Andvari - 01.01.1895, Qupperneq 185

155
'um og bátum, er til bóta þætti, o. s. frv., og er eigi
■efamál, að slíkt fjelag ef því væri vel stjórnað, og
landsmenn og landstjórn sýndi því áhuga, mundi
gjöra bið mesta gagn.»
Þessi orð þurfa ekki neinna athugasemda við;
jeg efast ekki um, að slíkt fjelag gæti unnið mikið
gagn og jeg geng að því visu, að alþingi mundi
styrkja það að sínu leyti eins og búnaðarfjelögin,
eða riflegar. Nú er orðin full þörf á, að fiskimenn
haldi út tímariti fyrir sig, er geti flutt ritgjörðir og
smágreinar um allt, er að sjómennsku og fiskiveið-
um lýtur. Þetta gjöra líka svo margar aðrar þjóð-
ir. Frjettablöðin geta eigi tekið á móti löngum rit-
gjörðum og ódýrast verður fyrir sjómenn og fiski-
menn að halda tímarit, er eingöngu fáist við það,
sem þá varðar mestu, þar sem annars má búast
við, að ritgjörðir um þesskonar efni geti birztíýms-
um tímaritum. — Alþingi mundi ávallt gefa óskum •
■og kröfum slíks fjelags mikinn gaum.
Jeg vona nú og óska, að fiskimenn taki nú
þ>etta til alvarlegrár íhugunar og láti ekki 20. öld-
ina renna upp yfir sig, án þess að hafa sýnt eitt-
hvað í verkinu.
Jeg hefi héyrt ýmsa Islendinga tala hálffyrir-
litlega um frændur vora Færeyinga; þeir gjöra lítið
úr þeim, og líta smáum augum á þá. Eins og allir
vita, eru þeir miklu færri að tölunni, en þeir hafa
þegar stofnað þilskipafjelag til fiskiveiða; svo langt
erum vjer ekki komnir enn, og hvenær ætli vjer
verðum svo miklir menn ? Það væri óskandi, aðein-
hver maður, sem vei hefur vit á, vildi hefja máls á
jþessu málefni, og það sem fyrst.
A síðasta mannsaldri hefur þekkingu manna á
hafiuu og dýralifi þess farið mjög fram. Monn hafa