Blanda - 01.01.1932, Page 89
hún þá lágt viÖ grannkonur sínar, sem hjá henni
sátu: „Hefur ekki komiÖ hjá ykkur gellir, stúlkur
góöar ?“ Þær þegja. Hún spyr aptur hins sama,
lítiÖ hærra. Segir þá einhver, til þess aÖ hafa hana
af sér: „Ekki hefur á því borið.“ „ÞaÖ er þá eins
°g hjá mér,“ segir hún, „það hefur komið hjá mér
gellir í dagstæða viku, þvílíkur gellir, þvilikur bölv-
aður gellir!“ Þetta seinasta sagði hún svo hátt, að
presturinn heyrði inn í kórinn. En presturinn vat
séra Jón í Möðrufelli, og má nærri geta, hvað hon-
nm hafi verið boðið.
7-
Maður kom frá kirkju og var spurður frétta.
Hann sagði engar, nema barn hefði verið skírt í
messunni. Hann var spurður, hvað barnið hét. „Eg
get ekki haft það eptir,“ sagði hann, „það var svo
ljótt.“ Fólkið sótti því fastar á að heyra nafnið,
SVO hann varð að segja það. „Það heitir Attaníoss,"
kvað hann, en barnið hét Antoníus.
8.
Við vísitaziu Finns biskups að Helgafelli voru,
ásamt fleiri ungmennum, systur þrjár. Þær áttu heima
á Þingvöllum. Biskupinn spurði þær, og þótti hon-
um þær mjög fáfróðar í þekkingu kristindómsins,
og áminnti þær og aðvaraði að taka sér fram, með
mörgum orðum og fögrum, og benti þeim til þess,
hvilikur sálarvoði það væri, sem þær með fáfræð-
mni kynnu að steypa sér í. Þegar úti var, fundust
systurnar. Sagði þá ein: „Það er undarlegur mað-
ur, biskupinn þessi.“ „Það er nú ekki mikið,“ kvað
önnur, „hann gerir ráð fyrir öllu því, sem verst
má fara.“ „Furðar ykkur á því?“ mælti hin þriðja,
„hann er innansleiktur af öllu góðu.“
6*