Blanda - 01.01.1932, Síða 178
1/2
ViÖ umbrotin verkjar þess
,vann ég létta blundi.
xi. LítiÖ enda ljóð ég vann;
læt þig drauminn heyra.
Heilög ráði hamingjan
hvort hann boðar meira.
Það mun áreiðanlegt, að vísurnar voru fleiri, sem
eg heyrði í æsku, og sérstaklega minnir mig að vanti
í rnilli 9. og 10. vísu, en nú munu þær gleymdar.
Á Dalabæ i Úlfsdölum bjuggu á þessum tírna hin-
ir víðkunnu feðgar, Þorvaldur ríki Sigfússon og Páll
sonur hans, sem áður getur. Þeir höfðu útgerð mikla,.
og voru þeir synir Þorvalds orðlagðir sjósóknarar
og aflamenn, svo og annálaðir fyrir karlmennsku, en
þeir voru; Jóhann, er lengi bjó í Engidal, faðir
Odds, er síðar bjó á Siglunesi, Björn bóndi á Máná,
Páll á Dalabæ, faðir Björns sem enn er á lífi í Siglu-
firði, þegar þetta er ritað, Jón, er lengi bjó að Hanxri
í Fljótum, og Þorsteinn, sem þá er þetta gerðist, var
húsmaður á Dalabæ og nýlega giptur Guðnýju:
Björnsdóttur bónda í Vík í Héðinsfirði. (Guðný
giptist eptir lát Þorsteins Jónatan Jónatanssyni í Bæ
á Höfðaströnd, og voru þau foreldrar Franz í Málm-
ey og þeirra systkina, en sonur Þorsteins Þorvalds-
sonar og Guðnýjar, var Þorsteinn, er lengi bjó á
Mannskapshóli. Guðný lézt fyrir fáum árurn á Mýr-
um í Sléttuhlíð í hárri elli).
Þeir Dalafeðgar stunduðu hákarlaveiðar af kappi,
og áttu vorskip, en svo voru teinæringar þeir nefnd-
ir hér nyrðra, sem notaðir voru í vorlegurnar. Skip-
ið hét Haffrúin, og var talið hið bezta skip, inikið
og vandað. Var Þorsteinn Þorvaldsson nýtekinn við
skipstjórn á Haffrúnni og þótti hinn líklegasti til
frama á því sviði. Var Ólafur móðurbróðir hans-