Skinfaxi - 01.11.1941, Blaðsíða 12

60
SKINFAXI
Eiríkur J. Eiríksson:
Heimleiðis.
Eitt sinn fékk Stephan G. Stephansson lyngtó frá
íslandi. Hann góðursetti liana í garði sínum. Sál lians
var og garður, þar sem íslenzkur gróður náði miklum
þroska. „Kominn heim“ lét liann letra á grafreit sinn.
Skáldið hafði verið að heinxan lengst af ævinnar, en
lieim stefndi andi hans, þar átti líf hans rætur. Dags-
önnin var staðbundin, lielguð amerískri mold, en and-
vakan íslandi.
Talsvert hafa menn rætt og ritað um sambandið við
Vestur-íslendinga. Ilið merkasta, sem gert hefir verið,
er lieimboð Stephans skálds, er ungmennafélagar áttu
frumkvæðið að. Á hundruðum heimila vestan hafs mun
nú vera mynd Jóns Sigurðssonar, sem ungmennafé-
lagar gáfu nýlega vestur. Skiiifaxi hefir hirt fjölda
rilgerða núverandi forseta Þjóðræknisfélagsins í Vest-
urheimi. Afskipti ungmennafélaga af Vestur-íslending-
um eru ekki tilviljun. Hugsjón félagsskaparins er, að
allir fslendingar hér á landi og erlendis liverfi lieim,
heinlínis eða í anda. Útlegðin er nú um of sameiginlegt
hlutskipti okkar. Ríkisstjórinn lýsti því yfir 17. júní
í vor, að raunverulega værum við stríðsaðilar, og bætti
því við, að við værum það gegn vilja okkar.
Við getum rælt um rétt okkar til landsins, en bús-
bóndavaldið er frá okkur tekið. Við erum þannig að
lieiman. En við erum það í margskonar skilningi.
„Ástandið" ætli að opna augu okkar fyrir því. IJættan
er svo víðtæk, að benni er ekki aflétt, þótt hinir óboðnu-
gestir liverfi liéðan. Við eigum land islenzkrar menn-
ingar og bókmennta, jarðveg islenzks anda, drengskap-
ar og siðgæðis. En er ekki hættan mikil að iiér verði
hernámið mest og varanlegast?