Blanda - 01.01.1932, Page 13
7
en þann 25. Sept. sáum vér mörg skip, sem voru
hollenzk, dönsk og engelsk, sem komu frá Noreg,
me'Öal hverra var einn skozkur caper1). Strax þeir
sáu oss, því vér höföum holsteinskt flagg, skutu þeir
eptir oss, en skipherrann lét vinda upp öll segl, sem
skipiÖ gat fært, og þar með höfðum vér svo góðan
vind, að það gekk sem ein píla, svo þeir náðu oss
ekki. Þann 26. Sept. voru þeir forflöjnir.2) Þann
sama dag lét skipherra kalla allt fólkið inn í ká-
hyttu og var haldin bæn, fyrir það guð hafði
frelsað oss frá þeim. Þann 27. Sept. sáum vér Jut-
landsskaga og sama dag komum vér í Sundið; og
strax kom þar einn bátur með ferskan fisk að selja.
Fór svo vor kaupmaður með þeim í land, en vér
sigldum skipinu inn fyrir Helsingjaeyri, og lögðumst
þar fyrir akkeri; fórum svo á land að fá fréttir og
segja af vorri reisu. Eptir það fórum vér til skips
aptur, og voru dregin upp akkerin, og sigldum svo
inn fyrir tollbúð og lögðumst þar. Var þá leystur
báturinn, fórum svo á land. Voru skrifuð upp öll
vor nöfn, og urðum vér að gefa þar fyrir 2 skild-
inga danska. Síðan fylgdu mér 2 af kaupmannsins
fólki inn í staðinn og heim i hans hús, því hann
reisti sjálfur á vagni frá Helsingjaeyri og heim.
Undarlega brá mér þá að sjá landsins háttalag
og þá herlegu byggingu, og svo fólksins búning með
öðru fleiru, er þá bar fyrir sjónir. Hjá vorum kaup-
manni var eg það eptir var ársins, allt til Anno 1669
þann 2. Janfuarii] í góðu yfirlæti af honum og hans
elsku kvinnu, sem hét Anna María Klómanns, því
hún var mér svo góð, sem það hefði verið mín kjöt-
leg móðir. En hvað annað, sem við bar eða að hönd-
1) þ. e. ræningjaskip.
2) þ. e. horfnir.