Blanda - 01.01.1932, Page 107
IOI
Austankaldinn á oss blés,
upp skal faldinn draga trés,
þótt velti aldan vargi Hlés
vér skulum halda á Siglunes.
Þvoði aÖ vísu talsvert um Vonina, jafn þrauthlaÖin
og hún var, og var óslitin lýsisslóÖin eptir hana, alla
leiÖ frá því hún slapp úr ísnum og til SiglufjarÖar,
en vel fór aÖ eigi aÖ síÖur, því hún var hiÖ ágæt-
asta sjóskip. Komu þeir heilu og höldnu til Siglu-
fjarðar, og var þar vel fagnaÖ aÖ vonum, því menn
þóttust þá úr helju heimta. HöfÖu þeir þá veriÖ rétt-
ar 6 vikur frá því aÖ þeir lögöu út af EyjafirÖi.
Skipuðu þeir upp lifrinni, og var hún 274 tunnur,
en þaÖ þóttust þeir vissir um, aÖ ef hún hefÖi ekki
ódrýgst í austurleiðinni, þá hefÖi aflinn orÖiÖ 300
tunnur. Er þetta. mesti afli, sem nokkurt hákarlaskip
hefir nokkru sinni fengiÖ í einum „túr“ hér norÖ-
anlands.
Oll hin hákarlaskipin, að Siglnesingi einum undan-
teknum, voru aflalaust. Höfðu þau lent á flæking
austur með landinu og aldrei komizt í höfn vegna íss.
Siglnesingur einn komst vestur og fékk fullfermi.
Vonin er hið eina af hákarlaskipunum norðlenzku,
sem hraktist hringferð um landið. Áður hafði að
v>su annað skip, Ægir af EyjafirÖi, farið hringinn,
en það var á miðju sumri í bliðu veðri, og vegna
>ss, að hann fór þá leið vestur fyrir, til þess að kom-
ast í hákarlaleitir. Það, að Voninni farnaÖist slysa-
laust, var þakkað því, hve afburða gott skip hún
var, sterk og vel útbúin að öllu, og skipverjar flest-
lr afburða sjómenn.