Skinfaxi - 01.11.1941, Blaðsíða 28

76
SIÍINFAXI
íþrótt, að gera öðriini það eitt, sem hann vill, að aðrir geri
sér.------
Það er langt síðan, að mannkynið uppgötvaði gildi íjjrótt-
anna. Það er svo langt, að saga þess er ekki þekkt lengra
aftur í tímann.
Hinar elztu menjar mannlegs vitsmunalífs á jörðinni eru
tengdar við íþrótt, sennilega þá fyrslu, sem til varð, því það
var íþróttin að afla sér viðurværis, veiðiíþróttin.
Elzta og merkasta manningarþjóð Evrópu, Forn-Griklcir,
gerði íþróttirnar og fegurð liins fullkomna líkama að trúar-
hröðum sínum, og undir merki þeirra lögðu þeir undir sig
lönd og álfur i andlegum skilningi. Enn þann dag í dag stend-
ur mannkynið fullt lotningar frammi fyrir hinum ódauð-
legu listaverkum þessarar þjóðar, ennþá liefur enginn skar-
að fram úr henni í líkamsmennl og manngöfgi, ennþá er
gríski íþróttamaðurinn fullkomnasta fyrirmynd þeirra, sem
þjóna vilja guði með líkama sínum, eins og Páll postuli orð-
ar það i einu af bréfum sínum til hinna kristnu safnaða.
Hinir frjálsu forfeður okkar skildu einnig gildi íþróttanna,
og þeir gerðu þær að almenningseign. Jafnvel hinir réttlitlu
þrælar urðu þeirra aðnjótandi að nokkru, þeir lærðu sund,
íþrótt íþróttanna, eins og það er oft nefnt og ekki að ástæðu-
lausu, þar sem ótölulegur fjöldi fólks hefur bjargað hfi sinu
frá bráðum bana.
En forfeður okkqr lögðu einnig mikla rækt við orðsins
íjjrótt. Árangurinn er öllum kunnur. Allur heimurinn þekkir
afrek þeirra, þótt í einangrun og þögn væri unnin. Ef til
vill eigum við þessum mönnum tilveru okkar að þakka. Hver
þorir að ábyrgjast, að þjóðin hefði lifað af hörmungar sínar
gegnum hinar myrku aldir, hefði hún ekki haft hinar kjark-
miklu, göfugu bókmenntir til að hugga sig við og hughreysta?
Hver þorir að ábyrgjast, að nú væri talað íslenzkt mál í
þessu landi, hefðu hinir nafnlausu íþróttamenn orðsins ekki
lifað?
Nafnlausu, segi ég, því að svo hógværir unnu þeir afrek
sin, að fæstir þeirra létu nafns síns getið. Það, sem við vit-
um með vissu, er einungis það, að þeir voru íslendingar.
En er það ekki nóg? Er ekki nóg að vita, að hlóð þeirra
rennur í æðum okkar og að verk þeirra eru á meðal vor?
Þökk og heiður sé iþróttamönnum íslands á sviði orðsins
og fagurra lista. — —
Ég þykist nú vita, að einhver áheyrenda minna hugsi sem
svo, að ef farið sé inn á þá braút, að telja flest störf, sem