Skinfaxi - 01.11.1941, Blaðsíða 44

92
SKINFAXI
Baekur.
Sigurður Nordal: Trúarlíf síra Jóns Magnússonar.
Rvík 1941. (Útg. Minningarsjóður Ilar. Níels-
sonar og ísafoldarprentsmiðja).
Er ritstj. Skinfaxa dvaldi erlendis 1936—’37, átti liann tal
við ýmsa fræðimenn norrænna bókmennta og tungu. Af ís-
lendingum síðari tíma þekktu þeir einkum Sigurð Nordal.
Frægð hans á Norðurlöndum og víðar, spáir góðu um það.
að Háskóli íslands verði miðstöð norrænna fræða. Er gott
að horfa fram til þess nú, á 700 ára dánarafmæli Snorra
Sturlusonar. Hið ofboðslega flóð svokallaðra þjóðsagna, og
öll sú alúð, er við leggjum við afturgöngur eldri og yngri,
má ekki svelgja til sín svo mikla peninga og krafta, að ekkert
verði aflögu til innleggs í alþjóðlegar umræður um þau tíma-
bil sögu okkar, er við vorum veitendur öðrum þjóðum og
varðveittum menningararf þeirra. Ritgerðir próf. Nordals um
Snorra, Eglu og Völuspá eru þýðingarmiklar að þessu leyti
og þurfa að komast á livert íslenzkt heimili. Við eignumst
ekki úrvalslið vísindamanna í íslenzkum fræðum, nema þjóð-
garðurinn sjálfur sé í fullri rækt, almenningur sinni tímabili
Snorra Sturlusonar til jafns eða meir en kvikmyndahúsum
og „magazínum“, sem nú eru auglýst sem kína-lífs-elixír.
Þetta mun og skoðun próf. Nordals, og hann trúir á íslenzka
alþýðu að þessu leyti. Hann treystir á, að hún kunni að lesa,
er hann semur hina mergjuðu grein sína um Stephan G. Steph-
ansson, og svo trúaður er hann á dómgreind íslendinga, að
hann hyggur mannvitið öruggan grunn að reisa frægð á hér
á íslandi, en ekki stjórnmálavafstur og margvísleg umsvif,
sem fylgir mörgum gáfuðum íslendingum eins og drykkju-
breyskleikinn, og gerir þá hvergi heila né djúphugula. Próf.
Nordal ritaði í „Rétt“ fyrir löngu síðan um Guðjón Rald-
vinsson kennara, ágæta grein. Ilann virtist skilja mjög vel
hugsjón Guðjóns, að fræða og manna fólkið. Nordal er þess
hugar sjálfur. Samúð hans með ungmennafélögunum sannar
það. Má og minna á erindi hans í útvarpi um líf og dauða.
Ýmsum menntamönnum mun hafa þótt nóg um, hve alþýð-
legur hann gerðist þar. En almenningur hugsar meira um
hinn dýpri rétt tilverunnar en margir sagnfræðingarnir, sem
óneitanlega lykta meir af méli en lifandi gróðri, svo að minnzt
sé á gagnrýni Nietzsche á menntamönnunum.
Fyrirlestur próf. Nordals um síra Jón Magnússon hefur nú