upp súðina sum-
arið 1954: Þarna var risið stórt og
glæsilegt íbúðarhús. En það hafði
líka kostað ófá handtökin! Þegar
Páll var síðan að negla upp álþakið
kom slys fyrir líkt og forðum daga
hjá Stebba smið í Fjallkirkjunni: of
mikið hafði verið sniðið af sumum
þakplötunum. Þá brá sem snöggv-
ast fyrir þungum áhyggjusvip á
andliti Páls sem kenndi sér um slys-
ið; en síðan greip hann klippurnar,
jafnaði skakkann og leyndi honum í
þakskegginu svo haglega að enginn
mun síðan hafa orðið var við nokkra
misfellu.
Að vetrinum var ég á brautu við
störf í Reykjavík. Þá vann Sigurpáll
með Jóni bróður að múrverki og
smíðum innan húss, og síðan greip
Páll pensilinn og málaði neðri hæð-
irnar í hólf og gólf. Haustið 1954 var
aðeins eftir að innrétta rishæðina. Í
september voru borð reist á gólf-
hellunni, og þar var fagnað gull-
brúðkaupi foreldra minna. Að sjálf-
sögðu var Sigurpáll meðal gesta, og
þá tók hann ljósmynd af gamla hús-
inu sem nú skyldi hverfa, en það
hafði faðir minn reist þegar hann
fluttist úr Hriflu í Fremstafell árið
1910. Eftir þessari ljósmynd gerði
Páll síðan tvö málverk sem hann gaf
okkur bræðrunum, sitt hvorum, og
hangir annað í stofu Jóns, en hitt í
minni stofu. Oft bendi ég gestum á
gluggann í Suðurstofunni og segi
þeim til fróðleiks: „Bak við þennan
glugga fæddist ég forðum daga.“ –
Síðar fékk kona mín Sigurpál til að
mála „portrett“ af undirrituðum,
sem auðvitað hangir einnig á stofu-
vegg okkar. Sigurpáll var hagur og
býsna frumlegur tómstundamálari,
og eru mörg myndverk eftir hann
víðs vegar í einkaeigu. Um eitt
skeið kenndi hann málaralist á nám-
skeiðum í Kópavogi.
„Ég lærði mest á því að kenna,“
sagði hann við mig – og mun marg-
ur fræðarinn hafa þá sömu sögu að
segja.
Fjölskylda mín kunni vel að meta
hjálp Sigurpáls við að reisa hið
myndarlega hús í Fremstafelli, og
gróin vinátta tókst með honum og
foreldrum mínum, bróður og mág-
konu. Engan þátt átti ég í því þegar
Sigurpáll var síðar á ævinni ráðinn
húsvörður í Árnagarði, þótt ég tæki
honum vissulega með fögnuði þegar
hann kom til þess starfa. En Sig-
urpáll átti síðar meginþátt í því að
Jón bróðir minn var gerður hús-
vörður í hinni nýju og glæsilegu há-
skólabyggingu Odda þegar hann
brá búi sínu og fluttist til höfuðstað-
arins. Þarna ríktu þeir síðan hvor í
sínum kastala, hinir fornu vinir og
félagar úr húsasmíðinni fyrir norð-
an, uns þeir létu af sínum embætt-
um fyrir aldurs sakir.
Sigurpáll Ísfjörð var hæglátur
maður í framgöngu, gáfaður og
réttsýnn, notalegur og viðmótsþýð-
ur. Sem húsvörður í Árnagarði var
hann skyldurækinn og hvers manns
hugljúfi, og þar kom hin frábæra
verklagni hans að góðum notum. Á
síðustu árunum í Árnagarði átti
hann því miður við vanheilsu að
stríða. Hann gekkst undir mikinn
hjartauppskurð úti í Lundúnaborg
og náði aldrei fullri heilsu eftir það.
Með sjúkleikanum dofnaði lífsfjörið,
og fundum fækkaði með honum og
ýmsum gömlum vinum hans.
En nokkru sambandi hélt hann
alltaf við bróður minn og mágkonu,
Jón og Gerði, sem senda honum að
skilnaði hlýjar kveðjur og þakkir
fyrir vináttu og samvinnu á langri
vegferð. Álengdar vissum við tveir
jafnan hvor af öðrum, og í hvert
skipti sem fundum bar saman
vermdist ég innan brjósts af hinu
hlýja handtaki hans. Nú sendum við
hjónin ástvinum hans innilegar
samúðarkveðjur við fráfall hins
góða samferðamanns, föður og afa.
Jónas Kristjánsson,
Valgerður Brynjólfsdóttir.
Sigurpáll svili minn og vinur er
allur. Ríflega 40 ára samferð er lok-
ið.
Við hittumst fyrst á fallegum
sumardegi, þegar við Ingibjörg
mágkona hans, síðar konan mín,
fórum í stutta heimsókn með
tengdaforeldra okkar Palla til
Húsavíkur. Palli var að koma úr
vinnunni, Hulda með barnahópinn í
kringum sig að útbúa veisluborð
fyrir gestina, heimilið vel búið og
notalegt. Palli var kominn í spari-
fötin eftir stutta stund. Hann var
strax tilbúinn með stríðni í garð
okkar unga parsins þetta fyrsta
kvöld, sem við hittumst.
Kynni okkar urðu síðan nánari
nokkrum árum síðar, þegar við
Ingibjörg dvöldum sumarlangt á
Húsavík. Einhvern veginn skynjaði
ég þá, hversu góða nærveru þau
höfðu, Palli og Hulda. Bæði fé-
lagslynd, auk þess að vera hörku-
dugleg og vandvirk. Samt voru þau
töluvert ólík í háttum, Hulda glað-
vær og talandi, en Palli frekar fá-
máll, en notalegur eigi að síður.
Enda var oft gott að þegja með
Palla, alveg óþarfi að vera símas-
andi.
Þetta sumar kenndi Palli mér að
njóta stangveiða, dró mig hálfpart-
inn fram í Aðaldal til laxveiða. Hann
var snjall veiðimaður og naut þess
ríkulega að vera úti í náttúrunni við
fallega á eða fallegan læk og henda
agni fyrir silung og lax. Ég átti eftir
að læra mörg fleiri handbrögð af
Palla. Hann var lærður klæðskeri
og múrari, auk þess að vera góður
smiður, það lék allt í höndunum á
honum. Með sínu rólega fasi og fáu
orðum var honum það leikur að
miðla öðrum af kunnáttu sinni.
Palli hafði unun af ferðalögum,
enda átti hann alltaf góða bíla. Okk-
ar sameiginlegu ferðalög lágu víða,
allt frá Hljóðaklettum og Hólma-
tungum til Svíþjóðar, Danmerkur
og Þýskalands. Hann hafði alltaf
vakandi auga fyrir því sem hann sá í
umhverfinu og náttúrunni, gerði
skissur og festi síðan myndina á
striga. Þannig var fagurkerinn Sig-
urpáll. Hann málaði myndir af því
sem hann sá.
Þau hjón fluttu suður í Kópavog
um 1970. Þá urðum við nágrannar
og áfram nutum við Ingibjörg góðs
af nábýlinu. Elstu synirnir tveir
höfðu þá stofnað fjölskyldur og
urðu eftir á Húsavík en við fylgd-
umst með fjórum yngri systkinun-
um vaxa úr grasi.
Nokkrum árum eftir að suður var
komið urðu tvö stór áföll í lífinu Sig-
urpáli þungbær. Það fyrra var þeg-
ar hann rúmlega fimmtugur fékk
kransæðastíflu, en það hefti veru-
lega vinnuþrek hans. Hitt áfallið var
þegar hann rúmlega sextugur
missti Huldu konu sína. Eftir það
var Palli vinur minn svipur hjá sjón.
Hann naut þó barna- og barna-
barnalánsins, og gleymdi því aldrei
að hann var höfðingi.
Nú kveð ég þennan vin minn.
Lögmálum náttúrunnar verðum við
að lúta. Ég tel mig betri mann að
hafa notið vináttu Sigurpáls og lifað
hans samtíma.
Fjölskyldu hans sendum við Ingi-
björg samúðarkveðjur.
Atli Dagbjartsson.