Andvari - 01.01.1895, Qupperneq 12

X
vart þýzkri tungu, þýzku þjóðerní óg sjálístjórnar-
kröfura herfogadjemanna. Dró hann sig aldrei í
hlé, þá er ræða var um slík eíni, og tók opt til
raáls á almennum mannfundum, skotmannafundum
og öðrum þéssháttar samkomum. Hús bans í Suð-
urborg' var alþekkt að gestrisni og var þar opt
mannkvæmt, með því að þangað sóttu ílestir heldri
menn, er til bæjarins komu, og áttu þar jafnan að
mæta glaðværð, fjöri og skemmtilegum viöræðum.
Friðrik konungur 7. kom eigi allsjaldan til Suður-
borgar og gisti þá jafnan hjá Finsen bæjarfógeta
og hafði hann í miklum metum. Veturinn 1863—
64, á meðan ófriðurinn út af Slésvík stóð yflr, átti
Hilmar Finsen einkum í miklum vanda að standa
sem borgmeistari í Suðurborg og var hús hans þá
opt troðfullt af gestum.
Einkum átti þetta sér stað frá því í Febr., þá
er her Dana varð að hörfa frá Danavirki fyrir of-
urefii Þjóðverja og láta undan síga til Dybböl og
Alseyjar, allt til Júníloka, þá er Þjóðverjar unnu
Alsey. Bærinn Suðurborg var þá einatt fullur af
hermönnum; það kom fyrir að konungurinn, Kristján
9. var þar með sveit sinni og gisti hjá bæjarfóget-
anum, og að húsið var svo fullt af fylgdarliði kon-
ungs, liðsforingjum og hermönnum, að heimafólkið
varð að kotra sér niður liér og þar, í hverjum klefa
og afkíma, en húsbóndinn átti svo annrlkt, að hann
varð að vaka nótt eptir nótt, því að hann átti fjölda
mörgum störfum að gegna, en svo að segja engin
næðisstund, hvorki nótt né dag. Svo kom að lykt-
uin, að Prússar gerðu sprengikúlna-skothríð mikla á
Suðurborg og brenndu þar mörg hús, en fólk meidd-
ist og sumir biðu bana; varð fólkið þá að flýja und-
an úr borginni fyrir voðanum, og lót Finsen þá