Blanda - 01.01.1932, Page 126
120
kona, tæki síÖan aÖ neyta matar síns, svo ei færist
hún með sama hætti og maður hennar.
Ólafur sýslumaður lét dæma Sigurð, kallaðan clla,
á Geirseyri, til dauða fyrir sifjaspell. Lét hann reka
30 geldinga heim til sin að Haga frá Geirseyri: Sig-
urður var þá fangi i Haga og í handjárnum. Sá
hann sauðina, er þeir komu og sagði: „Fallegir eruð
þið, gemsar mínir“. Halldóra heyrði það og sagði:
„Þér má að eigna þér þá, líflaus og ærulaus." Sig-
urður svaraði: „Enn hefur þú ekki lokað nösum.“
Sigurður var tekinn af á Hólavellinum í Haga á
fyrsta eða öðru sýslumannsári Davíðs Schevings1),
því að Ólafur sleppti sýslunni ári áður en hann and-
aðist.
Eins og fyr er sagt voru þau Hagahjón óvinsæl
sökum harðdrægni hans og fégirnd beggja. Drakk
hann og mjög, og hélt framhjá konu sinni. Olli það
hvorttveggja miklu ósamlyndi þeirra, svo ætíð orð
var á gert. Sögðu það gamlir Barðstrendingar, er
kunnast mátti um vera, að opt steypti hún vatni eða
öðru votu framan í hann, er hann var ölvaður, eða
skipaði það þernum sínum, og ærna óvirðing lagði
Halldóra á mann sinn, en er Jón prófastur Teitsson,
bróðir hennar, og aðrir frændur, töldu hana á að
skilja við hann og gera fjárskipti með þeim, vildi
hún ekki gera honum það til geðs, er hún vissi, hann
vildi það. Börn Ólafs og Halldóru voru: x. Magnús
1) Líklega 1754, sbr. nm mál Sigurðar ella í síðast't
liepti Blöndu, bls. 68—70.