Blanda - 01.01.1932, Page 202
196
an eptir hlutkesti, og send sem landnemar(!) til
Grænlands. En þetta gafst illa, sem von var. Glæpa-
mennirnir og því síður hermennirnir voru ekkert
hrifnir af vistaskiptunum, svo að lá við uppreisn.
Urðu aðrir nýlendubúar að skiptast á að halda vörð
um sig á nóttunni. Og það mátti kallast mesta
heppni, að allflestir þessara hættulegu manna lét-
ust úr sótt um veturinn. Sumarið 1730 var sent skip
með timbur til Godthaab, og skyldi reisa úr þvi
timburhús á nokkrum þeim stöðum þar, sem íslend-
ingar höfðu búiö til forna, og áttu hús þessi að vera
handa 6 íslenzkum fjölskyldum, er danska stjórnin
ætla'Öi aÖ láta setjast aÖ í f jarÖahéru'ðunum á Græn-
landi, árið eptir (1731), en af því landnámi varð
ekkert. Verður nú lýst nokkru ger þessari tilraun
Danakonungs og stjórnar og hversvegna hún fórst
fyrir.
Niels Fuhrmann, norskur að ætt, kom hingað sem
amtmaður 1718. Hann var ötull maður og áhuga-
samur í embætti sínu og allvel þokkaður af heldri
mönnum að minnsta kosti. Hann dvaldi í Kaup-
mannahöfn veturinn 1727—1728 í málum sínum
út af dauða Appolloníu Schvartzkopf, sem mjög
varð misrætt um. Hann kom út aptur 1728, einmitt
sama árið, sem danska stjórnin hófst fyrst alvar-
lega handa um endurbyggingu Grænlands, og C1
því allsennilegt, að grænlenzka nefndin, sem þá vaf
nýsett á laggimar, hafi átt tal við amtmann um>
hver kjör skyldi bjóða íslendingum, til að taka þátt
í endurreisn Grænlands, en það var ekki fyr e11
28. maí 1729, að nefndin ritaði amtmanni um að
gangast fyrir því hér á landi, að ef fólk hér vildi af
fúsum vilja flytja sig til Grænlands, einkum kvænt-
ir menn með konum sínum og börnum, þá skyld11
þeir fá gefins kýr, naut og sauðfé, sem þeir þyrftú