Andvari - 01.01.1895, Side 188
158
menn eru hjer litlu nær; görigurnar koma og f'ara^
en enginn veit upp á víst, »hvaðan þær koma, eða.
hvert þær fara«. Þess verður vist langt að biða,,
að segja megi með vissu fyrir fram, að ganga muni
koma á þessum tima og úr þessari átt. En i ut-
löndum hafamenn þó með rannsóknum komizt nolcJc-
ud áleiðis í þessu efni, og fengið vitneskju um ýmis-
legt. En til þess að vjer getum aukið þekkingus
vora á þessu, þarf að kanna dýralíf sjávarins hjá
oss, djúpt og grunnt, en það er því nær ógjört enn,
að fjörunum undanteknum, og þvi, að Danir sendu.
ungan dýrafræðing með kolaveiðaskipum sínum til
Vestfjarða sumurin 1892 og 1893 í þeini erindum..
Þekking á straumurium kring urn landið er einnig-
nauðsynleg, sömuleiðis á dýptinni og ásigkomulagi
botnsins á fiskimiðunum. Enn fremur væri mjög
áríðandi að geta fengið sem nákvæmastar skýrslur
um fiskiveiðar úr öllum veiðistöðum landsins, eigi,
einungis um hlutaupphæð, heldur einnig um ýmis-
legt, er sjálfan fiskinn snertir, og sjerstaklega urn
háttsemi hverrar flskigöngu. Slikar skýrslur gætu
gefið margar mikilsverðar upplýsingar, þegar biíið
væri að safna þeim um mörg ár. — En á þvi þyrfti
að byrja sem fyrst. — Iíið bezta ráð til að fá vitn-
eskju um göngur fiska er að merkja þá og sleppa
þeim svo.
Eitt fiskiveiðamál hefur verið rætt og rifizt mjög
um, jeg veit ekki hve lengi, það er netabrúkunin
við Faxaflóa. Menn hafa þráttað um, hvar og hve-
nær ætti að leggja netin, hvort þau mundu spilla
veiði, eða aptra fiskigöngum frá að ganga inn í fló-
ann o. s. frv. Sumir hafa skírskotað til reynslu
Norðmanna í þessu efni, án þess að hafa tekið nægi-
legt tillit til ólikra skilyrða á báðum stöðum, aðjeg