Andvari - 01.01.1895, Page 134
104
fækkað að því skapi. Eins og nú er, veit þingið 1
raörgam málum mjög lítið um skoðun eða vilja þess-
arar stjórnar, sem bugsar og ályktar í 300 mílna
fjarlægð, og fulltrúa hennar á þinginu verður eðli-
lega allopt svarafátt um það, hvernig þessi húsbóndi
hans við Eyrarsund muni líta á þetta eðurhittmál-
ið. Þingið vinnur því í algerðri óvissu, afgreiðir
málin í sömu óvissunni og lifir i sömu óvissunni
þangað til það máske eptir ár og dag fær að vita
að ráðherranum hefur sökum einhverra agnúa, er
hann hefur þóttst íinna á lögum þess, ráðið hans há-
tign til að synja þeim staðfestingar. Stundum geta
synjunarástæðurnar verið á nokkrum rökum byggð-
ar, en stundum eru þær lika hégóminn einber, er
stjórnin myndi strax hafa farið ofan af, ef hún hefði
átt þess kost að bera sig saman við þingið. Vér
tökum þetta fram viðvíkjandi þeim málum, þar sem
enginn ágreiningur er um aðalstefnumiðið.
Þau mál, sem jafnan hafa fengið versta útreið
hjá stjórninni, skiptast í þrjá flokka. í fyrsta flokkn-
um eru öll þau mál, er að einhverju leyti miða til
að efla sjálfsforræði vort og glæða þjóðernistilfinn-
ing vora. Má þar til nefna stjórnarskrármálið og
lagaskólamálið. I öðrum flokki eru þau má), sem
miða til þess að losa oss við óþarfaembætti, er dembt
hefur verið á oss á hinum verstu tímum einveldis-
ins, t. d. amtmannaembættin. I þriðja flokki eru
þau mál, sem miða til þess að efla og tryggja at-
vinnuvegi vora og verzlun, ef stjórninni þykir þau
eitthvað koma í bága við hagsmuni Dana eða Fær-
eyinga; skulum vér þar til nefna lög alþingis nm
fiskiveiðar þegna Danakonungs, sem ekki eru bú-
settir á Islandi, lög um réttindi hérlendra kaup-