Andvari - 01.01.1895, Qupperneq 48

18
á láglendinu eru þær úr basalti og isnúnar, en í fjöll-
unum eru liér alstaðar kvíslaðir liparitgangar innan-
um blágrýtið, sumstaðar eru millilög og jafnvel heil-
ir tindar úr lípariti, þessi bergtegund er óvíða jafn-
almenn sem í fjöllum við Nes og Lón, en er vestar
dregur, minnkar um hana. Frá Hólum riðum við
upp Nesin upp hjá Meðalfelli og sáum þar inn í
Laxárdalinn, fyrir mynni hans er bogadreginn mal-
arkambur, líklega gamall marbakki, þar fyrir ofan
er slétt eins og þar hafi verið stórt vatn einhvern-
tíma, en enn þá innar þvergirðing af hólum, liklega
gömlum jökulöldum, í dalnum eru tvö smávötn fremst
við malarkambinn, að austanverðu Rimarvatn, en
inni í dal Selvatn. Austur úr Laxárdalnum gengur
Endalausidalur niður að Lóni, svo þar er djúpt skarð
alveg gegn um fjallgarðinn og er þar stundum far-
ið. Því næst skoðaði eg djúpt gil á vinstri hönd
við dalmynnið og voru þar marglitar líparitmynd-
anir, svipaðar þeim, sem vanalega eru á slikum
stöðum, þar eru líka leirflögur undir basaltlagi, er
klofna vel, en eru þó ekki notandi til neins, af því
þær eru hvorki nógu smágerðar né nógu harðar, en
brotna hæglega. Næstu nótt var eg á Borgum hjá Þor-
grími lækni og daginn eptir fylgdu þeir mér, lælcn-
irinn og presturinn, síra Þorsteinn í Bjarnanesi, báð-
ir gamalkunningjar mínir og skólabræður, upp að Hof-
felli. Hornafjarðarfljótin eru afarbreið en lygn og
eru tilsýndar eins og allbreiður fjörður; nú í sumar
féll vatnið mjög í Austurfljótin, svo þau voru opt
ófær sakir dýptar; þegar innar dregur, sjást fleiri
og fleiri eyrar upp úr, en fáar sáust nú fremra sak-
ir vatnavaxta. Norður af Bjarnanesi er allstórt
vatn og djúpt og hólar í kring, heitir vatnið Þveit,
fyrir ofan Stórulág er dálítil ölkelda, lítið auga með-