Blanda - 01.01.1932, Side 78
72
hræcldist mjög aÖ lyktum, er hann slapp, og þætti
fótur sinn fegurstur, aÖ komast úr því varÖhaldi.
Sagt er, að þá Páll stal fé á fjöllum, krælcti
hann það að sér með krókstjaka. — Frá honum
er það og sagt, að eitt sinn, er hann skorti mjöl,
hlypi hann í kringum alla Suðurfirði frá Borg,
því manna var hann fóthvatastur, — og á Bíldu-
dal (og) gat stolið þar mjölkvartili. Ólafur Thor-
lacíus kaupmaður er sagt, að sjálfur yrði var til-
tekta hans, og elti hann að á einni. Páll stökk í ána
með kvartilið og óð yfir; tók hún honum í nafla
og var allströng, og komst Páll af henni með fól-
ann. Eigi kvaðst Thorlacíus kaupmaður þá nenna
að elta strák þann, er honum fórst svo ötullega, þó
svívirðilegur væri starfi hans.
Opt stal Páll frá nafna sínum á Dynjanda, og
segja þó margir, að opt hylmaði hann yfir Pál rauða.
Fór hann einhverju sinni sem optar í hjalla á Dvnj-
anda, og stal fiski og hákarli, og reipi um bagga
sinn. Páll á Dynjanda sá til ferða hans og varð
það eitt að orði: „Þú skilar mér aptur reipinu ein-
hvern tíma.“
En það er til merkja talið, hve mikill angurgapi
Páll var, að þá kona hans er Salgerður hét1) lá
létta legu, þá sagði hann svo við hana: „Hvaða
bölvaður drykkjuskapur er í konunni!“ — Síðan
sagði hann svo frá Páli á Dynjanda, fyrst kjökr-
andi og svo hlæjandi: „Fyrst sótti eg henni blá-
vatnsask, hún svelgdi úr honum og heimtaði meira,
i) Salgerður, kona Páls, er fædd um 1764, og var dóttir
Tómasar á Gljúfurá í Arnarfirði, Árnasonar í Hokinsdal,
f. um 1695, Bjarnasonar. Móðir hennar var Margrét Hösk-
uldsdóttir frá Gljúfurá, Sigurðssonar.