Skinfaxi - 01.11.1941, Blaðsíða 10

58
SKINFAXI
hópurinn hyggist ráða hinar torræðu gátur félagsmála,
stjórnmála og raunar allrar mannlegrar tilvistar með
ofbeldinu einu saman, með villtum krafti frummanns-
íns annars vegar, en nýjustu tækni í tilbúningi og notkun
fullkominna drápsvéla og gjöreyðingartækja iiins vegar.
Hinn hópurinn vill, að því, er þessir sömu menn telja,
freista þess að ráða þessar gátur á friðsamlegri liátt,
leysa hinn gordiska hnút, í slað þess að höggva á liann.
Fer það mjög að vonum, að þessi fylkingin eigi mjög
í vök að verjast fyrir ofríki hernaðardýrkendanna. Þess-
ir tveir hópar gætu þá vel hvor um sig valið sér orða-
skipti þeirra Snorra og Símonar knúts sér að einkunnar-
orðum: Annars vcgar yrðu þá Knútarnir, sem, hrópuðu
i krafti ofstækis síns og steigurlætis: „Högg þú!“, en
hins vegar Snorrarnir, sem — ýmist í krafti liógværðar
sinnar og mannúðar, eða knúðir af hviklyndi sínu og
liiki — tækju undir með hinum feiga öldungi: „Eigi skal
Jiöggva“, sagði hann — og var lítt marlc á því tekið.
Ef til vill líður nú að þvi fyrr en varir, að við íslend-
ingar verðum — hvort sem okkur líkar það betur eða
verr —• að skera úr því í hvorri fylkingunni við viljum
heldur standa, þegar til úrslita dregur. En vel mættum
við þá minnast þess, Iivor bar liærra hlut frá horði, þeg-
ar lil lengdar lét: Orðstír Snorra Sturlusonar varð ekki
niður kveðinn með lirörlegum líkama hans í kjallara-
holunni hér í Reykliolti forðum, heldur átli andi hans
eftir að sigra þjóðlönd og álfur. En drápsmannanna
heið hlóðvöllur að Ölvisvatni og hinir lieitu logar sjálfr-
ar Flugumýrarhrennu. En þá vafasömu uppreisn fengu
þeir i þokkahót, að vera lengi frægir og víða — af end-
emum einum.
VI.
Svo segir í Þórleifs jiætti jarlaskálds, að Hallbjörn hali
sauðamaður á Þingvöllum vandi oft komur sínar á haug
Þórleifs norður af Lögréttu. Kemur lionum það jafnan
i hug, að hann vildi geta ort lofkvæði nokkurt um haug-