Andvari - 01.01.1895, Qupperneq 139
109
önnur verið all umfangsmikil, en lítil nauðsynjamál hér
hjá oss og sum þeirra allsendis óþörf og óhentug fyrir
oss, og þess ljóst vitni liversu litið stjórnin þekkir til
sérstakra þjóðlegra staðhátta hjá oss, t. d. líkskoð-
unarfrumvarpið og almannafriðarfrumvarpið, sem
þingið hefur tvívegis fellt. Flest eru frumvörp
stjórnarinnar þýðingar á dönskum lögum, er hún
vili lögleiða hjá oss, og hafa þýðingar þessar stund-
um verið svo viðvaningslega af hendi leystar, að
alþingi hefur orðið að verja ærnum tima til að færa
frumvörpin til rétts máls; sýnir það eitt með öðru,
að stjórninni þykir alþingi flest boðlegt. Þar sem
um jafnólikar þjóðir og jafnólík lönd er að ræða,
sem íslendinga og Datii og Island og Danmörku,
þá er það næsta eðlilegt, þótt dönsk lög geti ekki
ávallt átt við hér hjá oss, en þess betur þarf stjórn-
in að vanda allan undirbúningá frumvörpurn sínum,
og færa þau í það horf, að þau geti átt hér við.
En þessu virðist litill gaumur geflnn; verðum vér
að játa, að alþingi hefur stundum verið nógu fljótt
á sér, til að samþykkja þessar þýðingar, t. a. m.
farmanualögin, sem flestir eru nú sáróánægðir með,
og sem ekki verður n'eitað, að í mörgum greinum
geta alls ekki átt við sjómennsku vora og siglingar.
Að öðru leyti miða flest þau frumvörp, er eingöngu
eiga ætt sínti að rekja til stjórnarinnar, til þess að
gjöra löggjöf vora sem allra danskasta., og' auðvitað
erú hagsmunir Dana, þegar því er að skipta, einkum
og sér i lagi haföir fyrir augum. Af þessum danska
þembingi í allri löggjöf vorri um langan aldur hef-
ur það leitt, að vér erum næstum því búnir að glata
liinu fagra og gagnorða lagamáli voru. L þessi 20
ár hafa sárfá frumvörp komið til þingsins beinlínis
frá sfjórninni, sem miðað hafa landinu til vefulegra