Skinfaxi - 01.11.1941, Blaðsíða 15

SKINFAXI
63
ijinar umtöluðu skýrslur, og sjáum við það raunar ekki
öll, hve fyrri þróunin er, illu lieilli, líklegri?
En harmatölur og hrakspár sæma sízt. Landið er að
hlása upp, en við ungmennafélagar vinnum, að því, að
liver unglingur eigi sér dálítinn reit og þar rækti hann
einnig lyng úr heimahögum. En þótt mikil sé uppsker-
an nú í liaust, telja menn víða til sveita mestan gróða
að því, að vera að heiman. Engum skal ámælt, þótt
liann vilji hjarga sér þar, sem hezt virðist ganga. En
verður ekki þjóðargæfan að hyggjast á fórnarliug?
Stundarhagurinn og einstaklingsins heggur oft á tengsl-
in við upprunann. Stundum virðist það horga sig hezt,
að vera hvergi bundinn viðkvæmum böndum, en varla
verður sú reyndin, er til lengdar lætur, og ekki er heild-
inni slíkt fyrir heztu. Er Þjóðverjar tóku Noreg sendu
þeir unga austurriska hermenn á þær slóðir, er verið
höfðu bernskustöðvar þeirra. Sú sóknaraðferð gafst
vel. Er það og ekki hezt til varnar? Yerður ekki við-
námið öflugast heima?
Yið vonum, að þau öfl sigri nú i heiminum, sem okk-
ur eru hliðholl. En munu ekki hinir voldugu heims-
drottnar verða sjálfum sér næstir? Það verður ill ævi,
að eiga allt undir þeirra náð, glötum við arfleifð okkar,
sem forfeðumir sköpuðu á óhagstæðum tímum og er
útlendingar réðu hér eins og nú. Er atburðirnir þoka
okkur álengdar frá landinu og þjóðlegum verðmætum,
fyllumst þá elsku til þessa og haráttuhug því í vil. Varð-
veitum frjálst Island í hjörtum okkar, að rétturinn verði
okkur ekki ofviða, er hollar vættir ættlandsins liafa
sigrað.
Varðveitum lyng æskustöðvanna. Höldum heim, ung-
mennafélagar, og allir, sem lieita viljum íslendingar
og vera.