Skinfaxi - 01.11.1941, Blaðsíða 6

54
SKINFAXI
skáld segir, að hann var „búþegn góðr, en eigi férikr.“
Það er því Ijóst, að orðið „sannauðigr“ merkir ekki sama
og „féríkr“. Sigurður Nordal hefir hent á, að það sé
merkilegt, að orð þetta skuli ekki koma annars staðar
fyrirM fornu máli en í þessari vísu Snorra. Ritstörf hans
sýni líka, að Snorri kunni að m,eta fleira en féð, þótt
sjálfur væri hann talinn ágjarn meira en í meðalhófi.
Nú er auður hans, sá, er mölur og ryð fær grandað,
díeifður fyrir öllum veðrum, og óðöl hans og höfuðból
komust fljótt undan ætt hans og lögmætum erfingjum.
En sökum þess, að hann var elcki aðeins auðugur mað-
ur, heldur og „sannauðigr“, gat hann skilað arfleið sinni,
þeirri er ein skipti máli, er stundir liðu fram: óðölum
snilldar sinnar og auðæfum, anda síns, óskoruðum í
hendur réttra arftaka, íslenzku þjóðinni til fullrar eign-
ar og umráða, meðan hún liefir manndóm til að geyma
þeii-ra fjársjóða svo að viðhlítandi megi kallast.
IV.
Hér í Reykholti var í vor rofinn öskuhaugur sá hinn
mikli, sem hlaðizt liefir í nærfellt sjö aldir sunnan og
austan i hæjarliól þann, er hér hefir verið á dögum
Snorra. Þegar héraðsskólinn var reistur hér fyrir fáum
árum síðan, hefir liaugur þessi lent að mestu í liúsa-
garði milli skólahússins og Ieikfimiskálans og myndar
vallgróin brún hans nú hvamm þann, er lyknr urn
Snorralaug að norðan og vestan. Þarna fundust djúpt
í jörðu göng ein allmikil, en samanhrunin nokkuð og
orpin moldu. Stefna þau beint á laugina frá þeim stað,
sem „gamli bærinn“ stóð á, en hann hefir nú verið rif-
inn fyrir nokkrum, árum síðan. Sterk rök hníga að því,
að bæjarhús liér hafi alltaf staðið á þessum stað, eða þar
mjög nálægt. Þegar hetur var að gáð, kom það í ljós,
að neðri endi gangs þessa opnaðist við laugarbarminn,
þar sem hóllinn er brattastur. Telja fróðir menn vafa-
laust, að þarna séu fundin göng þau, er tengt hafi sam-